Hondenleven: Lomp

Ik heb veel geschreven in mijn leven. De column voor hondencadeautjes.nl schrijf ik al zo’n drie jaar elke week. Ik heb maar weinig weken overgeslagen. Volgens de teller op de site zijn het er ongeveer 180. 180 columns keer gemiddeld 750 woorden is 135.000 woorden. Dan zijn er nog de boeken die ik heb geschreven. Dat zijn er een stuk of acht. Tel daar nog bij de stukjes en verhalen die ik voor diverse andere publicaties, blogs en websites heb geschreven, en de conclusie is dat ik iets heb met schrijven. Met woorden.

Motivatie

Want om nou te zeggen dat ik ooit iets heb verdiend met het schrijven, nou nee. Dus dat kan de motivatie niet zijn. Toch zou ik het schrijven niet willen missen. Al schrijf ik maar in mijn hoofd. Verhalen verzinnen. Concepten uitwerken. Niets is leuker dan gedachte-experimenten. Wat als? Het leuke van gedachte-experimenten is dat ze vrijwel grenzeloos zijn. In het echte leven zijn er allerlei redenen waarom iemand iets niet doet. In een verhaal kan een karakter alles. Niks is te gek. Al moet ik eerlijk bekennen dat het rariteitenkabinet van de werkelijkheid vaak de fantasie overtreft in absurditeit.

Woorden

Terug naar woorden: woorden doen mij iets. Een woord kan mij behagen of juist mishagen. Dan heb ik het niet eens over de betekenis, maar puur over de vorm, de rangschikking van de letters. Neem het woord ‘belonen’. Dat vind ik een mooi woord. Toevallig heeft het ook een positieve betekenis. Een ander voorbeeld is ‘brulkikker’. Prachtig woord, al is het dier niet per se een mooi dier.

Prikkels

Nog zo’n woord is ‘lomp’. Esthetisch een mooi woord. Helaas is een lomp persoon naar mijn mening niet fijn in de omgang. Niet iemand waar ik graag veel tijd mee doorbreng. Ik krijg nogal gauw teveel prikkels binnen. Dat zorgt voor irritatie. Een lomp persoon is vaak luidruchtig en weinig bewust van zijn of haar effect op de nabije omgeving. Dat zorgt bij mij dus voor irritatie. Lomp en ik gaan niet zo goed samen.

Gedrag

Naast een lomp persoon heb je ook lomp gedrag. Daar kunnen we allemaal wel eens last van hebben. Iemand die een parkeerplaats vlak voor je neus inpikt is lomp, maar onze reactie kan dan ook behoorlijk lomp zijn. In beide gevallen hoeft het daarmee geen lompe personen te betreffen. De gebeurtenis maakt tijdelijk lomp.

Puber

Een andere vorm van tijdelijk lomp kan een hormonale oorzaak hebben. Onze Bodhi is aan het puberen. Ook een mooi woord: ‘puberen’. Een mooi woord voor een periode in het volwassen worden met een twijfelachtige reputatie. Een periode die elke opvoeder (van dier of mens) moet ondergaan met het nodige geduld. Bij Bodhi komt daarbij dat ze een grote hond aan het worden is van nu al een slordige 20 kilogram maar in haar gedachte is ze nog een puppy van slechts een paar kilogram.

Momentum

Dat vergeet ze regelmatig. Als ze binnenshuis eens goed vaart zet bij het spelen met één van de andere honden, is het momentum natuurkundig niet meer op normale wijze om te zetten naar stilstand. Dat betekent dat ik laatst de vriezer weer recht moest zetten. Je weet wel zo’n hoog, lomp ding dat in een normaal huishouden slechts een paar keer verplaatst: bij plaatsing en bij verwijdering. Bij ons heeft zo’n stuk keuken meubilair een aanzienlijk meer bewogen leven.

Spip

Als de vriezer het al zwaar heeft hoef ik het over de bank en de koffietafeltjes natuurlijk helemaal niet meer te hebben. En wat dacht je van Spip. De fragiele, ultradunne whippet zat laatst klem tussen de bankleuning en een aangestormde, puberaal dolle Bodhi. Ik hield mijn hart vast. Gelukkig bleek maar weer eens dat de fragiele reputatie die windhonden hebben vanwege hun postuur, onverdiend is. Ik hoorde Spip geschrokken keffen en venijnig van zich af bijten. Zien kon ik hem niet door de massale Bodhi die mij het zicht ontnam. Bodhi schrok van het venijn en week achteruit. Een ongeschonden en zelfs onverschrokken Spip kwam tevoorschijn. Met nog steeds opgetrokken lippen maakte hij Bodhi duidelijk dat haar meest recente actie niet voor herhaling vatbaar was.

Nut

Dan zie je ook weer het nut van de pubertijd: het is één grote leerperiode. Grenzen zoeken, terecht gewezen worden en leren wat wel en wat niet wordt geaccepteerd. Iets dat de menselijke samenleving weleens vergeet: pubers hebben het zwaar, maar daar is een reden voor. Het is een harde, maar noodzakelijke leerschool.

Basis

Bodhi leert gelukkig heel snel. Ze heeft een lief karakter, dus de basis is goed. Het stormt nu zo af en toe in huis, maar dat duurt bij hondenkinderen gelukkig niet zo lang als bij mensenkinderen. Nog even en ze gaat zich weer gedragen zoals het een beschaafde hond betaamt. Dan komt er ook weer rust voor de rest van de roedel (die overigens ook nog wat hyper was door de vuurwerktijd). En voor ons. Tot die tijd zullen we haar bruuske gedrag even moeten trotseren en waar nodig corrigeren. Immers: Ze is niet lomp, ze gedraagt zich soms lomp. En het blijft een mooi woord.