Tijd is als een legpuzzel. De momenten in tijd zijn als de stukjes in een legpuzzel. Ieder moment heeft een plaats bepaald door de omliggende momenten. Dit klinkt als een diep filosofisch begin van de column maar het valt mee hoor. Ik moest hier aan denken omdat onze honden hun dag zo indelen. Ze pakken hun momenten aan de hand van wat elk lid van de roedel op een bepaald moment doet. En het observeren van dit gedrag is voor mij minstens zo’n leuke bezigheid als het maken van een legpuzzel. Ieder zijn of haar hobby, maar legpuzzels en ik zijn niet bepaald voor elkaar gemaakt.
Tank
Een voorbeeld van dit gedrag laat Spip iedere morgen zien. Spip is van nature best een speels hondje. Helaas voor hem hebben we een soort Sherman tank in huis met de naam Bella. Spip staat niet zo stevig op z’n pootjes, zowel letterlijk als figuurlijk. Hij is snel van zijn stuk gebracht. Tijdens het spelen beukt Bella vol gas door ieder obstakel heen. Of dat nou een mede-hond, een mens of een object van vaste stof is. Spip heeft op pijnlijke wijze geleerd zich uit de voeten te maken als Bella speelt.
Zielig
Dat is zielig voor Spip. Aan de andere kant, het is de natuurlijke gang van zaken. De werking van de roedel. Daar bemoeien wij als mensen ons al veel te snel veel teveel mee. Mijn puur wetenschappelijke kant vertelt mij om het zo te laten. Mijn empathische kant komt echter in opstand. Maar mijn empathische kant hoeft zich geen zorgen te maken. De oplossing heeft zich al aangediend. Er is namelijk één ding dat Bella nog leuker vindt dan spelen en dat is eten. En het eten klaarmaken duurt bij ons iets langer dan even een zak brokjes omkeren boven de bakken.
Vlees
Wij voeren namelijk kvv, of te wel kant en klaar vers vlees. Dat wegen we netjes af zodat we de honden niet overvoeren. Dat wegen duurt even. Dan is er nog de temperatuur. Hoewel we het vlees ruim op tijd uit de vriezer halen, is het meestal nog te koud om gelijk op te dienen aan de hongerige viervoeters. Het moet dus nog even staan om te chambreren. Kortom, het voeren van kvv neemt iets meer tijd in beslag. Kijk, en dat is dus zo’n stukje in de tijd-legpuzzel die Spip precies weet in te passen.
Afgeleid
Het is namelijk een moment op de dag dat Bella geen aandacht heeft voor ruwe spelletjes. Ze is afgeleid. De geur van eten prikkelt haar meer dan de geur van een balletje of een ander speeltje. Nauwkeurig volgt ze iedere beweging van het mens dat het eten klaarmaakt. Onderwijl spoort ze deze mens aan tot wat meer inzet. Ze vindt ons over het algemeen te langzaam en kan wel een paar puntjes van verbetering bedenken. Dat chambreren hoeft van haar niet zo nodig. En de verpakking hoeft ook niet echt van het vlees af hoor, dat kan ze zelf wel. En dat wegen? Pff, dat is al helemaal overbodig.
Speeltijd
Spip ondertussen, weet met zijn jaren ervaring dat het eten heus wel komt. Hij weet dat de kans dat ze worden vergeten zo niet nul is dan toch zeer dicht nul nadert. Om het eens wiskundig uit te drukken. Dus hij pakt het puzzelstukje dat hem is gegeven en legt het op de goede plaats. Hij zoekt zijn favoriete speeltje op en leeft zich helemaal uit op de bank. Schuddend met zijn speeltje, speelgrommend en zoveel capriolen uithalend als zijn oude lijfje toestaat, gaat hij even helemaal los. Eigenlijk past dit precies want hij wordt te oud voor lange speelsessies. Daar kunnen zijn oude botten niet meer tegen. Maar zo even tijdens het eten klaarmaken is precies goed. Zie, de allegorie met de legpuzzel klopt weer: het past precies.
Puzzel opgelost
En zo is er weer een puzzel in de roedel opgelost. Zonder dat de baasjes zich ermee hoefden te bemoeien. Deze puzzel hebben ze helemaal zelf opgelost. Honden kunnen dat onder elkaar. Natuurlijk zijn dat niet de enige speelmomenten voor Spip. Als ik met Bella buiten met een balletje speel, gooi ik ook wel eens een makkelijke vangbal voor Spip die dan heel trots met het balletje naar binnen gaat. Tot groot verdriet van Bella. Die na een kleine aanwijzing van mij naar binnen gaat om het balletje weer terug te veroveren. Dat gaat allemaal in vrede overigens want Spip vindt een stil liggend balletje niet heel interessant. Het balletje ligt binnen meestal al eenzaam op Bella te wachten. Ook weer zo’n puzzelstukje dat op zijn plaats valt. Ik vind dat mooi!
