Hondenleven: thee

Je kent die reclames wel. Iemand heeft een drukke dag en rent van hot naar her. De stress spat van het scherm en de muziek klinkt druk en hectisch. Dan schakelt de muziek plotseling om naar een rustgevend deuntje en de hoofdpersoon van de reclame ploft op een trendy bank in een wolk van rust en comfort. In haar hand heeft ze een dampende kop thee. In een glazen beker want je moet natuurlijk goed kunnen zien dat het thee is. De muziek gaat naadloos over in een bekend deuntje dat al sinds jaar en dag de herkenningsmelodie is van het merk. Einde reclame.

Remedie

Zo wordt thee afgespiegeld als de beste remedie tegen stress. Het wordt gepresenteerd als de ultieme huiselijke drank. De drank die ervoor zorgt dat je je thuis voelt en tot rust kan komen. Zonder thee, geen rust, geen thuis. En weet je wat? Voor één keer liegt de reclame niet. Althans, wat mij betreft. Ik hou van thee. Ik kan me een dag niet voorstellen zonder thee. Ben ik verslaafd aan thee? Geen idee, ik heb nog nooit geprobeerd geen thee te drinken. Je weet pas of je ergens aan bent verslaafd als je probeert zonder te doen. Al verschilt hoe verslavingsgevoelig je bent ook van persoon tot persoon.

Ontwenningsverschijnselen

Ik dronk ooit best veel alcohol,  je zou kunnen zeggen dat ik niet zonder kon. Toch ben ik zo’n negen jaar geleden van de ene op de andere dag gestopt en heb sinds die tijd geen alcohol meer gedronken. Zonder ontwenningsverschijnselen voor zover ik weet. Hetzelfde met roken. Ik rookte graag een pijp of sigaar. Niet veel, één hoogstens, twee per dag. Maar roken schijnt verslavend te zijn. Ook daar ben ik een paar jaar geleden van de ene op de andere dag mee gestopt. Wederom zonder ontwenningsverschijnselen. Blijkbaar kan ik vrij makkelijk stoppen met dingen die voor anderen erg verslavend zijn. Dat is geen gave, dat is gewoon geluk hebben.

Stigma’s

Maar stoppen met thee drinken? Oef, daar zou ik toch even twee keer over na moeten denken. Gelukkig zijn de gezondheidsgevolgen en sociale stigma’s die hangen aan het drinken van thee niet erg bezwarend. Misschien dat ik in het zuiden des lands, waar koffie een eerste levensbehoefte is, gezien wordt als een watje omdat ik thee drink in plaats van koffie. Daar kan ik mee leven. Koffie is wereldwijd erg trendy gemaakt door de koffiebars die overal opduiken en de meest uiteenlopende smaken en ingrediënten combineren met koffie. Hoe sommige mensen die lange namen ‘s ochtends vroeg uit hun strot krijgen als ze naar hun werk gaan en op het station zo’n kartonnen beker bestellen is mij een raadsel. “Doet u mij een soybean lattemacchiato early sunrise met chocodip.” Dat ‘s ochtends kunnen uitbrengen is je reinste verbale acrobatiek zonder vangnet. Maar ik ben wars van trends en hou het simpel: “Mag ik van u een kop thee, alstublieft?”

Zintuigen

Niet dat ik dat tegen iemand in een stationskiosk hoef te zeggen. Thuiswerken heeft zo z’n voordelen. Het belangrijkste voordeel vind ik dat ik mij ‘s ochtends, met al mijn zintuigen nog gevoelig en onverhard, niet tussen drommen van mijn soortgenoten hoef te begeven. Ik heb het niet zo op groepen mensen. En al helemaal niet als ze slaafs allemaal dezelfde kant op gaan. Het heeft iets engs vind ik. Ik hou van individualisme en hoe ouder ik wordt hoe sterker die liefde voor de tegendraadse einzelgänger wordt. Een bijkomend voordeel is dat ik zelf mijn thee mag zetten. Heerlijk zonder dringen rond een kiosk, geen naam die ik hoef te roepen boven het rumoer van de stationshal uit. Geen gedrang richting de trein met een beker hete thee en een laptop tas onder de arm. Geen gezoek naar een zitplaats in een overvolle trein.

Hectisch

Ik sta op, ga met de hondjes lopen, en geef dat zooitje ongeregeld te eten. Dus mijn dag begint best hectisch. Maar dan breng ik een ketel water aan de kook. Ik pak een theezakje of liever nog, vul een thee-ei met losse thee. Giet het kokende water in de pot en even later heb ik een heerlijk dampende beker thee in mijn handen. De ochtend komt meteen weer tot rust met de eerste slok thee. Het maakt dat ik de rest van de dag aan kan. Wat dit met honden te maken heeft? Helemaal niks. Dat eerste kopje thee is helemaal voor mij alleen. Het is mijn moment, mijn start van de dag. Die eerste kop thee is een egocentrische solotrip die ik mezelf gun voor ik de rest van de dag, met plezier, in dienst van mijn geliefde huisgenoten stel.