Tot mijn verbazing begon Bodhi gisteren met Blitzz te ravotten. Tot mijn nog grotere verbazing leek Blitzz erop in te gaan en het leuk te vinden. Het was een kort potje ravotten, maar dat Blitzz er überhaupt in meeging deed mijn onderkaak spontaan richting vloer bewegen. Wat is hier aan de hand? Want Blitzz staat hier in huis niet bekend als de meest speelse hond. De enige die haar soms tot spel kan bewegen is Spip. Op de een of andere manier heeft dat ouwe menneke een gevoelige snaar geraakt bij Blitzz, dus met hem wil ze nog wel eens een voorzichtig potje ravotten.
Nutteloos
Maar elk ander lid van de roedel speelt met vuur als ze haar uitdagen voor een spelletje. Het leven is volgens Blitzz veel te serieus om haar tijd te verdoen met onzinnig rollebollen op de bank. Achter elkaar aanjagen in de tuin is al even nutteloos. Najagen doe je met mussen of andere prooien, niet met roedelgenoten. Haar tijd is kostbaar en de eerste de beste die dat feit wil betwisten kan rekenen op een stevige snauw. Spelen doe je maar in je eigen tijd. Wat dat betreft is Blitzz een ras-Calvinist. Geen wonder dat ze het katholieke Spanje is ontvlucht.
Pup
Maar gisteren was het blad aan Blitzz haar boom ineens omgedraaid. Ze speelde met Bodhi alsof ze een pup was. Sterker nog, ik kan me eigenlijk niet herinneren dat Blitzz als pup erg veel heeft gespeeld. Ze was nog erg jong toen ze vanuit Spanje, via Zeeland bij ons kwam. Maar haar ziel was toen al volwassen. Ze had natuurlijk ook al veel meegemaakt. Typisch zo’n hondje dat al jong de verantwoordelijkheid voor haar nestgenoten voelde.
Speelbuiging
Vanochtend was het weer raak. Bodhi daagde haar uit met een prachtige speelbuiging en Blitzz ging er op in. Wat is hier aan de hand? Ik denk dat ik het weet. Let op: ik DENK dat ik het weet. Het is natuurlijk geen wetenschappelijk solide theorie die ik nu ga spuien. Maar ik heb een zeer sterk vermoeden dat de ommekeer te maken heeft met een ander belangrijk moment in onze roedel: Bodhi is voor het eerst loops.
Hoera
We hadden al een poosje het vermoeden dat Bodhi tegen de loopsheid aanzat. Ze was wat loom en hangerig, zat vaak te likken aan een plek waar wij mensen wat morele bezwaren tegen zouden kunnen hebben. En haar staart leek wat anders dan anders te hangen. Kortom, alle tekenen waren daar. Van de week begon daar een druppelsgewijs bloedspoor door de kamer bij te komen. Tja, en als je je hele leven al honden in huis hebt dan weet je hoe laat het is. Er is er één loops (hoera, hoera). Aangezien dat medisch gezien alleen Bhodi kan zijn, of de wonderen zijn echt de wereld nog niet uit, is de conclusie eenvoudig. Onze kleine meid is volwassen aan het worden. Voor de roedelverhoudingen heeft dat natuurlijk ook gevolgen.
Hints
Wij mensen hebben allerlei visuele hints nodig om te zien dat Bodhi loops is. Blitzz en de andere honden hadden het natuurlijk al lang in de gaten dankzij neus en oren die zoveel gevoeliger zijn dan onze zintuigen die in de loop van de evolutie afgestompt zijn. Spip is echter een ouwe heer, die het soort opwinding dat bij een loops roedellid hoort lang geleden achter zich heeft gelaten. Bella is door Bodhi al een poosje geleden gerangschikt als leuk om mee te stoeien maar verder niet heel relevant. Dus aan die twee honden merkten we nog niet veel.
Vis
Blitzz daarentegen is een andere ketel vis (zoals de Engelsen zeggen). Blitzz was tot nu toe de hond waar Bhodi fors tegenop keek. De koningin van de roedel. Het hondje klein van stuk maar groots van ego. Nou is Bodhi niet het type hond dat uit is op roedelheerschappij. Althans niet via gewapende conflicten. Daarvoor is ze veel te intelligent en zachtaardig. Maar geen enkele hond, hoe vredelievend ook, kan de roep der natuur weerstaan om toch te werken aan een hogere status. Bovendien wil Bodhi graag zo dicht mogelijk bij de baasjes staan om hen in elke situatie als eerste te kunnen helpen. Op dat gebied is Blitzz over het algemeen nog de snelste. Als er iets is met Erna of mij, is Blitzz er als eerste bij. Bodhi wil die rol graag overnemen of op z’n minst evenaren.
Toernooi
Dus hoe doe je dat als vredelievende hond? Wel, via het aloude middel spel. In de middeleeuwen hielden de hoge jonge heren met kokend bloed toernooien in tijden van vrede. Want hoe kon je anders elkaar in de pan hakken en laten zien wie de sterkste was als er geen rechtmatige oorlog was. Bijvoorbeeld omdat je buurman scheef naar jouw jonkvrouw had gekeken. Spel is in de hele natuur een manier om te leren en om uit te maken wie de sterkste – en heel belangrijk – slimste is.
Achterbaks
Zo is in ons roedeltje nu een ‘strijd’ aan de gang tussen Bodhi en Blitzz. Wie de sterkste is zal geen moeilijke vraag zijn. Bodhi is wat dat betreft Blitzz tien keer de baas. Maar bij honden telt fysieke kracht maar een klein beetje mee in de puntentelling. Wie het slimst is, het meest gewiekst, en soms zelfs het meest achterbaks, dat telt veel zwaarder mee. En op dat gebied weet ik niet wie er gaat winnen. Zowel Bodhi als Blitzz zijn super slim en intelligent. Wat de doorslag weleens zou kunnen geven is de street smarts van Blitzz. Ze is een straatvechtertje. Een Pietje Bel. Als het gelijk spel wordt in de categorieën ‘slim’ en ‘gewiekst’, dan vrees ik dat Bodhi het af gaat leggen in de categorie ‘achterbaks’.
Spelenderwijs
Ik ben benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen. Het is leuk om deze veranderingen in de sociale structuur van de roedel te observeren. Zeker als er een jonge hond bij betrokken is. Een jonge hond die spelenderwijs volwassen wordt.