Ik heb in deze columns al eens eerder over muizen geschreven. Het meest recent nog op 23 juni. Dat is ook niet zo gek. Muizen zijn naast honden misschien wel de dieren die het meest de dierlijke rode draad vormen in mijn leven. Als klein jongetje schoot ik in een Britse havenstad een muisje te hulp die door een groep hangjongeren werd gepest. Dit tot schrik van mijn ouders. Gelukkig zagen de jongeren de humor van de situatie in. Ik en de muis kwamen zonder kleerscheuren uit de confrontatie.
Kippen
In de tuin van mijn vorige huis hield ik kippen. Het was een dorpswijk waar uit meer tuinen het gekakel en gekraai van pluimvee klonk. In de stadswijk waar ik nu woon is dat ‘not done’ vrees ik. Helaas, want ik mis kippen in de achtertuin. Het zijn slimme en karaktervolle dieren. Dat beseft niet iedereen, maar als je kippen de kans geeft zijn het opmerkelijke wezens. Het is echter ook een feit dat waar kippen zijn, muizen nooit ver weg zijn. Dus in mijn vorige huis liepen altijd muizen die vooral in de winter het kippenhok verruilden voor het comfort van centrale verwarming en suikerhoudend voedsel.
Oudsher
Ook in dit huis zijn muizen een constante gast. Van een buurvrouw een paar huizen verderop weten we inmiddels dat dit al van oudsher een gegeven is. Het ligt dus niet aan een speciale aantrekkingskracht die ik op muizen heb. Ergens wel jammer natuurlijk want een mysterieuze band met dieren hebben lijkt me best leuk.
Sentimenteel
We eten weinig vlees maar zijn geen vegetariërs. De bio-industrie is een menselijke plaag die ik het liefst zou zien verdwijnen, maar dat zou al kunnen als iedereen minder vlees zouden eten. En wat het sentiment betreft: natuurlijk is het slachten van een dier een brute activiteit. Maar ik zie hoe Blitzz zonder nadenken een egel grijpt en geen seconde nadenkt over de emotionele schade die ze de egel daarmee aandoet. Dieren leven nou eenmaal met, maar ook van elkaar. Die egel peuzelt namelijk ook zonder schuldgevoel de slakken in de tuin op.
Keutels
Muizen in huis is niet prettig. Vooral niet als het er veel worden. Overal keutels, kabels die aangevreten worden, en in ons specifieke geval een Blizz die met loeiende sirene naar de keuken rent. Het liefst op de meest onverwachte en stille momenten zodat Erna en ik zowat tegen het plafond zitten van schrik.
Pindakaas
Er moet iets gedaan worden aan de muizen in huis. Maar wat? Gezien de eerste alinea zou het wat vreemd zijn als ik nu mijn jongere ik zou verloochenen en moordende vallen ging neerzetten. Het gaat tegen mijn natuur in. Het zou nog anders zijn als ik de muizen zou opeten. Dan is het nog om zelf te overleven. Maar gewoon doden en ze als afval afdanken, nee dat kan ik niet. Dus we hebben een humane val. Een vreemde naam, want we vangen er geen mensen mee. Muisvriendelijke val is een betere naam wellicht. Een val waarbij de muis blijft leven en zelfs op zijn of haar gemak het lokaas kan opeten (rijstwafel met pindakaas blijkt het meest effectief).
Bevel
Het nadeel is dat je iets met de levende muis moet. Hoewel muizen erg intelligent zijn vermoed ik dat een vriendelijk verzoek het pand te verlaten weinig op zal leveren. Verder verhouden intelligentie en bevelen opvolgen zich omgekeerd evenredig met elkaar. Dat maakt de kans dat een muis op bevel het huis verlaat ook niet erg groot. Dat is bij honden hetzelfde. Een verzoek om iets voor je te doen heeft een grotere kans op succes dan een bevel. Net als bij mensen. Zeker als je de actie graag vaker gedaan wilt hebben.
Vraag
Wat ik nu doe is de muis buiten de tuin loslaten. Soms bij het weiland, soms in het bos en soms dichterbij huis. Het volgende doet zich echter voor: er zit bijna dagelijks een muis in de val. Nu rijst er dus een nieuwe vraag: is dit steeds dezelfde muis of heeft er zich een hele kolonie ergens in huis gevestigd? Puur speculatief ga ik voor de laatste optie. Ik heb in het verleden muizen meegenomen op hondenwandelingen en ze behoorlijk ver van huis uitgezet in het natuurgebied hier. Toch zit er de volgende dag dan weer een muis in de val. De kans dat het dezelfde muis is lijkt me klein.
Postduif
De muis moet een soort postduif vaardigheid hebben. Een postmuis dus. Dat is niet ondenkbaar. Naast postduiven blijken ook slakken een ingebouwde GPS te hebben. Dus het zou kunnen. Maar dan moet de muis tijdens de expeditie ook alle gevaren zoals uilen, katten, sperwers en ontelbare andere gevaren hebben overleefd om weer hier te komen. Dat lijkt me onwaarschijnlijk. Het uitzetten van een muis is diervriendelijk, het is echter wel de vraag voor welk dier. Daar heb ik overigens minder moeite mee dan het zomaar doden in een val. Als de muis door de wetten van Moeder Natuur het loodje legt en tot nut is van een ander dier is dat voor mijn gevoel rechtvaardiger dan wanneer het door een menselijk mechaniek klemmend en nutteloos sterft.
Langste eind
Hoe het ook zij, we zijn nog niet van de muizen af. Niet hier in huis en niet als mensheid in het grotere geheel. Sterker nog, ik denk dat muizen de aardbodem nog vrolijk bevolken als de mensheid door ons geklooi al lang tot stof is vergaan. Ik vermoed dat de muizen uiteindelijk aan het langste eind trekken. En eerlijk gezegd: het is ze gegund.
Hahaha ja, ik zie je nog de straat over rennen en tussen die jongelui duiken. Ze reageerden lachend en vonden jouw actie volgens mij wel aandoenlijk. Was het ook, aandoenlijk en heldhaftig, hoewel jij het gevaar niet eens inzag. En niet alleen die jongens vormden wel of niet een gevaar, die weg en de auto’s die daar reden zag je ook niet. Je zag alleen die muis. Lang leve die muis.
Succes met de kolonie die in jullie buurt woont. Wie waren er eerder, de muizen of de huizen? Ik vermoed dat de voorouders van deze muizen er eerder waren.
Kus van je zus.