Hondenleven: Padvinderij

Mijn hele jeugd heb ik vlak bij het bos gewoond. Dat was ideaal want mijn beste vriend en ik konden onze overtollige jeugdige energie goed kwijt in dat bos. Hutten bouwen, crossfietsen, en lange trektochten waren de meest voorkomende manieren waarop we onze vrije tijd in het bos besteedden.

Rivalen

In datzelfde bos was natuurlijk ook een afdeling van de padvinderij gevestigd. Daar waren wij zeer overtuigd geen lid van. Sterker nog, wij zagen ze als concurrenten en rivalen. Wat precies de reden was voor dat gevoel is mij nu, ruim veertig jaar later, niet geheel duidelijk. Misschien is het ook wat veel gevraagd te proberen om jonge jongens, inclusief jezelf, te begrijpen.

USP

Wij zagen hoe de padvinders hutten bouwden met touw, spijkers en plastic. Als concurrerende bouwonderneming in het bos, begrepen wij al snel dat we een Unique Selling Point (USP) nodig hadden. Wij besloten ons de regel op te leggen dat onze hutten alleen maar uit natuurlijke materialen mochten bestaan. We waren onze tijd dus ver vooruit. Hierbij kwam onze lange en gedegen Lego ™ ervaring goed van pas! We wisten hoe we sterke constructies moesten maken met eenvoudige materialen.

Skills

We gebruikten in ons hutten bouwen dus geen plastic, spijkers of touw. Wel hadden we allebei van onze ouders de nodige ‘survival skills’ geleerd. Zowel de ouders van mijn vriendje als mijn ouders kwamen uit gezinnen waar praktische vaardigheden voor man en vrouw de normaalste zaak waren. Die filosofie gaven ze ook aan ons door. Lekke band? Nou, die plak je dus zo. Konijnenhok nodig? Nou, zo bouw je een hok. Dat scheelde niet alleen heel veel geld, het maakte ons ook kinderen die met weinig middelen veel konden. Daar heb ik nu nog dagelijks profijt van.

Knopen

Een van de praktische zaken is het leggen van knopen. Een vaardigheid die bij de padvinderij natuurlijk hoog in het vaandel staat. Wij hadden die vaardigheid echter zonder opperpadvinder geleerd van onze ouders. We kenden al jong de basisknopen. Daarop verzonnen we varianten die misschien niet heel efficiënt waren wat touwgebruik betreft, maar ze waren wel zeer inventief.

Heden

Laten we vooruit spoelen naar het heden. Zoals je in eerdere blogs hebt kunnen lezen hebben we een pup in huis: Bodhi. Bodhi is een slim hondje. Ze is half poedel dus het zou wellicht geen verrassing moeten zijn dat ze slim is. Ze leert snel en alles wat we haar aandragen neemt ze op als een spons.

Ren

Omdat we Bella nog niet helemaal vertrouwen met haar samen, hebben we in de kamer een ren gebouwd zodat ze daar wat privacy heeft en zich kan vermaken zonder dat Bella haar het leven zuur maakt. Overigens krijgt zo ook heel veel tijd buiten de ren hoor! Met de andere twee, Spip en Blitzz, gaat het prima samen.

Traphekjes

Die ren hebben we gemaakt van traphekjes die we aan elkaar hebben geknoopt. Blij dat ik die knopenleggerij vroeger heb geleerd! Die blijdschap was echter van korte duur. Het blijkt namelijk dat Bodhi ook geen opperhoofdpadvinder nodig heeft. Ze heeft die knopen van mij eens bestudeerd en geconcludeerd dat ze eigenlijk een belediging zijn voor haar intellect.

Strik

Al heel snel had ze de eerste touwtjes los. Die waren dan ook met een eenvoudige strik geknoopt. Voor de klittenbandgeneratie: dat is een knoop waarmee je schoenen dichtmaakt en ook weer makkelijk losmaakt. Een pup kan de was doen. Ik heb daar toen een platte knoop van gemaakt. Hierbij ging ik ervan uit dat ze geleerd had dat ze door aan een uiteinde van een los hangend eindje touw te trekkende strik los kon maken. Dat lukt met een platte knoop niet.

Ontwarren

Daar kwam Bodhi ook achter. Ze deed er iets langer over, maar ze heeft nu ook geleerd om die knoop te ontwarren. Ze weet dat ze niet aan het eindje moet trekken maar aan de knoop zelf. En dan maak je een platte knoop vrij snel los. Het opvallende is dat ze dus niet het touwtje doorknaagt, maar werkelijk de knoop losmaakt.

Opruimen

Ik vrees dat we de ren binnenkort maar moeten opruimen. Deze Alcatraz heeft voor onze Clint Eastwood geen geheimen meer. Gisteren was ik even boven en plotseling hoorde ik een boel geblaf beneden. De pup Bodhi was uitgebroken en stond de veel grotere Bella gewoon uit te lachen. En mij ook natuurlijk.