Regelmatige lezers van deze blog weten het inmiddels: ik hou van fietsen. Niet het recreatief soort fietsen op zaterdag of zondag, maar het functioneel fietsen. De fiets als vervoermiddel om van a naar b te komen. De activiteit fietsen vind ik heerlijk, maar ik kom graag ergens aan, doe dan wat en fiets weer terug. Dan heb ik echt een gevoel van voldoening. Nogmaals, de activiteit van het fietsen zelf vind ik ook heerlijk.
Opiumwet
Wat het precies is weet ik niet. Het rondgaan van de trappers, de wind en de heuvels overwinnen. Vaart maken op eigen kracht. Het zal een combinatie zijn van al die dingen. De fijne hormonen die in mijn brein vrijkomen zouden eigenlijk onder de opiumwet moeten vallen. Gelukkig is dat niet het geval. Lekker stevig doorfietsen mag nog gewoon en het is de beste drug die ik ken. Alle zorgen vallen van me af. Ik ruik, voel en hoor de omgeving zoals ik dat alleen hebt als ik buiten beweeg. Met wandelen heb ik gedeeltelijk hetzelfde maar het lijkt wel of het bij het fietsen nog intenser is.
Energie
Hoewel ik soms gestoord wordt door of gestoord wordt van een medeweggebruiker, met name automobilisten die zelf eens wat vaker op de fiets zouden moeten kruipen, zijn die negatieve impulsen snel weer overwonnen door de dopamine, serotonine en endorfine. Die fijne hormonen waardoor ik al fietsend mijn brein voedt met positieve energie.
Zweet
Er is echter één heel klein nadeeltje aan mezelf uit de naad trappend van a naar b transporteren. Bij b aangekomen ben ik kletsnat van het zweet. Ik heb dus altijd een setje extra kleding bij me zodat ik enigszins beschaafd mijn bezoek aan plek b kan voortzetten. De bezwete fietskleren hangen dan even te wapperen in de wind zodat ik ze op de terugweg weer aan kan.
Euforisch
De terugweg is natuurlijk weer eenzelfde euforische aangelegenheid. Hoewel, ik zeg vaak voor ik weg ga ‘s morgens, “Ik doe het rustig aan.” Na de eerste paar honderd meter ben ik die belofte alweer vergeten en de eerste heuvel nodigt altijd uit tot stevig doortrappen. De terugweg een paar uur later wordt dan ook geplaagd door die vergeten belofte. Protesterende benen waar geen bloed maar dikke havermoutpap in rondgaat en een licht hoofd door kelderende suikerspiegel zijn het gevolg. Gelukkig heb ik altijd twee dingen in mijn arsenaal om dat te herstellen. Een heilig geloof in de ‘second wind’ en een snackje om de suikerspiegel een boost te geven. Even later trap ik weer als van ouds en de fiets speert weer door wind en over heuvel.
Begroeten
Thuisgekomen moet ik dan natuurlijk eerst de honden begroeten. Daar kom ik niet onderuit. Enigszins wankel op de benen wordt ik bestormd door vier kwispelende hondenlijven die ieder op hun eigen wijze aandacht vragen. De één is daar wat directer in dan de ander. Bodhi springt tegen me op en legt bijna haar poten op mijn schouders. Daar kan ik dus letterlijk niet omheen. Bella blaft net zo lang tot ik haar de broodnodige aandacht heb gegeven. Spip probeert in al dat gewoel ook zijn plekje te vinden maar wordt door de andere hondenlijven heen en weer geslingerd als een klein bootje op een ruwe zee. Dus hem begroeten heeft veel weg van een reddingsoperatie. Blitzz loopt al bromtollend rond met een speeltje in haar bek. Ze lijkt iedereen te willen vertellen dat het baasje weer thuis is. Alsof dat al niet algemeen bekend was.
Wasbeurt
Ook nu ben ik natuurlijk weer behoorlijk bezweet dus de kleren kunnen wel een wasbeurt gebruiken. Dit doe ik met een handwasje want om nou elke keer de wasmachine hiervoor aan te zetten, lijkt me wat overdreven. Gewoon een teiltje met water en oude vertrouwde Biotex groen werkt prima. Terwijl ik dat sta te doen denk ik aan de honden die net als wij waarschijnlijk blije hormonen in hun hersenen krijgen als ze zich uitleven met een balletje. Of lekker vrij rondrennen op een veld.
Voetzoelen
Maar zij hoeven hun kleren niet te wassen. Ze zweten voornamelijk door hun voetzolen en door te hijgen. Honden hebben ook wel zweetklieren in de huid maar dat zijn vooral geurklieren die voor andere honden allerlei signalen produceren. Koelen via de huid (wat zweten is) doen honden niet of nauwelijks. Bovendien kunnen ze hun vacht niet even uittrekken en in de Biotex weken. En iets wat niet kan, daar hoef je je ook geen zorgen over te maken. Heerlijk om je helemaal lens te kunnen rennen, je brein te kunnen dopen in fijne hormonen en vervolgens ergens neer te kunnen ploffen zonder je zorgen te maken over bezwete shirts en truien. Niet voor het eerst benijd ik onze honden. Hoewel, ze kunnen niet fietsen en dat zou ik toch wel een groot gemis vinden.
Meer weten over hormonen en beweging en hoe goed het is voor je brein, hier een paar links:
https://www.allesoversport.nl/thema/gezonde-leefstijl/bewegen-voor-je-brein/
https://herseninstituut.nl/over-het-brein/dopamine/