Hondenleven: off the grid

Het is weer het einde van het jaar. Voor scholieren betekent dit kerstvakantie en voor veel volwassenen is het ook een tijd van even pas op de plaats. In deze rare tijden van winkelsluitingen, schoolsluitingen en andere beperkingen voelt een vakantie misschien een beetje dubbel. Veel mensen hebben dit jaar al meer vrije tijd gehad dan normaal. Hoewel het wellicht niet echt voelde als vrije tijd. Meer als gedwongen pas op de plaats. Voor ons, hier bij hondencadeautjes is het echter echt even tijd voor rust. Bij ons is het werk namelijk gewoon doorgegaan. Sterker nog, onze laatste vakantie was vorig jaar kerst. Erna’s werk als zelfstandige in de zorg is juist meer geworden en de shop vergde ook de nodige aandacht. Dus vanaf vrijdagmiddag tot 4 januari gaat bij ons even de stekker eruit. We gaan even off the grid.

Mount Everest

Nou ja, off the grid. Dat is natuurlijk figuurlijk bedoeld. Wanneer ben je in deze maatschappij en in deze tijd nou echt off the grid. Zelfs de bergbeklimmers die de top van de Mount Everest bereiken hebben een satelliet verbinding met het internet. En dat is toch een behoorlijk afgelegen plek. Nee, echt off the grid ben je bijna nooit meer. Toch is het een fijn idee om even niks te hoeven. Even een poosje doen waar je zin in hebt en niet wat moet gebeuren. Even het verstand op nul en alle zorgen en perikelen laten neerdwarrelen. We hebben er zin in!

Routine

Voor de hondjes verandert er niet zoveel. De routine van uitlaten, eten, spelen en slapen gaat ook in een vakantie gewoon door. Hier en daar wordt de rust doorbroken door een knal, want een vuurwerkverbod is slechts een richtlijn voor veel mensen. Maar in grote lijnen gaat het leven voor hun gewoon door als vanouds. Al zullen ze wel merken dat we meer beneden zijn en ze nog meer aandacht krijgen dan normaal. Protesten daarover zullen naar alle waarschijnlijkheid uitblijven.

Verandering

Voor veel honden is de vakantie van de baasjes een vreemde tijd. Plotseling verandert alles. Het hele dagritme ligt op z’n kop en de baasjes zijn ineens veel meer thuis. Of de hond ziet de baasjes een paar weken niet. Dat kan ook natuurlijk. Voor onze honden blijft alles dus grotendeels bij het oude. Dat krijg je als je vanuit huis werkt. Erna zal even wat minder de deur uitgaan en de hondjes gaan even niet mee naar cliënten. Maar verder zijn we het hele jaar door al de hele dag bij elkaar en dat is in de vakantie dus ook zo.

Maximum snelheid

Erna en ik hebben het niet zo op wintersport. Ik begrijp bij anderen de sensatie en het plezier van het skiën of snow boarden. Aan mij is het echter niet besteed. Eigenlijk is de fietssnelheid mijn maximum comfortabele snelheid. Mijn favoriete vervoermiddelen zijn dan ook de benenwagen en de fiets. Als ik mijn psychologie van de koude grond erop los laat, dan denk ik dat het komt omdat ik bij die vervoermiddelen de boel kan overzien en onder controle heb. Bij een auto is dat maar ten dele zo. En met een noodgang van een berg af suizen heeft voor mij hetzelfde euvel. De controle is maar schijn.

Ouwe

Het reactievermogen van een mens heeft een vertraging van gemiddeld 0,2 seconden. Of te wel het duurt 0,2 seconden voor je actie kunt ondernemen bij plotselinge gebeurtenis. Lopend, met zo’n 5 kilometer per uur, betekent het dat je in die 0,2 seconden 0,3 meter aflegt (reken het vooral na). Gebeurt er iets vijf meter voor je, dan heb je dus ruim voldoende tijd om je koers te wijzigen. Op de fiets met zo’n 20 kilometer per uur leg je in die 0,2 seconden 1,2 meter af. Nog steeds ruim de tijd om te reageren. In de auto met 120 kilometer per uur heb je in die 0,2 seconden 7,2 meter afgelegd. En dan begin je dus pas te remmen of uit te wijken. Als je remweg en traagheid (het principe van ‘een voorwerp wil rechtdoor’) meerekent dan zie je dat een auto aanzienlijk meer meters nodig heeft. Skiën zit daar ergens tussenin, maar is hoe dan ook te snel voor mijn gemoedsrust. Ik weet het, ik ben wat dat betreft een ouwe jeweetwel.

Gekke bui

Ik laat het snelheidsduivelen aan anderen over. Aan Bella bijvoorbeeld. Die had vanmorgen weer een gekke bui. En als je dat aanschouwt (vanaf veilig afstand!) dan moet haar jonge honden reactietijd zo ongeveer in de orde van de microseconden liggen. Een downhill skiër zou er erg jaloers op zijn. Van de vloer over de bank, pirouette in de lucht, over de leuning van de bank in een salto mortale met dubbele schroef. In de lucht de hurley loslaten én weer opvangen. Op haar pootjes terecht komen en op volle snelheid door de kamer, keuken en weer terug naar de kamer om via bank nogmaals een een stuntsprong uit te voeren.

Gipsvlucht

Als het aan Bella ligt, kan het niet snel en spectaculair genoeg zijn. Wat haar betreft zouden we wel op wintersport kunnen gaan. Maar ik vrees voor haar dat het niet gaat gebeuren. Ik wil al die andere wintersporters niet het gevoel geven dat ze worden afgetroefd door een ex-zwerfhond met ‘iets van een Labrador maar ook iets van een spaniël’. Dat zou de gipsvlucht naar huis nog zuurder maken.