Hondenleven: Stiekeme jachthond

Afgelopen dinsdag. Rond tien uur. Ik had de hondjes gevoerd en na het verzamelen van de bakken door Blitzz en Bella, was het tijd om de avondwandeling aan te vangen. Natuurlijk is er dan de nodige opwinding onder het hondenvolk. Ik ging de riemen en tuigjes verzamelen en begon het ritueel van aanlijnen. Het zou echter geen standaard rondje worden.

Onzichtbare kracht

Zodra het span is ingespannen word ik als door een onzichtbare kracht naar de voordeur getrokken. Het vergt dan enige diplomatieke en soms meer dwingende methoden om het gebied rond de voordeur zodanig vrij te krijgen dat die ook inderdaad voldoende open kan zwaaien om honden en begeleider naar buiten te laten. Vooral Bella denkt nog steeds dat door tegen de voordeur op te springen, Sesam zich magisch zal openen.

Chaotisch

Dan zodra de voordeur voldoende is geopend, is de uittreding van het span nogal chaotisch. Hier proberen we als goed hondenopvoeders natuurlijk het nodige aan te sturen. Helaas hebben onze goed bedoelde opvoedkundige acties nog niet heel veel effect als de adrenaline door de hondenlijfjes stroomt.

Struik

Kortom, het naar buiten gaan gaat gepaard met riemen die in de knoop raken, honden die links en rechts om mijn benen schieten en hier en daar een mopperend baasje die alles weer op orde probeert te brengen. Een versterkende factor is dat er vlak om de hoek van de deur vaak katten onder een struik zitten. Je zou denken dat die zo langzamerhand beter zouden moeten weten. Zeker zo rond tien uur, maar ze zijn blijkbaar hardleers. De hondjes nemen het zekere voor het onzekere en vliegen vast onder de struik, of er nou een kat zit of niet.

In de war

Zo ook deze keer. Blitzz en Bella vlogen onder de struik en aangezien Blitzz meestal rechts loopt, Bella links en de struik ook links staat, zaten de riemen van Blitzz en Bella al direct in de war. Erna zwaaide ons nog even uit, ook om mij te ontlasten van het moeten sluiten van een deur terwijl ik worstel met opgewonden standjes aan drie riemen.

Opgelucht

Goed, alle viervoeters waren onder de struik uit en de riemen waren weer ontward. De wandeling kon beginnen. Ik haalde opgelucht adem en draaide het trottoir op. Bella gedroeg zich wat vreemd. Ze bleef brommen naar Blitzz en liep steeds voor mijn voeten om bij Blitzz te komen. Wat was dit nu weer voor vreemd gedrag?

Verbazing

Verbale uitingen van ongenoegen waren niet voldoende om Bella op andere gedachten te brengen. Ze bleef naar Blitzz brommen en ze bleef voor mijn voeten langs schieten. Ik keek naar Blitzz en met grote verbazing zag ik dat er meer viervoeters onder de stuik uit waren gekomen dan er waren onder gegaan. Blitzz liep heel trots met een volwassen egel in haar bek!

Raadsel

Let wel: de kop van Blitzz is niet veel groter dan een volwassen egel. Dus hoe ze met dat kleine bekkie die hele egel vast had, is me een raadsel. Ik bekwam snel van mijn verbazing aangezien het lot van de egel mij danig beroerde. Dus op een luid “Blitzz, LOS!” van mij rolde de egel de stoep af en de goot in. Gelukkig wist ik te voorkomen dat Bella de stunt van Blitzz zou na-apen, en ik liep een klein eindje door zodat de actieradius van de riemen niet tot de egel zou reiken. De egel rolde zich nog strakker op en bleef precies in de goot tussen de blaadjes liggen.

Opties

Ik overwoog de opties. Terug gaan met de nu danig opgewonden honden, leek me geen goed plan. De egel had zich strak opgerold en uit ervaring weet ik dat ze wel een poosje zo opgerold blijven. Dus ik besloot een kort loopje te doen en bij terugkomst de egel een betere check-up te geven.

Werkhandschoenen

Zo gezegd, zo gedaan. Na een kort rondje zag ik dat de egel nog op dezelfde plek lag, wel iets minder opgerold. Ik heb snel de hondjes naar binnen gebracht en heb een papieren tasje en werkhandschoenen gepakt. Snel weer naar buiten. Ik wilde niet dat de egel zou gaan wandelen op straat. Auto’s en honden zijn geen vrienden van de stadsegel.

Slakken

Ik heb de egel in de papieren tas gedaan en bij ons achter in de tuin bij de bamboe weer de vrijheid gegeven. Dat stukje tuin is afgezet en de honden kunnen daar niet bij. Daar kon de egel even van de schrik bekomen. Ik ben later nog even gaan kijken en hij of zij was al op verkenning uit. De volgende morgen was de egel bij de kliko’s aan het slakken jagen, dus ik ga er vanuit dat het beestje geen onherstelbare schade heeft opgelopen.

Darwin

Ook Blitzz leek geen last te hebben van haar prikkelbare prooi. Ooit heeft de evolutie toch een bedoeling gehad met die stekels. Maar Blitzz, de stiekeme jachthond, had de teksten van Darwin blijkbaar niet gelezen. Ik durf te wedden dat ze die nacht nog trots met de egel heeft gepronkt bij al haar dromelandvriendjes.