Hondenleven: Wateroverlast

Ik ben altijd trots op onze hondjes als ze iets hebben geleerd. Soms hebben we ze bewust iets geleerd, soms leren ze spontaan iets. Zoals ik al eerder heb geschreven in deze columns verzamelen Blitzz en Bella de voerbakken nadat de viervoeters hebben gegeten. Een voorbeeld van iets dat ze spontaan hebben geleerd. Dat is erg makkelijk. Ik hoef niet meer op pad om de bakken te zoeken, ze worden netjes bij me gebracht. Blitzz en Bella moeten wel geduld oefenen als het om de bak van Spip gaat, want die eet erg langzaam en meestal ook in etappes.

Toefje

Spip is inmiddels aardig gewend aan de brokken die hij krijgt. Ik hoef ze niet meer op te leuken met een toefje vlees en warm water. Hoewel hij soms nog wel een beetje een spelletje speelt om wat meer aandacht te krijgen. Vooral ‘s avonds heeft hij er een handje van Erna te verleiden hem te voeren. Ik ga dan met de dames het avondrondje lopen, terwijl Spip samen met Erna thuis blijft. Samen gaan ze dan zoekspelletjes doen met de paar brokjes die hij in zijn bak heeft laten liggen. Ik heb heel sterk het vermoeden dat hij die brokjes expres laat liggen om dat spelletje niet te hoeven missen. Ook weer iets dat spontaan is geleerd.

Consideratie

Soms komt het niet zo goed uit dat  Spip zo langzaam eet. Als ik druk ben bijvoorbeeld. Dit gebeurde vorige week. Ik was druk bezig in de tuin en Erna zat boven te werken. Spip gaf aan dat hij honger had en zijn bak wilde. Nou kan ik op zo’n moment natuurlijk streng zijn en hem duidelijk maken dat het niet uit komt. Maar Spip is met pensioen en mag rekenen op een beetje extra consideratie. Om te voorkomen dat zijn bak zou worden leeggeroofd door Bella zette ik Spip even in de gang met zijn bak. Bella had ogenschijnlijk meer interesse in wat ik allemaal in de tuin aan het doen was. Ik wist echter ook dat het niet geheel onmogelijk was dat ze even naar binnen zou slippen om de bak van Spip te kapen.

Spiertraining

Spip heeft inmiddels dus geleerd om de brokken te eten. Ik heb het idee dat het ook te maken had met spiertraining. Zijn kaken waren gewoon niet meer gewend om de harde brokken te kraken na vele jaren vlees eten. Een nadeel van de brokken blijft dat ze nogal droog zijn. Dus hij wil tijdens het eten nog weleens even naar de waterbak slenteren om een slok water te nemen. Heel begrijpelijk. Dit was ik even vergeten toen ik hem in de gang zette met zijn voerbak. Gelukkig dacht Erna er wel aan toen ze even beneden kwam en Spip in de gang zag staan eten. Geen probleem, even het opvouwbare drinkbakje dat ze gebruikt als ze naar cliënten gaat vullen en het probleem was opgelost.

Bakkenbrigade

Nadat Spip zijn bak had leeggegeten, kon de bakkenbrigade zijn bak gaan uitlikken en terugbrengen naar de keuken. Of dat Bella of Blitzz is hangt ervan af wie het snelst bij de bak is. In dit geval was het Bella. Dus de voerbak kwam netjes terug in de keuken.
“Maar wacht even,” dacht Blitzz, “Er was nog een bak!”
Zo gezegd zo gedaan, Blitzz kwam netjes de waterbak terugbrengen. Staart trots in de lucht.
“Waarom zijn er niet altijd twee bakken bij Spip?” Leek ze te zeggen met haar trotse loopje.

Plas

Het antwoord op die vraag was duidelijk te zien aan de plas water in de gang en het natte spoor van de gang naar de kamer. De waterbak was namelijk nog lang niet leeg. Zo moesten we in plaats van de bakken opruimen met dweil en emmer aan de gang. Wees gerust: Blitzz heeft toch haar brokje als beloning gekregen. De intentie was immers goed. Haar natte pootjes, die ze nauwkeurig ging droog likken na de beloning,  waren waarschijnlijk voldoende indicatie voor haar dat ze in dit zeldzame geval niet heel handig was geweest. Leven is leren.