Hondenleven: Werk aan de winkel

Er is werk aan de winkel. In figuurlijke zin is dat elke dag het geval. Maar nu is het ook in letterlijke of beter gezegd, fysieke zin waar. Ons huis krijgt een opknapbeurt. Daar hebben we zelf weinig over te zeggen aangezien het een huurhuis is. Het is ook een oud huurhuis van bijna honderd jaar oud. En dat merk je. Hier en daar moeten we een aantal moderne gemakken ontberen. Sommige sponningen dragen nog een raam van slechts enkel glas. Isolatie is niet of nauwelijks aanwezig en een respectabel aantal tochtgaten zorgt voor voldoende ventilatie. Twee van onze ramen op de bovenverdieping kunnen open maar dan nauwelijks meer dicht. Of dicht maar dan nauwelijks meer open. Bij één van die ramen is het niet óf het uit het kozijn gaat vallen maar wanneer, aangezien het kozijn dermate verrot is dat de schroeven van de scharnieren geen houvast meer hebben. Gelukkig dat ze het huis opknappen.

Rot

Althans dat zou je zeggen. Helaas lijkt het erop dat er aan deze fundamentele zaken niets wordt gedaan. Hier en daar wordt een rot stuk hout uitgebeiteld en opgevuld met kunsthars. Dit wordt vakkundig en netjes gedaan, maar het riekt natuurlijk erg naar lapwerk. Of de ramen aan de voorkant met het open- en sluitprobleem worden vervangen is nog zeer de vraag. Er zijn monsters genomen zodat ze het exact na kunnen maken. Maar dat monster hebben ze genomen van het raam dat eigenlijk nog het beste is van de twee. We wachten met spanning af. Ik moet er wel bij zeggen dat we het probleem met het bijna uitvallende raam slechts een aantal keer hebben gemeld. Er is zelfs al eens iemand naar komen kijken. Deze mijnheer blies de adem tussen de tanden uit met een onheilspellend sissend geluid en vertelde mij dat er niets aan te doen was. Het kozijn was te rot om het raam te vervangen. En aangezien er grootschalig onderhoud aan zat te komen konden we het beste wachten, want dan zou het ongetwijfeld opgelost worden. Ze hebben natuurlijk een monster genomen van het verkeerde raam.

Mesjogge

Er is dus werk aan de winkel. Niet alleen voor de aannemer, ook voor ons. Want als de gemelde problemen niet worden opgelost dan snap je natuurlijk wel dat we zeker, na het meerdere keren melden, nog wel even in de computergestuurde pen klimmen als alles voorbij is. Tenzij de zaken natuurlijk op wonderbaarlijke wijze worden opgelost. Het speelt ook mee dat onze wijk onder het “Beschermd Stadsgezicht” valt. Dat maakt het veel duurder en ingewikkelder om groot onderhoud uit te voeren. Maar het kan wel, want huizen van een andere verhuurder hier in de wijk hebben wel nieuwe, energievriendelijke ramen en kozijnen gekregen waar de wind niet tussendoor waait. De aannemer valt overigens niets te verwijten. Zij doen ook maar wat hen verteld wordt. Te oordelen naar hun reacties op vragen van ons, worden ze langzamerhand mesjogge van de miscommunicatie tussen bewoners en verhuurorganisatie. En het zijn zulke aardige en beleefde jongens. Dat laatste is geheel vrij van enige sarcastische toon, die wellicht in het voorgaande is geslopen. Het zijn écht aardige en beleefde jongens die voor deze aannemer werken.

Argusogen

Wij waken dus over de voortgang van het werk aan de winkel. Met argusogen volgen we de voortgang. Er zijn nog twee paar Argus’ ogen die de voortgang van de werkzaamheden nauwlettend volgen. Blitzz en Bella volgen elke beweging rond het huis en laten ons regelmatig weten dat er ‘mijnheren aan het huis komen’. Blitzz is natuurlijk de eerste die de sirene aanzet, gevolgd door Bella. Bella weet eigenlijk niet zo goed waarom ze blaft maar hé, als Blitzz de sirene aanzet wil ze best gezellig meedoen hoor. Soms wordt er om een emmertje warm water gevraagd of moet er een steker van een kabelhaspel in het stopcontact. Dan wordt er even op een deur of raam geklopt. De blafkaters ontvlammen dan onmiddellijk.

Gewenning

Gelukkig kennen ook honden het concept ‘gewenning’. Er wordt al minder fel gereageerd op de mijnheren rond het huis. De kunst is om niet boos te reageren. Terwijl we toch duidelijk willen maken dat, in dit geval, de vreemden rond het huis zijn toegestaan. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat vreemden rond het huis altijd zijn toegestaan, dus daar moet wel een balans in zijn. Als wij zeggen dat het goed is, dan is het goed, anders niet. Maar ik maak me geen zorgen over het het volledig uitschakelen van de alarmcentrale die Blitzz heet. Zij zal altijd op haar hoede blijven en als wij er niet zijn om haar te vertellen dat het goed is dan zal zij ‘mijnheren rond het huis’ altijd beschouwen als een teken dat er werk aan de winkel is!