Een poosje geleden bracht Erna een leuk vogelvoerhuisje mee. Tijdens het boodschappen doen heeft Erna altijd haar ogen open voor een leuke aanbieding, en dit huisje viel in die categorie. De slimme supermarktketen verkocht natuurlijk ook het voer dat in het huisje thuishoort. Twee mussen in één klap zeg maar. Het ophangen van het huisje was eenvoudig en zo was onze tuin winterklaar.
Vliegende brigade
Helaas bleek het vogelhuisje en het voer niet in trek bij de vliegende brigade. Als een pannenkoekenrestaurant met een slechte recensie op Google hing het onbezocht in de tuin te bungelen. Was het dan toch een miskoop? Maar zo snel geef ik niet op. Het concept leek in orde. Het vogelhuisje ziet er op het eerste gezicht leuk uit, daar kon geen vogel zich aan storen. En we weten allemaal dat een wegrestaurant niet aan de allerhoogste eisen der esthetiek hoeft te voldoen. Het voer leek appetijtelijk genoeg. Hoewel ik natuurlijk geen vogel ben, kon ik mij na enig onderzoek van het voer niet voorstellen dat het voer de klanten wegjoeg. Een bekende uitspraak als het gaat om klandizie trekken is ‘Lokatie, lokatie, lokatie!’ Maar ook hier kon ik geen euvel ontdekken. Het voederhuisje hangt goed bereikbaar en goed in het zicht en buiten het bereik van katten en honden.
Filosfie
Feng Shui. De Chinese filosofie die beschrijft hoe de omgeving het gevoel van welbehagen beïnvloed. Misschien zat daar het knelpunt. Als alles lijkt te kloppen, dan moet het wel iets ongrijpbaars, iets bijna mystieks zijn wat de klanten weghoudt. Ik bestudeerde het vogelhuisje nogmaals en er viel me iets op. Om het voer te beschermen tegen de winterse weersinvloeden, hadden de ontwerpers van het huisje bedacht een doorzichtige plastic afscherming voor de grote opening te spannen. In deze plastic afscherming zat een rond gat waar een vogelkopje makkelijk doorheen past. Het idee was waarschijnlijk dat de vogels het voer zouden kunnen zien door het venster. Vervolgens zouden zij na enig onderzoek het gat ontdekken en zich te goed doen aan het voer.
Glitteren
Helaas hadden de architecten van dit vogelhuisje één ding over het hoofd gezien: het doorzichtige plastic reflecteerde nogal. Het glitterde in het zonlicht. Net als de oude CD’s die men in de tijd dat oude CD’s niks meer waard waren ophing als vogelverschrikking bij de bessenstruiken of de fruitbomen. Kortom, het huisje werkte niet als een vogellokker maar als een vogelverschrikker.
Ontwerpfout verholpen
Deze ontwerpfout was snel verholpen. Het plastic liet zich met de juiste mate aan geweld eenvoudig verwijderen. En jawel, de klanten stroomden naar binnen. De mussen en mezen staan nu letterlijk in de rij. Takken en schutting in de nabije omgeving zijn steevast bezet door wachtende klanten. Ongeduldig wordt de etende gast bekogeld met verbale verwensingen. Het is immers een fastfood keten, je denkt toch niet dat je lekker op je gemak kunt gaan zitten daar. Hup, eten en wegwezen! Soms duurt het een aspirant klant te lang en volgt een hardhandig voordringen. De etende partij wordt zonder excuus uit het huisje gekukeld.
Fascinatie
Ik kan hier met plezier naar kijken. Het gedrag van dieren fascineert mij enorm en zo’n vogelhuisje is een ideale manier om het gedrag van vogels te observeren. Trouwe lezers van de columns op deze site zullen zich echter afvragen hoe onze viervoetige vogelliefhebber Blitzz denkt over het ophangen van een vogelvoederhuisje. Wel, dat laat zich denken. Zodra ik de achterdeur open doe glipt er een furieuze samenstelling van wilde haren, loeiende sirene en wervelende poten naar buiten. Blitzz kijkt niet eens of er wel vogeltjes zitten, ze gaat er voor het gemak gewoon van uit.
Beschutting
De vogeltjes kijken vanaf de schutting en vanuit de beschutting van de bamboe rustig toe hoe Blitzz stoer rond paradeert. Ze gebruiken de tijd om hun snavels aan te scherpen en hun veren even recht te strijken. Zodra Blitzz het perk weer heeft verlaten kwetteren ze weer vrolijk rond het voederhuisje. Een stukje plastic jaagt ze de stuipen op het lijf, maar een opgewonden hondje dat de longen uit haar lijfje scheldt doet ze niks. Het zijn met recht vreemde vogels.
Weer een geweldig stukje om te lezen Henk! We laten de vogelhuisjes, maar uit onze tuin weg met onze roofdieren.