Ik heb al vaak geschreven over hoe ik ons roedeltje graag observeer. Sterker nog, ons laatste e-zine ging helemaal over observeren (abonneer je op ons maandelijks e-zine hier: https://hondencadeautjes.nl/e-zine). Door veel naar je honden te kijken leer je veel over ze. En vooral ook: je ziet ontwikkeling in de relaties. Zowel de relatie tussen jou en je hond en tussen de honden onderling. Vooral als er een nieuwe telg aan komt waaien, is het naast leuk, ook bijna essentieel om goed in de gaten te houden wat er gebeurt. Zo’n nieuwe viervoeter kan de boel aardig op stelten zetten in de relationele sfeer.
Telg
Onze nieuwste telg (Bella) is alweer een poosje bij ons. Sinds 15 mei 2019. En toch zie ik nog veranderingen in de verhoudingen en gedragingen van de honden. Bella wordt steeds zekerder van zichzelf en minder nerveus als er iets spannends gebeurt (zoals tandenpoetsen). In plaats van een minuten durende gekke bui om de nerveuze spanning eruit te gooien, rent ze even een dol rondje om de tafel en dat is het dan. Ze is inmiddels ook volledig aan het werk als coach-hond en doet het fantastisch. ‘Haar’ cliënt is dol op haar en samen zorgen ze er tijdens een sessie voor dat ze er weer een weekje tegenaan kunnen.
Wild dier
Onderling zie ik ook ontwikkelingen. Spip is nog steeds voorzichtig bij haar in de buurt, want zo’n wild dier kan soms blauwe plekken opleveren. Dus afstand houden is het devies, maar hij is en stuk minder schichtig dan voorheen. Hij durft ook veel meer zijn aanwezigheid te laten zien als ik met Bella in de tuin met de bal aan het spelen ben. Het is voor hem immers een megaoverwinning als hij de bal voor haar neus weet weg te kapen. Natuurlijk zorgt het baasje er dan een beetje stiekem voor dat hij daar veilig de kans voor krijgt.
Groei
Het is leuk om te zien dat de relatie tussen Spip en Bella groeit. Ik denk niet dat het ooit echte speelmaatjes worden, daarvoor is Bella te ruig, maar er is toch iets aan het veranderen. Een mooi voorbeeld daarvan is dat Bella heeft geleerd om Spip te roepen als er iets lekkers wordt uitgedeeld. Een stukje banaan bij het ontbijt, een plakje komkommer bij de lunch of een stukje wortel bij het avondeten bijvoorbeeld.
Blaf
Spip is niet altijd aanwezig als deze snacks worden uitgedeeld. Soms ligt hij onder een dekentje te dutten. Of hij is achter in de tuin aan het scharrelen. Maar Bella zorgt ervoor dat hij niks te kort komt. Zodra ze haar eigen snackje op heeft, blaft ze. Het zijn hele speciale blafjes. Staccato en op een bepaald toontje. Dan komt Spip aangetrippeld van waar hij zich ook bevindt. Dat is echt heel mooi om te zien. En het is de meest recente indicatie dat de verhoudingen en de communicatie binnen de roedel continu ontwikkelen.
Tijd
Het geeft ook aan dat honden, zeker honden met een rugzakje zoals onze herplaatsers, niet in één weekje zijn klaargestoomd. Daar gaat een boel tijd overheen en dat is iets dat je als potentieel baasje van een tweedehands hond echt moet realiseren. Zelfs na twee jaar of nog langer, is je hond nog bezig om zich thuis te gaan voelen. Bella verlegt haar grenzen nog bijna dagelijks, echter, de grenzen zijn er nog wel degelijk. Maar hoe mooi is het om te zien dat ze zich steeds meer realiseert dat ze een nieuw thuis heeft gevonden.
Dat is een mooie column! Wat bijzonder dat Bella dat doet. Niet alles opschrokken maar delen. Ik vraag met af hoe dat bij Plukje zou zijn gegaan.
Ik vond dit heel mooi om te lezen.
Dank je wel. Nou, als Bella de kans krijgt slokt ze zeker alles op. Maar aangezien ze inmiddels weet dat ik het uitdeel en opslokken er niet in zit, kiest ze voor deze optie. Dan krijgt ze in ieder geval een complimentje! 😉 Ze staat trouwens ‘s ochtends en ‘s avonds ook netjes te wachten tot Spipje zijn bakje leeg heeft. Pas als hij wegloopt, gaat ze kijken of er nog wat in zit. Dat vind ik ook knap!
Wat mooi geschreven weer. Lief!!!