Hondenleven: In ziekte en gezondheid

Ik kan me geen leven voorstellen zonder honden. Dat is niet zo vreemd aangezien ik nog in de box zat toen de eerste hond in mijn leven kwam. Als kruipend onderkruipsel kroop ik al bij dit harige, warme dier in de mand. Heerlijk knus. Nu zijn er wellicht allerlei gezondheidswaarschuwingen die dit verbieden, maar in de jaren zestig van de vorige eeuw mochten ouders hun kinderen nog naar eigen inzicht opvoeden. Zo leerden we al jong waar de grenzen waren en we ervoeren het mooie mechaniek van oorzaak en gevolg.

Relevant

Oorzaak en gevolg. Best relevant in deze coronatijd. stop veel mensen of andere dieren bij elkaar en een virus viert hoogtij. Iedereen die meer dan één hond heeft kent dit principe.  Wij mochten dit deze week weer ervaren. Niet de coronavorm maar een wellicht ver, anoniem familielid. Het begon bij Bella. Maandag, nog midden in de nacht stond ik op voor een nachtelijk toiletbezoek. Al bij het afdalen van de trap kwam het aroma mij tegemoet. Het aroma van de gevolgen van een hond die ook een nachtelijk toiletbezoek nodig had. Helaas hebben we geen binnenshuis hondentoilet. Dus de keuken moest dan maar dienst doen als.

Toerekeningsvatbaar

Zo was ik gedwongen midden in de nacht, mopperend de keukenvloer schoon te maken. Dat mopperen was natuurlijk onterecht, Bella kon het ook niet helpen. Maar het was midden in de nacht, dus ik claim verminderde toerekeningsvatbaarheid. Bedenk hierbij dat we een oude houten vloer hebben, dus met naden tussen de planken. Ik laat het verder aan je fantasie over en noem slechts de schoonmaakartikelen: schoonmaakazijn, keukenrol, toiletpapier, en jawel, satéprikkers. Natuurlijk had de ‘schuldige’, aangedaan door een ambitieus virus, zich niet beperkt tot één plek. Kortom, ik lach om de horrorverhalen die ik wel eens van nieuwe ouders hoor over een overenthousiaste baby waarbij de luier niet een geheel sluitende oplossing bleek. Tot je een hond met een gastro-achtige aandoening hebt meegemaakt op je oudhoutenkeukenvloer, ben je nog maar een aspirant poepruimer.

Eigenzinnig

Om nog maar te zwijgen van drie honden die elkaar natuurlijk netjes opvolgen met zo’n virusaandoening. In ons kleine huisje is honden in quarantaine afzonderen geen doen. Dus na Bella kwam Spip, netjes overlappend zodat de case load tijdelijk verdubbelde. Daarna kwam Blitzz, die natuurlijk op de haar bekende eigenzinnige wijze net zo lang wachtte dat het leek alsof ze de virusdans ontsprong. Maar nee, zoals Caesar zou hebben gezegd: “Et tu, Blitzz.”

Gehard

Gelukkig is alles weer redelijk normaal nu. De nachtelijke schoonmaak is weer even van de baan. Weer een beetje ervaring die ik kan toevoegen aan de grote hoop. Het is natuurlijk niet de eerste keer dat dit is gebeurd. Menig hond heeft menig interieur bevuild, variërend van een éénkamer flat, tot ruime eengezinswoning, tot ons huidige knusse huisje. Dat krijg je als je van baby af aan met honden samenleeft. Je leert ermee leven dat dit zo af en toe een deel van je dagtaak wordt. Daarbij is het handig dat ik niet overdreven walg van dit soort klusjes. Wellicht door ervaring gehard. Het is niet leuk om te doen maar het moet gebeuren. Je hebt een verbond in ziekte en gezondheid.

Azijn

We hebben inmiddels een nieuwe vijf liter jerrycan met schoonmaakazijn in huis. Het ruikt niet erg aangenaam vind ik, maar het werkt als een tierelier en is erg praktisch spul. En zo’n vijf liter jerrycan gaat heel lang mee!

Normaliteit

Ook in deze tijden van coronavirus en de ellende die daar bijhoort gaat het gewone leven door. Daar horen dus ook ongemakjes bij die er altijd al waren. De dagen dat het even anders loopt dan je had gedacht. Niet door de ongewone regels, maar door de gewone dingen die je eraan herinneren dat naast de koppen in het nieuws, er ook nog een dagelijks leven is. Zo brengt een vieze poepcolumn je misschien weer even wat normaliteit. Geen dank, graag gedaan.