Als je jong bent heb je dromen over de toekomst. In mijn geval waren die dromen niet altijd helemaal van mijzelf. Ze werden zwaar beïnvloed door school, conventie en ‘wat iedereen zei’. Het probleem voor mij was dat ik me nooit lang kon bezig houden met één ding. De ene week was muziek maken het ding, de volgende week was de soldeerbout niet uit mijn handen te slaan. Mijn kamer was een samenraapsel van computeronderdelen, audioapparatuur, synthesizers en kabels. Dat ik iets technisch zou gaan doen leek duidelijk. Aan de andere kant drukte de creatieve kant van mijn brein ook zwaar op mijn dagindeling. Ik schreef al jong verhalen en ik speelde vanaf mijn veertiende in bandjes die eigen muziek speelde. Kies op die basis maar eens een carrière op jonge leeftijd!
Adviezen
Gesprekken met decanen, schooladviseurs en andere zogenaamde specialisten op carrièregebied leverde verschillende adviezen op. Het hing van de tijd van de dag af, het hing van de dag af, het hing van de week af. Kortom, ik was niet in een hokje te plaatsen. Ik werd op de middelbare school langdurig ziek en ik was daarom negentien toen ik eindexamen HAVO deed. De tijd drong, vond ik, dus ik maakte een schoolkeuze. Achteraf had ik beter een paar jaar kunnen gaan freewheelen. Beetje werken, beetje reizen en ontdekken wat de wereld te bieden had. Ik koos anders. Ik ging naar de HTS en koos de computerrichting. Dat was in die tijd een behoorlijk nieuwe richting, dus een gok.
Elastiek
Het bleek dat je op de HTS weinig tot geen tijd hebt voor andere dingen dan je studie. En dat past niet bij me. Het kostte me de kop en na twee en een half jaar HTS knapte het elastiek in mijn hoofd en ik kreeg een burn-out. Na een paar maanden thuis besloot ik dat ik toch wat moest en ik ging naar de MTS om ‘een vak te leren’ zodat ik in ieder geval op eigen benen kon staan. Maar het bleek dat school echt niet meer bij me paste. Ik zat bij jongens in de klas van zestien terwijl ik zelf de twintig al dik was gepasseerd. Dat lijkt een relatief klein verschil maar op die leeftijd is het een groot verschil. Na een half jaartje MTS maakte ik een rigoureus besluit. Zoals Alice Cooper zong: “School’s out“.
Levenslessen
Ik ging werken en al werkend leerde ik meer en sneller dan ik op school ooit had gedaan. Bovendien leerde ik met vallen en opstaan dat geen enkele baan een definitieve keuze is. De levenslessen stapelden zich op en in 2004 zei ik het werken voor een baas gedag en begon voor mezelf. Altijd nieuwsgierig naar nieuwe dingen en altijd bereid hard te werken leerde ik dat er eigenlijk niks is dat niet kan als je eigen baas bent.
Veelzijdig
Nu, de vijftig gepasseerd, heb ik nergens spijt van. Alle vertakkingen die ik op het pad naar nu heb bewandeld hebben me iets geleerd. Geen enkele stap blijkt achteraf nodeloos geweest. Alles wat ik heb geleerd gebruik ik nu. Erna en ik hebben samen hondencadeautjes.nl opgezet. Daarnaast hebben we allebei nog onze eigen zzp-activiteiten. Dat betekent dat we samen alles doen wat je in een onderneming moet doen: administratie, promotie, verkoop, systeembeheer, toekomst uitstippelen, op de hoogte blijven van de regeltjes, enz. enz. Kortom, we moeten allebei veelzijdig zijn. En dan komt een niet al te vast uitgestippelde route in je jeugd erg goed van pas. Omwegen blijken de beste opleiding voor mensen zoals ik. Zijn carrièreadviesbureaus daar inmiddels ook achter gekomen?