Uit de columns die ik hier wekelijks schrijf, blijkt dat ik honden een behoorlijke hoeveelheid intelligentie toedicht. Die intelligentie blijkt elke dag weer uit de manier waarop een hond met je communiceert. Daarvoor moet je natuurlijk wel de taal van je hond een beetje leren begrijpen. Gelukkig zijn wij mensen soms ook niet geheel zonder intelligentie, dus dat is te doen. En het blijft me verbazen. Hoe meer je met je hond communiceert hoe meer de hond menselijke trekjes gaat vertonen. Althans, wij noemen het menselijke trekjes. De hond vertelt zijn soortgenoten waarschijnlijk met dezelfde verbazing, dat wij mensen steeds meer trekjes van een hond vertonen naarmate ze mensen beter leren kennen. Verder lezen Hondenleven: Van oude honden en dingen die voorbij gaan
Spip, de whippet, is een fragiel hondje. Niet in fysieke zin want anders dan veel mensen denken is zo’n spichtig windhondje een stuk taaier dan je denkt. Het zijn immers volbloed jacht – lees stropers – hondjes van origine en dan moet je niet bij de eerste de beste Noord Engelse bramenstruik of heidepol kermend terug rennen naar je baasje. 
Spip is mijn eerste whippet. Hij is niet mijn eerste windhond. Voor hem heb ik twee deerhounds gehad. Prachtige en lieve honden die allebei helaas niet oud zijn geworden (4 en 5 jaar). Zij waren wel de aanstichters van mijn voorliefde voor windhonden.