Mazzel is onze bejaarde hond. Van dat feit heeft nog niemand hem kunnen overtuigen. Hij doet regelmatig alsof hij nog een jonge hond is met al zijn beenderen en spieren in jeugdig soepele staat. Dus als we gaan wandelen staat de geriatrische Mazzel niet achteraan, nee, hij staat vooraan. Blaffend en kwispelend verteld hij ons dat hij heel graag mee wil en dat oud zijn tussen de oren zit. Het zit niet tussen zijn oren, zegt hij.
Verstapping
Helaas voor Mazzel zegt het lijf wat anders. Dus na een robbertje stoeien met Bella was het auw, auw, auw! Zijn rechter voorpoot wilde ineens niet meer. Waarschijnlijk een rare draai, een botsing, een verstapping, wie zal het zeggen. Maar de rechter schouder van Mazzel had een senior moment.
Warm houden
Dat baart ons natuurlijk zorgen. Goed observeren en het verloop van de pijn in de gaten houden. Warm houden, niet ruig laten doen en even ontzien. Wordt het erger in plaats van minder erg, dan naar de dierenarts natuurlijk. Geen risico’s nemen.
Uitrusten
In het kader van Mazzel fysiek ontzien besloot ik die avond alleen de drie kleintjes mee te nemen. Mazzel mocht zijn behoefte doen in de tuin en even lekker uitrusten. Iedere keer als hij opstond uit liggende status piepte hij immers van pijn. Dus met de beste bedoelingen en vanuit niets dan liefdevolle zorg liet ik hem thuis bij de avondronde.
Boekdelen
Zijn blik toen ik de deur voor zijn neus sloot sprak boekdelen. En dan heb ik het niet over een vrolijk verhaal zoals Terry Pratchett die schreef. Nee dan heb ik het over een mistroostig boek waar een werk van Nietzsche nog een puntje aan kan zuigen. Een grotere afwijzing had hij nog niet vaak mee gemaakt in zijn lange leven. Niet mee op de avondwandeling, stel je voor!
Brugman
Dat zijn van die momenten dat je als hondenbaasje kunt praten als Brugman. Begrijpen zal je hond het nooit. De kloof tussen gezond verstand en door plichtsbetrachting gevoed plezier is te groot. Zeker als het Mazzel betreft. Spip kun je rustig thuis laten. Dat is net zo’n huismus als het baasje. Even plassen, poepen en rechtsomkeert, dat is Spip zijn idee van een wandeling. Met het vrouwtje met de auto mee gaan werken, of met de bus mee, kijk dat zijn feestjes waar je Spip voor wakker kunt (moet) maken. Maar verder, thuis is waar het klokje het meest comfortabel tikt.
Belangrijk werk
Mazzel valt echter in de categorie honden die altijd en immer aan het werk wil. Een eenvoudige avondwandeling is dan ook geen routine klus voor hem. Dat is belangrijk werk. Zoiets moet je serieus nemen en hij gaat er altijd 100% voor. De buurt moet weten dat Mazzel ‘on the block’ is. De koning van de wijk. Zijn onderdanen moeten hem zien en ruiken om de orde in goede banen te houden. Niet gezien en geroken worden staat gelijk aan afglijden naar anarchie. Nee, Mazzel moet erbij zijn, gezien worden, geroken worden en het baasje steunen in alle aspecten van de wandeling.
Unilateraal
Helaas, deze keer moest hij thuis blijven. De avond verliep verder als normaal (zie vorige columns). De volgende dag ook zo. Hier en daar een pijnlijke scheut van Mazzel, maar hij hield zich groot. De tijd brak weer aan voor de avondwandeling. Omdat hij nog steeds af en toe piepte hadden wij unilateraal al besloten om hem weer thuis te laten. Maar zoals ook bij de Brexit-onderhandelingen steeds weer blijkt: unilateraal is een methode van handelen waar de andere partij wel eens bezwaar tegen kan aantekenen.
Klaar voor actie
Zo ook in dit geval. Nog voor ik de deur van de kamer goed en wel open had, stond Mazzel al bij de voordeur, iets wat hij normaal nooit doet. Hij wacht altijd enthousiast maar redelijk netjes tot ik hem de riem om heb gedaan voor hij begint met het betere sleurwerk. Maar daar stond hij dus, neus naar voren, klaar voor actie. Zere schouder? Welke zere schouder? Het gaat niet nog een keer gebeuren dat je me thuis laat, baas. Dat zei zijn hele lichaamstaal, van het puntje van zijn neus tot het puntje van zijn zwaaiende staart. Ik had weinig keus. Mazzel is die avond gewoon weer meegegaan. Een iets langzamer gelopen rondje later, kon hij zich vergenoegd op de bank laten zakken. Het baasje heeft het begrepen. Mazzels laat je niet thuis!
Henk
Hebben jullie ook een oudere hond in huis? We horen graag hoe dat bij jullie gaat.