Hondenleven: Polderen

Het regent weer nieuwe en soms verwarrende coronamaatregelen. Mag ik nou wel of mag ik nou niet trouwen met meer dan vier mensen erbij? In de kerk wel, daarbuiten niet. Mag ik nou wel mijn club aanmoedigen of moet ik stilletjes genieten? Vorige week bleek dat in stilte genieten de regel was. Sterker nog, deze week zijn alle sportwedstrijden helemaal afgelast. Geloof ik. Op het moment dat je dit leest kan alles al weer anders zijn. Hoe dan ook, de tweede coronagolf is op gang gekomen en de  voor- en tegenstanders van de maatregelen discussiëren er weer op los. Soms heftig.

Polderland

Er heerst verwarring over de regels en het veelvuldig veranderen daarvan. Maar wat wil je? We zijn nou eenmaal een polderland. Dat geldt voor het landschap maar ook voor het beleid. In het groot en in het klein. We zijn huiverig voor eenduidige, strenge maatregelen en teveel overheidsbemoeienis. Aan de andere kant zijn er inmiddels zoveel kleine regeltjes met de nodige uitzonderingen dat we door de bomen nog maar moeilijk een bos zien. En dat geldt niet alleen voor de coronamaatregelen. Zoals iedereen kan beamen die in de zorg werkt, een boerderij heeft, een eigen onderneming heeft of net iets buiten de gebaande paden wandelt.

Generaliseren

Toch hebben niet alleen mensen de neiging om te polderen. Te zoeken naar het compromis. De tussenoplossing. Ook honden kunnen er wat van. Tenminste, laat ik voorzichtig zijn met al te veel generaliseren: onze honden kunnen er ook wat van.

Stationair

Een voorbeeld: als we gaan eten willen we graag dat de honden even stationair zijn. Of te wel: ze moeten even op ‘hun’ plaats. Ze kennen het woord plaats maar bij ons heeft dat een vrij ruime betekenis. Het betekent ga op één van de zeven plekken liggen waar jullie dan mogen liggen. Keuze genoeg voor drie honden lijkt me. Tijdens het eten willen we echter graag dat ze op een redelijk specifieke plek gaan liggen. Dit in verband met de actieradius van tongen en hondenbekken tijdens het eten. Dus wijzen we naar een plek. Ze kennen dat wijzen. Dat weten we heel zeker. Maar toch wordt op juist dat moment gepolderd. Je wijst Spip naar de bak onder het raam. Spip gaat liggen in de bak bij de deur. Met een blik van “Is dit ook goed? Deze bevalt me beter.”

Metafoor

De eerste polder is aangelegd. Dan volgt polder nummer twee. Bella op het voetenbankje bij de tafel waar het eten op staat.
“Maar al te graag baas, maar dan wel met twee poten op tafel zodat ik even over jouw bord heen kan hijgen.”
Je begrijpt, die polder laten we gauw weer onderlopen en om de metafoor even helemaal uit het verband te rukken, ze krijgt een koude douche bij dit compromis.

Gepikeerd

Enigszins gepikeerd gaat ze dan netjes op het voetenbankje liggen met de twee voorpoten demonstratief onder haar lijf gekruld. Net als we de eerste vork in de mond steken staat ze op en gaat met een uitdagende blik een paar rondjes op het voetenbankje draaien.
“Hij lag nog niet helemaal lekker, baas.”
Zucht!

Herschikking

Blitzz heeft meestal een plekje op de bank, in het hoekje. Tot halverwege de maaltijd wanneer ze verhuist naar de kleine bench. Waarom weet ik niet, maar daar ligt ze dan blijkbaar toch even lekkerder zo halverwege het diner. Even privé. Natuurlijk betekent beweging van de één een recht tot herschikking van de anderen. Althans dat vinden de anderen. Wij niet. Dus na enig gedwaal van Bella en Spip en een paar dringende verzoeken van ons, waarbij het polderen een belangrijke rol speelt, ligt alles weer op de juiste plaats. Althans, dat denk je dan. Bij nadere bestudering blijkt dat Blitzz toch weer op de bank ligt, dat Spip onder vier lagen van een hele dikke deken is gekropen in de bak onder het raam, je weet wel die bak die hij eerst niet goed genoeg vond, en dat Bella met een te onschuldig hoofd op de bank, op plek van Erna is gaan liggen. Erna was namelijk even opgestaan om Spip te helpen met zijn dekens.

Herinterpretatie

Kortom, het avondeten bij ons lijkt op een tweedekamervergadering in coronatijd. Het is één en al vlaggetjes schuiven, polderen, achterkamertjespolitiek en herinterpretatie van de regels. En daar zijn we natuurlijk helemaal zelf bij. Maar ja, we houden niet zo van dat totalitaire. We zuchten wel een keer, tellen tot tien en polderen lekker verder. Eet smakelijk en blijf gezond!