Blitzz is een intelligent hondje. Onze Spaanse schone helpt ons regelmatig met allerlei klusjes. Zo helpt ze ons onze pet afzetten en de jas uittrekken als we thuiskomen, ze levert netjes haar voerbak in als ze klaar is met eten en ze zorgt ervoor dat de mussen in de tuin niet teveel te zeggen krijgen. Het is tenslotte haar tuin. Een zekere mate van decorum mag dan toch worden verwacht van bezoekers, zelfs van mussen.
Kieskeurig
Ik heb al vaker geschreven dat Blitzz nogal kieskeurig is waar het haar eten betreft. Het is geen hondje dat je zomaar willekeurig wat voor zet. Heel anders dan Bella en Bodhi, want die kun je werkelijk alles geven en de bak is leeg voor ze weten wat erin zat. Sterker nog, zowel Bella en Bodhi moet je in de gaten houden want die scharrelen buiten graag een extra kostje bij. Die zijn zo ongeveer het tegenovergestelde van kieskeurig. Blitzz weet wat ze lekker vindt en wat Blitzz niet kent dat vreet ze niet.
Gedoe
Erna en ik besloten onlangs dat we afstappen van het voeren van vlees. Daar zijn twee redenen voor. De eerste is zuiver praktisch, en daarom misschien minder zwaar wegend. Want als het om de gezondheid van de honden gaat, vinden we het niet erg om wat extra moeite te doen. Omdat Bodhi van pup af aan bepaalde brokken kreeg en omdat het beter was haar daar nog een poosje op te houden, voerden we nu drie soorten voer. Speciale brokken voor Spip in verband met zijn nieren en gewrichten, speciale brokken voor Bodhi in verband met haar jeugd, en vlees voor Bella en Blitzz. Dat was elke ochtend en avond weer een heel gedoe. Nogmaals, dat was niet erg, maar er is een tweede obstakel dat opdoemt.
Zorg
Aangezien onze honden werken in de zorg, gelden er bepaalde regels bij hun verzorging. Er zit een regel aan te komen dat honden die werken met kwetsbare doelgroepen, geen vlees mogen krijgen als voer in verband met zorgen om de hygiëne. Of dit werkelijk zo is, daar durf ik zo mijn vraagtekens bij te zetten. Uit welk onderzoek deze conclusie is getrokken blijft in nevelen gehuld. En vooral wie dit onderzoek heeft gedaan of gefinancierd. Maar goed, de regel zit eraan te komen. Aangezien juist vleeseters Bella en Blitzz onze hardst werkende honden zijn, willen we ze dus vanaf nu brokken voeren.
Zaagsel
Voor Bella is dit geen enkel probleem. Ik denk dat als ik haar een bak zaagsel voor zou zetten, dat ze die bak in drie seconde leeg zou hebben. Pas dan zou ze zich afvragen wat ze had gegeten. Bovendien zou ze haar schouders ophalen. Zaagsel is tenslotte het industriële bijproduct van de stokjes die ze toch al op elke wandeling loopt te kauwen. Kortom, Bella eet wat we haar voorzetten. Ik heb bij het brokken voeren dan ook geen enkel verschil gemerkt. De bak is leeg zodra deze de grond raakt.
Meedenken
Blitzz is, zoals verwacht een heel ander verhaal. Zij is niet alleen kieskeurig, maar ze denkt ook met ons mee. Als wij iets doen wat we normaal niet doen dan is ze er als eerste bij om ons te wijzen op onze vergissing. Er is een reden waarom protocollen bestaan. Ze kan zich niet voorstellen dat er een reden is om van die protocollen af te wijken. Eten, en vooral de vorm waarin het komt, wordt ook door deze protocollen geregeerd. Er is dus in haar ogen ook een belangrijk verschil tussen eten en tussendoortjes. Eten is vlees en vlees is eten. Zo simpel is het voor haar. Tussendoortjes hebben een veel breder spectrum van wat acceptabel is. Zo mag een tussendoortje zelfs wel eens van plantaardige afkomst zijn. Het mag ook in de vorm van een brokje komen.
Verwarring
Haar eerste bak brokken in plaats van vlees zorgde dan ook voor enige verwarring. Ze wist zeker dat ik me had vergist. Dit was geen eten, althans niet voor haar. Ik had vast de verkeerde bak bij haar neergezet. Dit was vast en zeker de bak voor één van de andere honden. Ze kwam mij de volle, onaangeroerde bak dan ook even netjes terug brengen. Heel trots stond ze voor me, “Kijk, baas. Je hebt me de verkeerde bak gegeven. Maar ik heb nergens aangezeten.”
Opgelost?
Ik nam de bak van haar aan en ze ging vol verwachting van een opgeloste vergissing weer terug naar de plek waar ze haar eten krijgt. Ik zette dezelfde bak weer voor haar neer zeggend dat het toch echt haar eten was. Ze keek me even verbaasd aan en begon te eten. Even later stond ze weer bij me. Met de bak. Er waren een paar hapjes uit gehaald. Ze keek me aan alsof ze zeggen wilde, “Ik heb er van geproefd baasje, maar dit is echt niet mijn eten. Je vergist je echt. Dit is niet van mij.”
Helaas
Helaas voor Blitzz, het was geen vergissing. Ze krijgt brokken. We zijn nu een paar dagen verder. Ze eet de bak brokken leeg. Maar langzaam en overduidelijk met lange tanden. Het zijn overigens best goede brokken. Hoog vleesgehalte en geen rommel erin. Maar Blitzz denkt met een brok in de keel terug aan de tijd dat ze vlees kreeg. Verandering van spijs doet niet altijd graag eten.