Ik ben iemand die zich snel zorgen maakt. Dat zit in mijn genen. Als er niks is om me zorgen over te maken dan verzin ik wel wat. Gelukkig ben ik me ervan bewust en heb ik in de loop der jaren geleerd ermee om te gaan. De depressies die ik in mijn twintiger jaren had, heb ik nauwelijks meer en dan nog maar heel kort. Vooral het zorgen maken om dingen die hoogstwaarschijnlijk niet zullen gebeuren vreet energie die beter ergens anders kan worden besteed. Een citaat uit de film “Seven Years in Tibet” is hier erg toepasselijk. De dan jonge Dalai Lama zegt tegen het Brad Pitt karakter: “We have a saying in Tibet: If a problem can be solved there is no use worrying about it. If it can’t be solved, worrying will do no good.”
Dat is een mooi citaat dat me regelmatig helpt om eventuele zorgen om te buigen naar actie of weg te sluizen naar de categorie “Niks aan te doen”. Behalve de Dalai Lama is er nog een entiteit die me hierbij erg heeft geholpen: de hond.
Onze tuin zucht onder de dreiging van invasie. Dat is volgens sommige roedelgenoten een ernstige bedreiging van de soevereiniteit van onze tuinstaat. In principe zijn niet-roedelgenoten van harte welkom in onze tuin. Mits ze door de voordeur, via het huis deze tuin betreden. Daarbij moeten ze door de baasjes hartelijk begroet zijn en bovendien een barrage aan blij, uitzinnig, neutraal en wantrouwend geblaf hebben doorstaan. Dat is het protocol, en daar dient een ieder zich aan te houden. 
Spip is mijn eerste whippet. Hij is niet mijn eerste windhond. Voor hem heb ik twee deerhounds gehad. Prachtige en lieve honden die allebei helaas niet oud zijn geworden (4 en 5 jaar). Zij waren wel de aanstichters van mijn voorliefde voor windhonden. 
Het leven van een hond gaat niet over rozen. De dagen zijn best zwaar. De hele dag zijn we als honden druk om het de baasjes naar de zin te maken. Je eet je eten op omdat zij blij worden van een lege bak. Je accepteert de tussendoortjes zoals een schijfje banaan of een stukje wortel omdat je het baasje niet wilt teleurstellen. Behalve Blittz dan want die eet uit principe geen wortel. Dan is er natuurlijk het rennen en spelen in de tuin, ook daar probeer je zo enthousiast mogelijk te doen om het baasje vrolijk te houden. 