Hondenleven: puber

Wij hebben geen kinderen. Erna en ik kennen elkaar pas een jaar of vijf, maar ook in vorige relaties hebben wij nagelaten om vervolgafleveringen van onszelf op de aardbodem te zetten. Ik kan met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zeggen dat het ook niet meer gaat gebeuren. De wetenschap staat voor niets, dus wat onze leeftijd betreft (vroege vijftigers) zou het nog kunnen. Het ontbreekt ons echter aan iedere motivatie om onszelf voor 50% te klonen en de mix daarvan op de samenleving los te laten.

Thee

Ik vertel dit niet zomaar. Het is ook geen luchtig onderwerp voor gezellig bij de thee, vergezeld van een lange vinger en een wolkje melk. Ik heb wel degelijk een reden voor deze ontboezeming. Het is namelijk zo dat mensen het leven met honden nogal eens onderschatten. Als je geen kinderen hebt, wordt automatisch aangenomen dat je geen ervaring hebt met opvoeden en de beproevingen die daarbij horen.

Vergelijkbaar

Het niet hebben van kinderen betekent dat je geen ervaring hebt met het opvoeden van mensen-kinderen. Wij hebben echter wel honden. Ik mijn hele leven al, Erna iets korter maar zij heeft wel heel veel geleerd over honden en hun psyche. Nou hoor ik de ouders onder de lezers al zeggen dat honden geen mensen zijn. En dat klopt helemaal. En toch klopt het ook niet helemaal. Er zijn erg veel overeenkomsten tussen mensen-kinderen en honden-kinderen. Daar is veel onderzoek naar gedaan en daaruit blijkt dat mensen-kinderen en honden-kinderen tot een bepaalde leeftijd zelfs heel erg veel gemeen hebben. Erna weet precies wat de wetenschap daarover te zeggen heeft, voor mij is het genoeg te weten dat het ‘tot een bepaalde leeftijd’ zo is. Het blijkt namelijk dat hondenhersenen en mensenhersenen tot op zekere hoogte vergelijkbaar zijn. En als je dat draadje verder doortrekt blijkt dat het opvoeden van honden heel erg lijkt op het opvoeden van jonge kinderen. Tot op zekere hoogte dus.

Herkenning

Een belangrijke fase die bij mensen-kinderen en honden-kinderen de nodige frustraties oproept bij de opvoeder in kwestie is de gevreesde pubertijd. Jazeker, honden hebben ook een pubertijd. En ik heb dit meerdere keren aan den lijve mogen ondervinden. Ook nu weer met Bella. Gelukkig herkennen we het. Soms herken ik in mijzelf ook mijn ouders uit de tijd dat ik of mijn zus in de pubertijd waren.

Moeder Natuur

Ik ben ervan overtuigd dat het hele pubertijdsmechanisme een bedenksel is van Moeder Natuur toen ze even haar dag niet had. Ze moet zo’n dag hebben gehad waarop ze die hele krioelende massa helemaal zat was. Zo’n echte off-day. Of misschien was ze zelf in de pubertijd toen de pubertijd ontstond. Want wie bedenkt een oh zo lief, vertederend wezen dat in korte tijd verandert in een monster waar de gemiddelde horrorfilm voor terugdeinst. Hoe kom je op het idee om een schattig mensen- of hondenkind te laten veranderen in een ongeleid projectiel dat grenzen noch regels respecteert. De hoofdoorzaak van grijze haren bij ouders en opvoeders.

Ontzien

Oké, ik overdrijf nu misschien een beetje. Maar er zijn van die dagen dat het energieniveau iets lager is. Dat het even allemaal niet zo meezit. Dat je graag wat medewerking van de roedel wilt. En die krijg je dan gelukkig ook. Want honden voelen dat feilloos aan. Baasje is moe, baasje moeten we vandaag even ontzien. En dan ineens is daar die stormwind op vier poten die dwars door de roedel heen dendert, iedereen op stang jaagt en met een grote grijns op haar gezicht tafels, stoelen en baasjes onderuit schoffelt. Bella! &^%$#*!

Stom

Bella is dus in de pubertijd. We zullen er even doorheen moeten. Het is het lot van iedere opvoeder. Ik denk terug aan mijn eigen pubertijd. En echt waar, ik bedoelde het niet slecht. Het kwam soms alleen een beetje rot over. Ik weet nog de momenten dat ik gewoon boos was. Zonder reden. De momenten dat ik gewoon hyper druk was. Ook weer zonder reden. En de momenten dat ik alles beter wist. Overigens met volle overtuiging en zeker met een reden: oude mensen zijn stom! Later leer je dat je niet alles weet en dat je zelf tot die oude mensen gaat behoren en dat ze niet stom zijn (althans, niet allemaal).

Fase

Bij deze zou ik de wereld in het algemeen en mijn ouders in het bijzonder mijn excuses willen aanbieden namens mij in mijn pubertijd. En daarmee ook gelijk Bella mijn excuses aan willen bieden. Soms hebben de baasjes niet zoveel energie, maar ze begrijpen je wel, kleine dondersteen. En we komen er wel doorheen. Het is maar een fase.

Gek op

Honden zijn geen mensen. En ze spreken een andere taal. Maar er zijn wel veel overeenkomsten tussen mens en hond. Dus al die opvoeders die denken dat wij niet snappen wat het is om een mensen-kind op te voeden, moeten hun mening wellicht iets nuanceren. Er zijn ongetwijfeld verschillen en details die anders zijn (zo hoeven wij niet wakker te liggen de eerste avond dat Bella naar de kroeg gaat). Maar er zijn genoeg overeenkomsten zodat we een aardig goed idee hebben hoe het is. Toch, wat mij betreft het allerbelangrijkste: ondanks het ongeleide projectiel gedrag, ondanks het niet doen wat je vraagt, ondanks het plotseling eigen beslissingen nemen, ondanks het ongevraagd molesteren van huisgenoten (twee- of vierbenig), ondanks het verkennen van grenzen en er dan net overheen gaan, ondanks alles, kun je niet anders dan gek op ze zijn. Pubers!

Ook zo’n puber in huis (mens of hond)? We horen graag hoe jullie ermee omgaan. Tips en adviezen met betrekking tot het behoud van geestelijke welstand van harte welkom.