Ik hoor het woord klieren nooit meer. Waarschijnlijk komt dat omdat ik niet meer in de nabijheid van kinderen van een zekere leeftijd ben. Erna en ik hebben geen kinderen en verder hebben wij ook weinig tot geen contact met kinderen. Dat vinden we ook prima zo. Veel mensen zijn automatisch gecharmeerd van kinderen. Erna en ik hebben dat niet zo. Ik kan niet voor Erna spreken, maar in mijn geval komt dat denk ik omdat ik zelf nog veel te veel kind ben. En als je kind bent ben je ook niet automatisch gecharmeerd van andere kinderen. Dan zijn het gewoon soortgenoten die of leuk of hoogst irriterend zijn.
Puberteit
Klieren is ook echt een activiteit die ik associeer met kinderen die de puberteit voelen aankomen. Zo’n paar jaar voor dat die gevreesde periode echt losbreekt. Nog net lagere school (zoals dat vroeger heette) met uitlopers naar het begin middelbare school. Die periode dat een kind nog echt kind is maar van die flitsen van volwassenheid heeft. Dat je als volwassene gaat denken, “Goh, het zijn net mensen!”
Megaklieren
Ik kon aardig klieren op die leeftijd. Mijn zus is een stukje ouder dan ik dus was al veel volwassener toen ik die klierleeftijd had. Ik moet haar dan ook erg geïrriteerd hebben, dat kan niet anders. Ook klasgenoten moeten zich meermaals aan mij hebben geërgerd. Maar dat is minder erg, want zij waren van een zelfde leeftijd en dus zelf ook megaklieren. Ik moet er niet aan denken om daar een klas vol van te hebben!
Oogst
Gelukkig oogst je wat je zaait. Dus als je in je jeugd een klier was, en laten we eerlijk zijn: dat waren we allemaal, dan krijg je dat later terug. In ons geval niet met kinderen, want zoals hierboven beschreven hebben we weinig contact met kliergeïnfecteerde jeugd, maar met honden. Bodhi is nu in die klierleeftijd. Het is lastig om bij een hond precies aan te geven wanneer de puberteit begint, ik dacht zelfs dat Bodhi haar pubertijd al voorbij was. Als dat zo is dan heeft Bodhi nu een postpuberale klierfase. Iets wat ik bij mensenkinderen niet direct heb meegemaakt. Maar misschien was ik tegen de tijd dat die fase aanbrak al teveel een individualist die zich niet heel veel aantrok van wat anderen bezig hield.
Roedel
Hoe dan ook, Bodhi is regelmatig aan het klieren. Je weet wel. Alles is kalm in de roedel. Iedereen ligt rustig te slapen en ik kan even mijn werk doen zonder ogen op steeltjes en in mijn achterhoofd te hoeven hebben. Plotseling staat er dan een zwarte gedaante zwaaistaartend haar neus in Bella’s buik te duwen. Bella moppert wat. Bodhi’s staart zwaait nog uitdagender en binnen een minuut is het donderen. En waar het dondert, bliksemt het ook. Blitzz probeert op haar manier de diplomaat uit te hangen met zo’n averechts effect dat binnen de kortste keren de hele roedel is ontploft.
Brul
Ik zucht, brul een keer, en leidt een ieder weer naar een neutrale zone. De rust weergekeerd, ga ik weer verder met mijn werk. Zoals deze blog schrijven bijvoorbeeld. Maar je snapt het al, het etiket ‘klier’ moet je verdienen, dat krijg je niet zomaar. Dus na een paar minuten schijnbare rust, staat dat zwarte monster weer kwispelend haar neus in Bella’s buik te duwen.
Thee
Ik heb het zwaar, dat moge duidelijk zijn. Sommige mensen denken dat het leven van een huisman bestaat uit rustig thee drinken en af een toe een stofdoek ergens overheen zwaaien. Maar ik verzeker je dat het leven van een huisman best ingewikkeld is en vol diplomatieke en politieke valkuilen zit. Geen enkele huishoudelijke klus kan worden gedaan zonder inmenging van op z’n minst één viervoeter. En als je hoopt even rustig je werk te kunnen doen, dan wordt je keer op keer teleurgesteld in die hoop. Ik weet het, huisvrouwen roepen het al eeuwen lang: “Het is echt werk, dat huiswerk!”
Calvinist
Wat is het leven zonder beproevingen. Hoewel ik geen geloofsovertuiging aanhang, ben ik genoeg Calvinist om een te makkelijk leven ook maar saai te vinden. Never a dull day, zou het Engelse evenbeeld van mij zeggen. En ik vind het prima zo. Zo’n klier in huis brengt ook leven in de brouwerij. En mensenkinderen of hondenkinderen, klieren hoort erbij. Het is hun manier van grenzen zoeken en leren hoe de wereld om hen heen reageert op hun gedrag. Dus of het woord nog veel wordt gebruikt of inmiddels is vervangen door een meer pedagogisch verantwoord equivalent weet ik niet, maar klieren is functioneel en nuttig.