Hondenleven: rommelkonten

In een onbewaakt ogenblik kijk ik wel eens in een woontijdschrift en dan komen er een boel vragen in mij op. Wonen er werkelijk mensen van vlees en bloed in zo’n interieur? Foto’s in zo’n tijdschrift ademen een sfeer van levenloosheid uit die ik me als woonruimte niet kan voorstellen.

Attributen

Waar zijn alle losse attributen die een mens om zich heen verzamelt? De boeken die je al een jaar aan het lezen bent en echt nog gaat uitlezen. De tijdschriften waar je dat ene artikel nog moet uithalen. De losse blaadjes papier waar je die ene, toen zo belangrijke maar inmiddels vergeten boodschap op schreef. De bak met losse dingetjes die je nooit nodig hebt maar ook nooit kwijt raakt omdat ze in ‘de bak liggen’.

Rommelkonten

Toegegeven, ons huishouden is wellicht wat extreem op dit gebied. Ons huishouden bestaat namelijk uit twee mensen die enorme rommelkonten zijn en vier honden die het een zorg zal zijn of de attributen in huis opgeruimd of opgehoopt zijn.

Enthousiast

Desongevraagd wil een van de honden best helpen zoeken als we eens iets kwijt zijn. Bella vindt het een prachtig spel om ons enthousiast te assisteren. Vooral als we gehaast zijn en dat ene tasje, doosje visitekaartjes of de zakelijke telefoon zoeken. Ze loopt dan met een energieke kwispelstaart voor onze voeten te dansen.

“Zal ik helpen?” vraagt ze met haar hele lijf, “Ik kan dat heel goed hoor!”

Helaas, en didactisch zeer onjuist, krijgt ze meestal een geërgerd, “Bella!” toegeworpen. Ze kwispelt alleen maar harder en gaat ons met nog meer verve helpen. Zuchten is uitgevonden voor die momenten.

Knus

Onze kleine dus knusse huiskamer is voorzien van twee benches (een grote en een kleine), drie ligbakken voor de honden, verschillende hondenkleden op de vloer en natuurlijk de altijd gevulde waterbak. Verspreid door de huiskamer, keuken en de tuin liggen de nodige speeltjes. Kauwbotten, ballen, en andere vreemd gevormde maar populaire artikelen waar deze of gene viervoeter graag mee loopt te pronken. Als je lang met honden in huis leeft krijg je een soort zesde zintuig dat detecteert waar de speeltjes liggen en wij breken bijna nooit onze benen over de willekeurig geplaatste boobytraps. Oh, en als extra decoratie is ons huis natuurlijk voorzien van een laag hoogpolig hondenhaar. Wonderlijk genoeg zelfs net na het stofzuigen.

Landelijk

Over dat hondenhaar. In de wat meer landelijke woontijdschriften zie ik wel eens foto’s van een droomwaardige cottage met rieten dakje en een prachtige Engelse tuin eromheen. Natuurlijk hoort bij zo’n huis een hond (of zelfs twee). Steevast gaat het dan om een Jack Russel of een Labrador. Nou weet ik van Jack Russels het een en ander (zie Vuilnisbakkenras), en ook de Labrador is mij niet geheel vreemd. Leg mij dan eens uit hoe op de interieur foto’s in zo’n landelijk woontijdschrift er geen hondenhaar te bekennen is. Ik zweer dat ik in mijn kleren en in de bekleding van de bank nog steeds witte hardnekkige haren van mijn al lang geleden overleden Jack Russel vind. Het beestje zelf had zo zijn eigen willetje (understatement) maar zijn haren gaven eigenwijs een heel nieuwe definitie.

Moedervlek

We leven in een tijd van hoge resolutie fotografie. De gemiddelde telefoon maakt al foto’s waarvan je iedere minuscule moedervlek onbewust begint weg te poetsen voor je beseft dat die toch echt onwrikbaar aan je is verbonden. Hoe is het dan mogelijk dat die huishoudens in die bladen compleet haarloos op de foto komen? Worden die haren weggephotoshopt? Digitaal opgeruimd? Net als al die losse boeken, tijdschriften, en spulletjes die ‘in de bak liggen’?

Idyllisch

Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat de honden en wij gelukzalig samenleven in de wetenschap dat we allemaal rommelkonten zijn. De interieurfotograaf die bij ons langskomt voor een idyllische foto, breekt vrij on-idyllisch hals, nek en nieren over de makkelijk rollende kauwbotjes en speelballen waar hij of zij het zesde zintuig waarschijnlijk voor ontbeert. Dus wellicht is het maar goed dat ik ons interieur beschrijf in deze column. De redacties van woontijdschriften, mochten ze ooit willen zien hoe een webshop er achter de schermen uitziet, kan ik dan naar dit schrijven verwijzen. Soms zeggen 700 woorden meer dan een plaatje.