Ik hou van honden. Als je deze columns al wat langer leest dan lijkt me dat duidelijk. Ik kan me geen leven zonder honden voorstellen. En toch, en toch. Soms kan ik ze wel achter het behang plakken! Als Bella weer eens over een tafel vol theekopjes heen springt bij een geluid dat al dan niet hoorbaar is voor menselijke oren. Als Blitzz zonder enige voor ons duidelijke aanleiding de oorsplijtende sirene aanzet en Erna en ik gezamenlijk het plafond raken van schrik. Als Spip na twee keer te zijn ondergedekt weer onder zijn dekentje uitkomt en met een wazige blik ons aan staat te kijken, “Ik heb het koud!” Verder lezen Hondenleven: Het is ook maar een mens