Hondenleven: Vulling

Het nieuwe jaar begon goed voor mij. Op vrijdag 1 januari viel er een vulling uit één van mijn kiezen. Wij waren niet thuis. We vluchten ieder jaar voor het vuurwerk, dat behoorlijk heftig is in onze wijk. We willen onze honden daar niet aan blootstellen. Dit jaar konden we natuurlijk niet naar het buitenland, maar gelukkig hadden we een plekje gevonden midden in het bos ergens in Nederland. Ver van de mensenmassa en relatief vuurwerkluw. Dat het vuurwerkverbod geen stand zou houden hadden we vooraf al bedacht en we bleken dat goed te hebben ingeschat. Afijn, we waren dus niet thuis en mijn vulling had een onafhankelijkheidsverklaring getekend. Wat te doen?

Geen paniek

Ik had geen pijn en het bloedde ook niet. Een snelle zoeksessie op internet gaf de doorslag: geen paniek. Dit is geen acuut geval voor blauwe zwaailichten en volledige narcose. Beetje meer links kauwen en goed schoonspoelen een paar keer per dag. En maandag de tandarts bellen als we weer thuis zijn. Dus ik heb de rest van de vakantie op een kies lopen zuigen en verder genoten van de bossen om ons heen. Maar het zette me wel aan het denken. 2020 was een raar jaar. De verleiding is om het jaar af te sluiten en opnieuw te beginnen met een schone lei. Dat is ook het gevoel wat een beetje bij oudjaarsdag hoort. De volgende dag heet niet voor niets nieuwjaarsdag. Helaas trekt de loop van gebeurtenissen zich niks aan van onze arbitraire datumprikkerij. Mijn vulling viel er gewoon uit en dat proces was waarschijnlijk al begonnen in het oude jaar. De pandemie raast onverminderd voort. Regeringsleiders en hun ministers blijven blunderen en excuses maken en onze honden blijven stoïcijns hun routine volgen.

Vakantiedag

Dat laatste vind ik heel mooi. Op vakantie is alles anders. De omgeving, het huis, de geuren. We zien dan onze hondjes hun plek zoeken. Letterlijk en figuurlijk. Eenmaal die plek gevonden vallen ze in de routine van de vakantiedag. De vakantiedag heeft bepaalde ankerpunten die hetzelfde zijn als thuis. Wandelen en eten gebeurt op ongeveer dezelfde tijd bijvoorbeeld. Maar de baasjes werken even niet, en dat is duidelijk anders. Ze zitten al in de middag lui in een stoel naar een film te kijken. Dat gebeurt thuis nooit! Of soms gaan ze zelfs samen even wandelen. Dat is redelijk traumatisch natuurlijk. Want wandelen zonder de hondjes is eigenlijk ondenkbaar. Dat gebeurt thuis maar heel sporadisch. Er zijn dus naast de ankerpunten best wat dingen om aan te wennen. Het verbaast mij hoe snel de honden zich in de nieuwe routine schikken.

Vogeltjes

Thuisgekomen na onze korte vakantie valt me echter ook op hoe snel de oude routine weer wordt opgepikt. Nog voor alle tassen en koelboxen uit de auto zijn geladen heeft elke viervoeter zijn of haar plek in huis weer gevonden en hebben ze zich geschikt op die plek. De waterbak krijgt een liefkozende lik, de achterdeur een duwtje met de neus. De belangrijke geurplekken in de tuin krijgen een opfrisplasje en de vogeltjes krijgen weer even een waarschuwingsblafje: we zijn er weer, en dit is onze tuin. Die vogeltjes zijn overigens niet onder de indruk en werpen een hautaine blik over de schouder: “Oh, waren jullie weg dan? Niets van gemerkt.”

Wisser

Ook voor de honden is het nieuwe jaar gewoon het oude jaar. Het jaartal is anders. Belangrijk voor onze administratie maar verder gaat het leven gewoon door. Dat klinkt misschien een beetje negatief, maar eigenlijk vind ik het juist fijn. Natuurlijk zou ik willen dat er een wisser was waarmee alle negatieve elementen van het oude jaar uitgeveegd konden worden. Het nieuwe jaar met een schone lei kunnen beginnen klinkt mooi. Maar zo werkt de wereld nou eenmaal niet. Als ik dan naar onze hondjes kijk, dan besef ik me dat routine ook houvast geeft. Elk jaar opnieuw moeten beginnen met het zoeken naar een nieuwe normaal zou knap vermoeiend zijn. Kijk maar hoe lastig het is de nieuwe normaal die we nu moeten aannemen te aanvaarden. Dat is een wereldwijde verandering van routine die sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer is voorgekomen. Stel dat je elk jaar zo’n verandering zou moeten doormaken…

Gevuld

We zitten al weer volop in de routine van alledag. De webshop vraagt veel tijd, Erna heeft alweer coachafspraken met cliënten, en tussendoor moet er nog iets van een huishouden draaiend gehouden worden. En net als onze dagen is ook mijn kies weer gevuld. Ik kan weer links en rechts kauwen. Er is weer balans. Die balans zal ook in het nieuwe jaar weer een grote rol spelen. Er zullen vervelende dingen gebeuren, maar ook mooie momenten zijn. Hoe arbitrair het nieuwjaarspunt ook is: ik wens toch iedereen een gelukkig en vooral gezond nieuwjaar! En omdat het een arbitraire datum is kan je lekker zelf kiezen op welke dag dat nieuwe jaar voor jou gaat beginnen!