We hebben vier honden. Sommige mensen vinden dat veel, anderen vinden het wat karig. In ons geval is het de maximum populatie in onze huidige omstandigheden. Wat mij betreft mogen er nog meer bij maar dan moeten we eerst dat huisje buitenaf met een fikse lap grond vinden. Overigens ben ik prima tevreden zo hoor, dus het is geen kwestie van “Ik wil meer!” Ons roedeltje is prima in balans zoals het is.
Groepsdynamiek
Meer dan één hond in huis geeft wel mooi de mogelijkheid om de groepsdynamiek te observeren. Wat je dan ziet verschilt eigenlijk niet zoveel van wat zich op een gemiddeld schoolplein afspeelt. Ik herken erg veel uit mijn jeugd in het gedrag van de honden in de roedel.
Maatjes
Blitzz en Spip zijn beste maatjes. Ze spelen graag samen en begrijpen elkaar perfect in het spel. Blitzz weet dat Spip een dagje ouder is en niet gaat rondrennen zoals Bella of Bodhi. Ik vermoed dat Blitzz daarom juist graag met Spip speelt. Blitzz moet niets hebben van dat gejaag en geren voor de lol. Ze vindt dat maar een verspilling van energie. Die energie kun je beter bewaren voor als een mus of kat zich zonder toestemming in de tuin begeeft. Blitzz is een pragmatisch hondje.
Stoorzender
Lekker op de bank bekvechten met Spip, daar heeft ze wel veel lol in. Er is echter regelmatig een stoorzender in de buurt. Net als een jaloers vriendje op het schoolplein of een jonger broertje thuis (ahum!), kan een andere hond het spel weleens ruw onderbreken. In dit geval is dat meestal Bodhi. Ze is nu een wat uit de kluiten gewassen pup met de subtiliteit van een sloopkogel. Dus in plaats van vriendelijk te vragen of ze mee mag spelen, duikt ze enthousiast op de bank bovenop Blitzz en Spip. Vervolgens vindt ze het dan vreemd dat Blitzz en Spip haar verbolgen te verstaan geven dat ze niet welkom is. Het spel is dan ook direct afgelopen en Bodhi komt bij één van ons klagen dat ze niet mee mag doen. Hoeveel ouders en leraren (m/v) herkennen dit?
Stof
Blitzz is hier overigens zelf ook niet altijd handig in. Als Bella en Bodhi spelen lijkt het wel of er een touringbus met rugbyspelers is losgelaten in de kamer. Het stof warrelt, de meubels verschuiven en de vloer dendert onder het geweld van het spel. Blitzz is zoals gezegd niet gediend van dat soort energieverspilling en wil graag educatief optreden. Ze gaat zich ermee bemoeien. Het probleem is dat Bodhi en Bella hun regels voor het spel opdringen aan een eventuele derde partij die zich in het speelgewoel stort. Kortom, Blitzz wordt tegen wil en dank opgenomen in de stofwolk van het spel.
Vredesmissie
Dat vindt Blitzz niet leuk. Het is het tegenovergestelde van wat ze wil bereiken. Haar vredesmissie verwordt al snel tot een situatie waarin zelfverdediging belangrijker wordt. Ze snauwt van zich af en daarmee krijgt het spel een serieuzere toon waarbij het risico van een conflict best groot wordt.
Cultuurkloof
Tegenwoordig laten we het niet meer zover komen en voeren we een zo doortastend mogelijk ontmoedigingsbeleid richting Blitzz haar vredesmissies. Vooral omdat er geen sprake is van on-vrede, maar van een cultuurkloof. Blitzz begrijpt het spel niet, vindt dat het op haar manier moet en stort zich met haar superieure cultuurignorantie, goedbedoelend in de strijd. Dat is iets dat niet alleen op het schoolplein is terug te vinden. Ook in de wereld van volwassenen komt dit voor.
Parallellen
De parallellen tussen wat zich in een hondenroedel afspeelt en wat er in de mensenwereld gebeurt zijn legio. Het is leerzaam om dit te observeren en op jezelf te betrekken. Het is alsof je in een spiegel kijkt. Weliswaar niet de spiegel uit Doornroosje die vertelt dat je de schoonste bent in het land. Maar ondanks dat de spiegel de pukkels én de haren daarop laat zien, geeft het wel de realiteit weer. En die kan zonder maskerende make-up ook best mooi zijn!
Stil
Behalve de soms plotseling oplaaiende bonje, zijn er ook die momenten dat je denkt, ‘Wat is het stil?’ Dan draai je je om en zie je Bodhi op de bank liggen met haar kop bovenop Blitzz. Blitzz vindt dat in het begin niet leuk maar uiteindelijk heeft ze er vrede mee en liggen ze allebei tevreden te slapen. Spip ligt in een hoekje van de bank onder zijn dekentje te snurken en Bella ligt in een bak opgekruld. Alle vier in complete rust. Ik sluip dan door de kamer om mijn dingen te doen. Bang om de rust te verstoren. Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie zijn de braafste honden in het land?
zo regelt het zich dus uiteindelijk tot een vreedzaam samenzijn.
Met hulp! Leuk. juffrouw Schaap greep ook weinig in..alleen als het te gek werd. Eerst kijken of de groep het oploste.
Ja, de groep heeft ook regels en daar moet elk individu zich toch min of meer naar schikken om mee te kunnen in de groep.
Te leuk! Juist het observeren van hoe ze onderling communiceren en met elkaar omgaan vind ik o.a. het interessante van meerdere honden hebben, het zijn net mensen ja, is het drukker in huis zoals velen op straat suggereren onder een praatje, ik vind van niet, ze houden elkaar ook zo lekker bezig, en dat geeft mij wat ruimte 🙂
Dan k je wel. Precies. En ze voeden elkaar ook op. Zeker nu met de pup in huis merken we dat. Overigens ook als er een nieuwe herplaatser in huis komt die nog heel onzeker is.
Dan zie je dat die eerder de andere honden vertrouwt (want dezelfde taal) dan ons en daardoor de huisregels al snel leert kennen.
En tja, met vier honden lopen is wat ingewikkelder dan met één hond lopen. Maar in huis is het inderdaad nauwelijks drukker. De honden die blaffen,
zouden dat alleen ook doen en de honden die stil blijven zouden dat alleen ook blijven.
Henk, ik ben elke keer zo blij met jouw bevestigingen, het is echt exact zoals je schrijft, buiten met de riemen is het mennen en ontknopen soms, maar verder Heerlijk 🙂 de honden hebben echt steun aan elkaar, en stimulans, dank je wel !!
Dank je wel. Fijn dat je wat hebt aan mijn schrijfsels. Dat is leuk om te weten!
Hahahaha,ik heb hardop zitten lachen jonger broertje :-).
En inderdaad, als leerkracht van groep 2/3 herken ik het helemaal, ik zie het gezicht van Bodhi voor me. Ik hoor het wel een aantal keer per dag hihi. En bijna altijd lost het zich vanzelf op inderdaad.
Super leuk geschreven weer, dank je wel.
Zo zie je maar, honden en kinderen: zoveel verschil is er niet. 😉