Erna en ik moeten des nachts wel eens even naar het toilet. Niks bijzonders want wie niet? Maar in ons geval zijn er wat obstakels te overwinnen in het holst van de nacht. Ten eerste is er natuurlijk de trap. Een toilet boven is een luxe die in ons huisje niet past. Letterlijk niet past. Dus wij moeten de trap af, de huiskamer en keuken door en dan naar het toilet in het halletje bij de achterdeur. Daaraan kun je zien dat deze huizen bijna honderd jaar oud zijn. De poepdoos is niet meer buiten in de achtertuin, maar het scheelt niet veel. Het is een redelijke opgave om ‘s nachts naar het toilet te navigeren.
Vier poten
De andere obstakels die we moeten omzeilen hebben vier poten en sommige van deze obstakels zijn variabel in hun plaatsing. De stoelen en de tafels hebben ook vier poten maar daarvan weet je redelijk waar ze zich bevinden. De nautische kaart van de benedenverdieping zit goed in ons hoofd. Maar de andere vierpoters zijn minder voorspelbaar in hun plaatsing. Ze zijn te vergelijken met verplaatsende zandbanken net onder de waterspiegel. Vooral de twee zwart bevachtte viervoeters Bella en Bodhi zijn lastig te ontwaren in het pikdonker van de nacht. Verraderlijke obstakels en potentieel luidruchtig.
Wakker
Vannacht was het weer zover. Erna moest even het toilet bezoeken. Natuurlijk zou ze het licht aan kunnen doen in de kamer maar daarmee maakt ze de hele roedel ook gelijk wakker. Dat wil ze liever voorkomen aangezien het soms best wat energie kost om een ieder weer in de ruststand te krijgen. Meer energie dan zij (voor mij geldt hetzelfde!) meestal heeft zo midden in de nacht.
Gelukje
Aangezien de obstakels geen vaste woon- of verblijfplaats hebben in de kamer/keuken, is de locatie op de heenweg geen garantie voor de locatie op de terugweg. Er is immers alle reden om bij doorkomst van één van ons te gaan verkennen waar wij heen gingen en even te gaan verliggen. Erna kwam vannacht dan ook in aanvaring met een harig zwart obstakel midden in de keuken. Gelukkig had ze haar snelheid aangepast aan het slechte zicht. De schade was dus minimaal. Een tweede gelukje was dat het betreffende obstakel Bodhi was.
Reactie
Blijkt hier weer het grote verschil tussen een herplaatser met rugzak en een pup uit een goed verzorgd nest? Erna kwam dus in botsing met Bodhi, die zich strategisch in het looppad had gevleid. Van Bodhi was er geen enkele reactie. Ze bleef stoïcijns liggen waar ze lag. Geen schrikreactie, geen paniek, geen ergernis. In haar beleving was het een normale zaak dat één van ons over haar heen dwarrelt in het pikkedonker. Net zoals zij en haar broertjes en zusjes in het nest over elkaar heen dwarrelden.
Rust
Was het Bella geweest dan was het anders gelopen. Bella is ‘s nachts nog steeds uiterst gesteld op haar rust. Zij zal altijd laten merken dat ze niet gestoord wil worden. Dat doet ze door te brommen of bij dreigend negeren van dat brommen door te blaffen. Daarmee voorkomt ze dat iemand het in zijn of haar hoofd dan wel kop haalt om haar met een onverhoedse actie te storen in haar slaap. Ze fungeert daarmee handig als een mistboei. Ver voordat je in haar zone komt weet je waar ze zich bevindt.
Alert
Blitzz heeft een andere modus operandi. Die maakt dat ze uit de voeten komt. Immer alert, ziet ze het gevaar al van verre aankomen en ze zoekt een veilig heenkomen. Meestal onder een stoel, goed wetende dat we daarvan de locaties kennen. Dus onder een stoel ligt ze veilig.
Meeloper
Spip is in de nachtelijke parade richting toilet eerder een meeloper dan een tegenligger. Meestal lopen zijn blaas en die van ons aardig synchroon. Dus hij gaat met de stroom mee. Het is wel goed mogelijk dat we over hem struikelen omdat hij zich halverwege afvraagt of we nog wel dezelfde kant op gaan. Om dit te verifiëren staat hij dan plotseling stil en kijkt even om. Ons reactievermogen is tijdens deze nachtelijke escapades vaak niet optimaal. Dat wil dan nog wel eens tot slapstick-achtige taferelen leiden. Maar over het algemeen gaan Spip en wij gelijk op richting achterdeur.
Avontuurlijk
Het klinkt allemaal best avontuurlijk ons nachtelijk toiletbezoek. Dat is het ook wel. Een zaklampje of een laag wattage nachtlampje zou natuurlijk een boel oplossen. Maar wat is het leven als er niet een beetje avontuur in zit? Ik stel me zo voor dat onze niet zo verre voorouders een nog veel avontuurlijker toiletbezoek hadden midden in de nacht. Want voor die poepdoos buiten moet je ook nog eens weer en wind trotseren. En je teen stoten tegen de zachte vacht van Bodhi is eerder prettig dan pijnlijk. Je kunt vast niet hetzelfde zeggen van je teen stoten tegen een foeragerende egel. Ik denk dat de buren niet blij zouden zijn met de uitroepen die dan door de tuin zouden schallen. Wat dat betreft mag de uitvinder van de binnen-WC postuum de Nobelprijs voor de vrede krijgen.
heel leuk met mooie vondsten! ik moest lachen, want ik zag het voor me. kan natuurlijk niet want het gebeurde allemaal in het donker..🤣