Hondenleven: Het leven is een spel

Het is ergens in de achtste eeuw. Ik ben Mauda Moescraige “The ill ruler”. Ik ben 37 jaar oud en heb de afgelopen decennia al veel bereikt. Ik erfde een verdeeld rijk van mijn vader, Koning Cináed van Mumu. Van mijn moeder, Koningin Lubica Rodinsky, heb ik geleerd dat het loont om op zijn tijd meedogenloos te zijn. Onder mijn vaders koningschap was ons koninkrijkje verdeeld onder graven die geen groter plezier kenden dan elkaar en ons het leven zuur maken. Mijn vader concentreerde al zijn energie op het bij elkaar houden van het rijk en het vergaren van geld.

Verdeeld

Ik erfde een verdeeld rijk maar een volle schatkist. Met zestien jaar werd ik volwassen en kon ik zelf beslissingen nemen. Ik ben niet trots op alles wat ik heb gedaan. Met name één buitenlandse veldtocht naar een onbetekenende provincie in het Frankische rijk heeft mijn ego een fikse deuk gegeven. Maar ik heb daarvan geleerd. Na die desastreuze expeditie heb ik al mijn energie gestopt in het consolideren van mijn eigen rijkje hier in het zuiden van Ierland. Eén voor één heb ik de graven hun land en privileges afgenomen (en hun geld natuurlijk). Dit overigens niet voor ik de nodige verbonden heb versterkt die mijn vader al had gesloten met buurstaten. Zo werd elke graaf die de wapens tegen mij opnam geconfronteerd met een veel grotere legermacht dan hij aanvankelijk vermoedde.

Inkomsten

Nu heerst er relatieve rust. De belastinginkomsten van mijn gewonnen gebieden en steden gaan nu niet meer naar verraderlijke graven, maar regelrecht naar mijn schatkist. Dit geld gebruik ik om mijn kinderen (zoon Fuirechtach, elf en dochter Earad, dertien) een goede educatie te geven zodat zij als zij volwassen zijn op hun zestiende, het rijk nog verder kunnen uitbreiden. Vroeger of later zal één van hen mij opvolgen. Tenminste als alles volgens mijn plan verloopt. Maar ik ben inmiddels oud en wijs genoeg om te weten dat plannen vaker niet dan wel tot uitvoering komen. Ik heb gezien hoe mijn vader links en rechts adviseurs, familieleden en ambitieuze edelen op slinkse wijze uit de weg ruimde. Ook ik kan mijn handen niet geheel in onschuld wassen. Maar het doel heiligt de middelen in deze donkere tijden. Meer dan mijn kinderen een goede kans geven kan ik niet. Wat zij met die start doen is aan hun. De tijd zal het leren.

Dynastie

Wat ik hierboven schets is het verloop tot nu toe van een sessie in het computer spel “Crusader Kings II” van de Zweedse spellenmaker Paradox Interactive. Het is een prachtig spel waarin je de rol van een dynastie speelt door de eeuwen heen. Althans als je het eeuwen volhoudt. Het spel is alles behalve makkelijk. Er zijn allerlei verschillende start opties, maar ik vind het leuk om ergens in de zevende of achtste eeuw te beginnen in een onbetekenend staatje in een uithoek van ‘Europa’. Het spel is zo uitgebreid dat werkelijk alles invloed heeft op alles. Anders dan bij veel andere spellen speel je niet een enkel personage maar een familie. Die familie is onderhavig aan wat er in de wereld en binnen jouw familie gebeurt. Politieke steekspellen, machtsverschuivingen, onderlinge vetes, het speelt allemaal mee. De beslissingen van de speler bepalen voor een groot deel de levensloop van de familie. Sommige van die beslissingen kunnen tot ver in de toekomst nadreunen. Complotten, steekpenningen, giften, het verdelen van land, legers opbouwen, maar ook soms juist politieke oplossingen zoeken. Het spel simuleert bijna alles wat je in de geschiedenisboeken leest.

Hondenroedel

Je kunt uren, dagen en maanden zoet zijn met dit spel. Vooral omdat het elke keer weer anders is. Het spelen van dit spel bracht me op een idee. Wat als er een spel zou bestaan dat deze game engine (de onderliggende besturing van het spel) zou gebruiken om een hondenroedel te simuleren? Dat zou ook een prachtig spel opleveren. Als ik namelijk naar ons kleine roedeltje kijk dan zie ik vaak dezelfde politieke spelletjes. Weliswaar zonder de moord en doodslag, gelukkig. Het zou dan ook een milder spel worden voor alle leeftijden. Wellicht met speelsere afbeeldingen en een vrolijk tintje maar met een serieuze ondertoon. Want het spel zou goed moeten kunnen dienen als educatief spel voor mensen die overwegen een hond aan te schaffen. De speler zou leren hoe een hond communiceert, hoe de mens communiceert met een hond. Dat is een extra laag die de spelmakers in het achterhoofd moeten houden: mens en hond communiceren verschillend.

Geur

Geur zou een belangrijke factor moeten zijn voor de honden. Daarentegen is verbale communicatie bij de mens weer heel sterk. Ook het leerproces speelt een rol in ons hondenspel. In Crusader Kings is het een belangrijke factor in hoe een karakter zich in de loop van de tijd vormt. Ook honden vormen een deel van hun karakter door van de mens en van elkaar te leren.

Ideeën

Ik zie het spel al helemaal voor me en de ideeën tuimelen over elkaar heen. Helaas ben ik geen spelontwikkelaar. De eisen die tegenwoordig aan een computerspel worden gesteld gaan mijn ambitie ver te boven. Mocht een game studio dit lezen en er iets in zien, ik ga graag een potje met je brainstormen. Tot die tijd verdiep ik mij in de vroege middeleeuwen en verbaas mij over de parallellen die ik zie in ons kleine roedeltje. Het leven is een spel, wie had dat gedacht.