Straathonden zijn niet zo precies als het op eten aankomt. Neem Bella, onze niet meer zwervende Labrador-spaniel kruising die letterlijk van de straat is opgepikt. Zij eet alles wat los en vast zit. Komt het voor de neus, dan verdwijnt het in de bek. De evaluatie over de culinaire waarde volgt later. Of niet. Binnen is binnen immers.
Luxe
Blitzz denkt daar heel anders over. Ook zij is niet bepaald in de meest ideale omstandigheden geboren. Haar puppytijd zou haar geleerd kunnen hebben dat je moet eten als die luxe zich aandient. Kieskeur is een gevaarlijk gerief dat kan leiden tot een knorrende maag. Er zijn meestal kapers op de kust in het leven van een hond die in de wereldse vrijheid leeft.
Basil Fawlty
Sterker nog, ze leeft nu in veel betere omstandigheden, althans dat hopen wij, maar er zijn nog steeds kapers op de kust. Toch legt ze een kieskeurigheid aan de dag waar Basil Fawlty een rolberoerte van zou krijgen. En die kieskeurigheid heeft altijd met eten te maken. Verder is ze een makkelijk hondje. Ze slaapt waar haar lijfje de grond raakt. Waar andere roedelleden een geriefelijk plekje zoeken kan Blitzz werkelijk overal slapen. Liefst wel met een dakje boven haar hoofd. Dus buiten onder een bloembak, onder een stoel, onder een tafeltje. Maar als het niet anders kan ligt ze ook net zo makkelijk te slapen midden op de vloer.
Waakzaam
Een andere eigenschap die ze heeft overgehouden uit haar tijd als uitgebannen hondje, is de waakzaamheid. Blitzz zul je niet snel verrassen. Zelfs als ze diep lijkt te slapen is ze in een oogwenk wakker als ze beweging detecteert. Als je in haar richting loopt en haar gerust stelt dat je niet op haar zult stappen, springt ze op en gaat ergens liggen waar jouw route niet langs komt.
Vlees
Maar als het op eten aankomt is ze al haar lessen uit het verleden vergeten. Wat opvalt is dat ze niet heeft hoeven leren om rauw vlees te eten. Sommige honden die brokken gewend zijn, moeten daar even mee overweg leren gaan. Maar Blitzz heeft die leerschool al lang geleden doorlopen. De eerste keer dat we haar zagen lag er inderdaad een grote kluif van echt vlees en bloed waar verschillende honden steeds aan lagen te knagen. En zo klein als ze was, kan ik me voorstellen dat zij er ook wel weg mee wist, al hebben we dat toen niet gezien.
Havermoutpap
Ze is dus een echte carnivoor. Als ik ‘s ochtends de havermoutpap klaarmaak, waar ook nootjes, appel en banaan in gaan, dan wil ze graag een stukje noot. Daar wil ze zelfs wat voor doen, dus ze verzamelt samen met Bella de hondenbakken, die net leeg zijn geschrokt door de roedel. Dan krijgt ze voor iedere bak een stukje hazelnoot. Maar ik snij ook altijd vier stukjes banaan af voor de hondjes. Hoewel ze die wel aanpakt en opeet gaat dat al met veel minder enthousiasme. Banaan is namelijk plantaardig en Blitzz is dat niet. Ze zijn niet echt compatibel. Kijk, zo’n noot heeft nog iets dierlijks. Het is knapperig als een bot en het heeft ook iets vlezigs. Maar banaan is toch echt een stap te ver richting de flora kant van de natuur.
Komkommer
Als ik dan ‘s middags de lunch klaarmaak snij ik voor alle honden ook een stukje komkommer af. Daar waar de andere drie al om me heen zitten, wachtend op het lekkernij, ligt zij met haar achterwerk naar mij toe. Haar houding schreeuwt onverschilligheid jegens dat groene waterding. Uiteindelijk wil ze dan wel over haar kieskeur heenstappen. Met lange tanden pakt ze het aan, neemt het mee naar een stil plekje en gaat met komkommer en kwel deze plantaardige verplichting aan.
Lastig object
Dan komt het avondeten. Een veelvuldig onderdeel van de ingrediënten is wortel. Mazzel zit al strak tegen me aan als ik de zak met oranje groente uit de koelkast haal. Hij vind wortel zo ongeveer het lekkerste wat er is. Ook Bella heeft het leren waarderen en Spip vindt het een lastig object omdat het nogal wat knauwen vereist, maar hij vindt het wel lekker.
Hoe kun je?
Blitzz haar reactie is er echter een van totale afwijzing. In het begin wilde ze er nog wel even aan snuffelen, maar verder dan dat ging ze niet. Eén keer nam ze het zelfs in haar bekje, maar ze tufte het direct weer uit met een blik van “Hoe kun je?”. Nu komt ze niet eens meer naar de keuken als ik de wortels snijd. De aftakeling van de kwaliteit van snacks gedurende dag vindt zijn dieptepunt bij de wortel ‘s avonds.
Analyseren
Kieskeurigheid is ook te herkennen in het feit dat Blitzz niet gauw iets eet wat ze niet kent. De anderen pakken aan wat je ze aanbiedt, onder het mom van ‘Als het baasje het geeft zal het vast lekker zijn’. Blitzz niet. Zij moet eerst zelf bepalen of het eetbaar en belangrijker, lekker is. Ze neemt een nieuw soort snackje altijd eerst mee naar een rustig plekje waar ze het uitgebreid gaat analyseren. Eerst goed ruiken. Als dat niet direct tot afkeuring leidt, proeft ze een klein stukje. Als dat bevalt wil ze de rest ook wel proeven. Maar het kan bij haar lang duren voor ze iets op haar lievelingsmenu ze. Gelukkig hoeft ze niet meer voor haar overleven te knokken en ook zonder snackjes is ze niks te dun. Haar kieskeurigheid is een luxe die ze zich nu kan veroorloven. En het is haar gegund.
Henk
Heb je ook een kieskeurige hond? We horen graag de voorkeuren van jullie honden!