Hondenleven: Vissen

Vroeger was ik fervent visser. Samen met mijn vader trok ik erop uit naar rivieren, kanalen en plassen om een hengel of twee uit te gooien. Op vakantie in Schotland, Wales of Engeland gooiden we ook regelmatig een lijntje uit in zee. En de makreel die je dan ving en ‘s avonds at was niet te vergelijken met de vis die je bij de visboer haalt. Dat is allemaal lang geleden. Ik denk dat de laatste keer dat ik een hengel heb uitgegooid zeker dertig jaar geleden is. De reden daarvoor is dat mijn inzichten en gevoel veranderden.

Geen pijn

“Vissen voelen geen pijn,” was de uitspraak die elke sportvisser paraat had. En ik geloofde dat lange tijd. Maar steeds meer begon het bij mij te knagen dat er iets niet klopte. Waarom voelen vissen geen pijn? En zelfs als het waar is, hoe zit het dan met de vis uit zijn of haar natuurlijke omgeving rukken? De stress die dit oplevert voor de vis. En hoe zit het met een vis uit zijn of haar school halen en het evenwicht in de groep verstoren? Hoe meer ik over honden leerde; hoe meer het oude africhten plaats maakte voor samenwerken met je hond, hoe meer ik ging denken, “Als dit voor honden geldt, waarom niet voor andere dieren?”

Euforie

Ik weet het, de snoek stelt zich dat soort vragen waarschijnlijk niet als hij een voorn verorbert. Of heeft daar een voor zichzelf afdoende antwoord op gevonden. Ook de reiger zal het een zorg zijn. Maar die moeten er allebei van leven. Ik niet. Een voorn of karper die ik vang zet ik na het spektakel van het vangen weer terug in het water. Dat geeft me een kort gevoel van euforie maar dat is niet van levensbelang.

Rijmen

Toch mis ik het soms moet ik tot mijn schaamte bekennen. De spanning van de jacht, de uitrusting afstemmen op de soort vis die je wilt vangen, Het observeren van het water en de signalen die duiden op vis. De invloed van het weer. Het was allemaal best een mooie hobby, alleen zo jammer dat er een dier voor moet lijden. En dat kan ik niet meer rijmen met hoe ik nu in elkaar zit.

Computer

Gelukkig heb ik een alternatief gevonden. Een alternatief dat de meeste elementen van het real life vissen in zich draagt. Ik vis tegenwoordig op de computer. Ik speel al sinds het begin van de jaren tachtig spelletjes op de computer. In die begindagen ging het vooral om tekstspellen of spellen met zeer eenvoudige grafische elementen. Tegenwoordig is dat wel even anders.

Spel

Fishing Planet (https://www.fishingplanet.com/) is een spel, of liever simulatie, dat je installeert via Steam (https://store.steampowered.com). Het is een gratis spel (al kun je uitrusting kopen met echt geld). Je begint met een eenvoudig hengeltje en een dobber. Door vissen te vangen verdien je nep-geld en daarmee kun je betere hengels, molens, aas en allerlei andere artikelen kopen. Zo ga je van kleine visjes naar uiteindelijk mega-grote vissen waar je een waar gevecht mee moet leveren om ze binnen te hengelen.

Realistisch

Het spel is dermate realistisch dat ik vrijwel alle aspecten van het vissen erin terug vind. De geluiden, het gedrag van de vissen, het uitkienen van de uitrusting, invloed van het weer, de tijd van de dag. Vrijwel alles is zoals het in het echt ook is. En het mooie: er is geen vis die er door lijdt.

Alternatieven

Dit is een mooi voorbeeld hoe de computer steeds meer alternatieven biedt voor activiteiten of dingen in het echte leven. Zelfs voor het hebben van een echte hond is er een alternatief in de vorm van robot-honden. Er is nog wel wat werk aan de winkel. Robots als de AIBO (https://us.aibo.com/) zijn een eind op weg, maar ik vind het nog geen vervanging van een echte hond.

Optie

Aan de andere kant, als een echte hond niet kan om wat voor een reden dan ook, dan is een robot-hond wellicht een goede uitkomst, zeker in de nabije toekomst als robots goedkoper en meer geaccepteerd worden. Ook een optie voor mensen die niet zeker weten of een hond in hun leven past. Door het uit te proberen met een robot, hoeft er geen hond onnodig te ondervinden wat het is als de baasjes toch besluiten dat een hond niet past.

Asiels

Ik las onlangs dat de asiels vol zitten met corona-honden. Honden die aangeschaft zijn omdat er plotseling meer tijd was. Nu iedereen weer terug gaat naar zijn en haar werk, is er voor de hond geen tijd meer. Als deze mensen een computer gestuurd alternatief hadden gehad om de coronaperiode door te komen, was veel honden het asielleed bespaard gebleven. Bij dat soort berichten bloedt mijn hart. Het is dat we al drie van die ex-zielepoten in huis hebben…

Ik ga nog weer even een virtueel hengeltje uitgooien. Vissen is de ideale manier om de zinnen te verzetten en even de wereld de wereld te laten. Soms is dat nodig.