Blitzz moest vorige week naar de tandarts. Ze had erg veel plaque op haar tanden en dat zorgt op den duur voor ontstekingen. Het kan zelfs problemen op andere plaatsen in haar lijf geven door ophoping van bacteriën. Sommige bacteriën ontlopen dan de drukte en gaan op een uitstapje in het lijf. Anders dan bij ons mensen is de tandarts dezelfde praktijk als de huisarts, oftewel de dierenarts. Dat is wel zo fijn want die plek kent ze. Het is niet haar favoriete plekje op aarde maar ze wordt er ook altijd verwend. Dus om het eens op z’n Amerikaans te zeggen: “It ain’t all bad!”
Verdoofd
Dit is de tweede keer dat Blitzz de schoonmaakbehandeling moest ondergaan. Helaas moest ze ervoor verdoofd worden en daar zijn wij geen fan van. Blitzz blijkt erfelijk aanleg te hebben voor de plaquevorming en dat betekent dat we maatregelen moeten nemen als we willen voorkomen dat zo’n schoonmaakbeurt al te vaak nodig is. Net als bij mensen betekent dit: tandenpoetsen.
Kauwen
Natuurlijk helpen kauwbotjes en andere speeltjes waarop gekauwd wordt, maar dan moet je hond wel het kauwende type zijn. Blitzz ziet daar het nut niet van in. Waarom kauwen op iets dat je niet door kan slikken? Spip kan ‘s avonds op zijn gemak de Hurley van stal halen en even een kwartiertje op z’n gemak gaan liggen knagen aan zijn favoriete kauwbot. Maar volgens Blitzz is dat voor sukkelige whippets. Niet voor Spaanse schonen die het leven serieus nemen.
Tandpasta
Er is dus een nieuwe routine in ons huishouden gekomen. Na het hondenontbijt ga ik met tandenborstel en tandpasta de ronde doen. Let op! Het gaat hierbij niet om mensentandpasta maar om hondentandpasta. Mensentandpasta bevat schuimmiddelen en fluoride. Dat is niet goed voor de ingewanden van de hond. Wij spoelen onze mond na het tandenpoetsen, maar honden slikken bij voorkeur alles door wat binnen het bereik van hun bek komt. Dus mocht je ook de tanden van je hond willen poetsen: gebruik geen mensentandpasta!
Zelf doen
Ik weet nog uit de tijd van oppassen bij mijn kleine neefje en nichtje, dat mensenkinderen tandenpoetsen maar een onzinnige onderneming vinden. Mijn neefje en nichtje zijn geen neefje en nichtje meer. Ze zijn nu volwassen. Naar ik aanneem poetsen ze zelf trouw hun tanden. Maar honden zullen dat niet gauw zelf gaan doen. Dat ligt niet alleen aan het feit dat ze de tandenborstel niet vast kunnen houden. Ze hebben er gewoon een hekel aan. Maar met een beetje geduld kun je ze alles leren tolereren.
Ondergaan
Bij Blitzz en Spip is dat niet zo’n probleem. Leuk vinden ze het niet, maar ze ondergaan het. En ach, die tandpasta is niet heel vies en komt in hun bek, het is losjes gerelateerd aan voer, dus er zit ook een positieve kant aan. Bella denkt daar echter heel anders over. Zij wantrouwt iedere vorm van serieus getinte aandacht. Ik kan met haar ravotten, en tijdens het ravotten aan haar oren zitten, met mijn handen in haar bek gaan, ik kan aan haar staart komen, geen probleem. Ik kan zelfs onder het mom van spelen ‘s avonds op de bank haar pootjes checken op grasaren.
Grommen
Zodra Bella echter door heeft dat de aandacht anders is dan speels, begint ze te grommen en gaan haar lippen omhoog. In haar verleden heeft ze iets meegemaakt dat haar bang heeft gemaakt voor dat soort aandacht. Natuurlijk werken we daar aan. Langzaam maar zeker kunnen we ook al meer. Oren schoonmaken bijvoorbeeld. Een absolute ‘Nee!’ is veranderd in een morrend ‘Nou, vooruit dan.’ Maar tandenpoetsen is nog steeds een hartgrondige ‘Nee!’
Angst
Ze duikt gelijk in de bench en grommend en blaffend maakt ze mij duidelijk dat ik echt niet met die enge tandenborstel bij haar hoef aan te kloppen. Dat doe ik dus ook niet. Niet alleen om mijn vingers te beschermen, maar vooral om haar angst niet groter te maken. Ze moet eerst leren dat het allemaal niet zo erg is. Ze observeert heel aandachtig als ik Blitzz en Spip de tanden poets. Dat is goed. Dan doe ik een heel klein beetje tandpasta op mijn vinger en ga een eindje bij de bench vandaan zitten. Ik speel de rol die nog het meest lijkt op die van een onderhandelaar bij een gijzeling. Ik praat op haar in en hou haar rozengeur en maneschijn voor. Ik doe mijn uiterste best haar allerbeste vriendje te zijn, ondanks de tandpasta op mijn vinger.
Blinken
Na verloop van tijd komt ze dan uit de bench en al brommend en morrend likt ze de tandpasta van mijn vinger. Daarbij is ze voortdurend op haar hoede en één verkeerde beweging van mij zal een reactie uitlokken. Dus ik laat haar rustig mijn vinger aflikken en doe geen enkele poging haar tanden te poetsen. Zover zijn we nog niet. Maar we komen er wel. Nog even en ook Bella loopt met een blinkende set tanden te pronken. Dan kan ze zo in een tandpasta-voor-honden reclame.
Geduld. Fijn dat je dat kunt opbrengen! Uiteindelijk zal ze het wel accepteren.
Daar kunnen veel mensen wat van leren.
Het gaat alweer een stukje beter. Vanochtend accepteerde ze zelfs dat ik met de tandenborstel bij haar voortanden kwam en een poetsbeweging maakte. Geen gegrom en geblaf meer. Ze kijkt nog steeds heel goed wat ik bij Blitzz en Spip doe. Die vinden het niet zo leuk maar ze zijn ook niet bang. Dus Bella ziet dat het allemaal niet zo erg is. Dus ze leert best snel! (Ik had de column dinsdag al geschreven, dus ze heeft in twee dagen tijd al veel geleerd.)
Wat goed dat ze het al een beetje accepteert. Knap hondje.
Je nichtje en je neefje kunnen het inmiddels inderdaad zelf, sterker nog, je nichtje is met hetzelfde proces bezig ,alleen moet zij haar kleine mensenkind van 1 jaar aan het tanden poetsen krijgen. Ook dat gaat steeds beter maar het tanden poetsen proces bij hen lijkt heel erg op wat jij hierboven beschreven hebt…grappig eigenlijk!