Hondenleven: Huiswerk

Het pizzadeeg staat sinds vanochtend vroeg te rijzen. Het brood is aan het bakken. De vanmorgen vers gemaakte kaas voor op de pizza hangt in een theedoek uit te lekken en de tomatensaus staat te ontdooien. Want die saus maak ik meestal in een forse hoeveelheid, die ik dan in porties invries. Kortom, de ochtend stond in het teken van onze voedselvoorziening. Ouderwets huisgemaakt eten verzorgen. Voor mij is het heel gewoon. Die maaltijdboxen die aan de deur worden bezorgd of de kant-en-klaar maaltijden bij de supermarkt zijn handig. Maar voor mij is zelf bereiden niet alleen leuker, ik weet ook graag wat we eten.

Tijd

Ik snap heel goed dat niet iedereen tijd heeft om op deze manier de ochtend te besteden. De gemiddelde baas (m/v) zal weinig begrip hebben voor het argument dat je kaas moet maken voor op de pizza en dat het pizzadeeg een paar keer moet worden gekneed tijdens het rijzen. Dat is een voordeel van eigen baas zijn. Bij mij staat het gewoon in de taakomschrijving. Huiswerk is een belangrijk onderdeel van mijn werk. Niet iedereen neemt dit erg serieus heb ik al eens gemerkt. Als bijna fulltime huisman behoor ik tot een niet erkende minderheid denk ik. Er zijn zeker meer mannen die zich nuttig maken in het huishouden, maar ik denk dat er niet heel veel zijn die het als hun hoofdtaak hebben. En er ook nog eens happy mee zijn.

Motivatie

Of anderen het serieus nemen vind ik niet belangrijk. De enigen die onze taakverdeling hoeven goed te keuren zijn Erna en ik. Het is ook een kwestie van doen waar je talenten liggen. Ik ben erg slecht in geld verdienen. Ik heb nog nooit langer dan een paar jaar hetzelfde werk gedaan. Na een paar jaar ging ik me steevast stierlijk vervelen en vooral heel erg ergeren aan hetzij een baas of een opdrachtgever. Dat liep altijd spaak. Bijkomend probleem is dat geld voor mij geen motivatie is.

Noodzaak

Dat klinkt natuurlijk vreemd. We leven in een wereld waarin geld noodzakelijk is. Ons hele leven hebben we geld nodig. Zelfs als je alles zelf maakt, dan nog heb je geld nodig voor de verplichte zaken als verzekeringen, belastingen en andere door de overheid opgelegde kosten. Of je op dat gebied waar voor je geld krijgt laat ik hier buiten beschouwing, want ik wil m’n bloeddruk beheersbaar houden. Het feit blijft dat je in ons polderlandje geld nodig hebt. Of je nou wilt of niet.

Groen

Ook moet ik met het schaamrood op de wangen erkennen dat er dingen zijn die ik graag wil hebben die geld kosten. Dingen die ik niet nodig heb om te overleven, maar waar ik wel graag mee speel. Zoals apparaten om muziek te maken, een telescoop, computers, apparaten om mee naar muziek te luisteren. En dat kost geld. Helaas. Zelfs al struin ik marktplaats veelvuldig af. Dankzij de tegenstrijdigheden in mijn wezen, zal ik niet gauw een geloof of idealisme aanhangen. Ik kan het één nou eenmaal niet rijmen met het ander. Zelf brood bakken en pizza’s maken, tot de kaas aan toe, zal vast passen in een bepaalde groene idealistische stroming. Maar het in huis hebben van meerdere energie gebruikende computers en andere elektronica heft dat groene idealisme weer op.

Honden

Al met al leven Erna en ik behoorlijk zuinig. Zo zuinig dat we dit jaar alweer minder energie hebben gebruikt gezien de teruggave op onze energierekening. Dat kan niet iedereen zeggen. Dus per saldo doen we toch iets dat groenig van kleur is. Ik denk dat daaraan bijdraagt dat ik veel thuis ben en dus veel zelf kan doen zonder dat we daar apparaten voor nodig hebben. Maar waarom ben ik dan veel thuis? We hebben de honden te danken voor deze rolverdeling. Omdat Erna voor haar werk meer dan één hond nodig heeft en omdat we die honden niet acht uur per dag aan hun lot willen overlaten. En omdat het geen honden zijn die je zomaar even meegeeft aan de uitlaatservice, heb ik de zorg voor de honden op mij genomen. Het was een logische, en organisch gegroeide situatie. En als ik dan toch thuis ben, kan ik net zo goed het brood bakken en pizzadeeg kneden.

Leuk

Die rolverdeling bleek goed te werken. Ik vind huiswerk niet erg, in tegendeel, ik vind het leuk om te doen. De was, stofzuigen, afwassen, was opvouwen, kom maar op, ik doe het graag. Erna heeft er een uitgesproken hekel aan. Dus ik ben huisman geworden. Die ene job die geen enkele job-coach, psycholoog, maatschappelijkwerker of andere levensloopadviseur mij ooit adviseerde te doen (tja, ik heb er heel wat versleten in mijn zoektocht naar mijn rol in het leven). Blijkbaar stond die baan niet in hun kaartenbakje. Laat dat nou die ene job zijn die ik het liefst doe? Dankzij de hondjes ben ik daar achter gekomen. De hondjes als levensloopadviseurs. Wie had dat ooit gedacht.