Hondenleven: lijdensweg

Honden hebben het maar zwaar! Je zult als hond maar in de mensenwereld terecht komen. Samen moeten leven met een wezen dat jou maar zeer beperkt begrijpt en net doet alsof het de baas is. Het moet een ware lijdensweg zijn voor huishonden. Ook al doen mensen nog zo hun best, de hond moet ons toch vaak hoofdschuddend gade slaan.

Misvatting

Zo is er de misvatting dat honden na een loopje in de regen afgedroogd moeten worden. Er zal vast een reden voor zijn, maar het is de honden niet helemaal duidelijk waarom dat moet. Daar heb je toch een vacht voor? Even een keer goed schudden en het water is grotendeels van je vacht af en netjes verspreid over de naaste omgeving waar het op eigen gelegenheid kan verdampen of anderszins kan afdruipen. Probleem opgelost.

Onbegrip

Een ander punt van onbegrip is de verdeling van de zitplaatsen. Een bank is een lang ding. Hoe onlogisch is het dat je op een bank gaat zitten? Een lang, zacht ding met kussens erop nodigt toch uit om te liggen? Als je wilt zitten, pak je maar een stoel. Dus waarom moeten de baasjes ‘s avonds zo nodig op de bank ZITTEN, terwijl honden gewoon liggend van de bank gebruik kunnen maken. Dat is toch veel meer waar het ding voor is bedoeld? Veel logischer is baasjes op een stoel, hondjes op de bank.

Hekken

En wat te denken van de inrichting van de tuin. Hoe stompzinnig is het om hekken te plaatsen? Die belemmeren de doorgang naar de meest interessante delen van de tuin. Dat bedenk je toch niet? Daar waar de meest in de bek passende planten staan, daar waar de meeste beestjes onder het struikgewas rondzwerven, daar kunnen de honden nou net niet bij vanwege die stomme hekken! Hoe kun je nou efficiënt je werk doen als er steeds zo’n hekwerk in de weg staat. Bovendien stuitert de tennisbal steeds over zo’n hekje heen en dat is ook stom! En moet je eens nagaan als alle hekken in de buurt zouden verdwijnen. Dan had je één grote mega-tuin waar je eindeloze ontdekkingstochten in kan doen. Dat is toch veel leuker?

Mussen

Ondanks de hekken is de tuin toch wel fijn om in rond te lopen of zo af en toe even wat mussen de stuipen op het lijf te jagen. De humor zit in dat geval in de bomen. Maar van ongeveer oktober tot maart zit die verrekte buitendeur steeds dicht. Moet je weer gaan staan blaffen om aan te geven dat je naar buiten wilt. Tja, dan zijn die stomme mussen natuurlijk al lang gevlogen. Het heeft iets met ‘verwarming’ te maken maar dat is toch raar. Wederom: daar heb je toch een vacht voor!

Etenswaar

Maar het aller, aller grootste twistpunt betreft etenswaar. Op zich is wat de honden krijgen best goed eten. Spip baalt dat hij geen vlees meer krijgt, helemaal fan van de nierdieetbrokken zal hij nooit worden. Maar over het algemeen genomen is het voer best te eten. Het protest betreft ook niet de ochtend- en de late avondmaaltijd. Het protest betreft meer de tussendoor-maaltijden die de honden niet krijgen. Zo is er ‘s middags iets dat lunch heet. Daar zit brood bij en kaas en ham. Allemaal dingen die honden best lekker vinden. Maar krijgen ze daar wat van? Nou, een heel klein pietluttig beetje. Een plakje komkommer en een heel klein stukje van het vetrandje van de ham. Voor de smaak zeggen de baasjes dan. Hoezo voor de smaak? Smaak is belangrijk maar je vult er geen magen mee!

Langzaam

En dan is er die maaltijd zo rond een uur of zes, half zeven. Die nuttigen de baasjes dan op de bank (waar de honden dus eigenlijk horen te liggen). En ze nuttigen die maaltijd recht onder de neus van voornoemde honden en ook nog eens tergend langzaam. Vaak scheppen ze ook nog een tweede keer op. Doen ze dat om te pesten? Weten de baasjes wel hoe gevoelig een hondenneus is? Hoe lekker dat ruikt? Het is eigenlijk een schandaal dat dit mag. En het maakt niet uit hoe zielig de honden kijken, het eten gaat allemaal hun neus voorbij. Het is je reinste sadisme. Het leven van een huishond is eigenlijk gewoon één lange lijdensweg.

Oh, het baasje roept. Wandelen met z’n allen. Jippieeeee!