Bella begint zich steeds beter aan te passen aan een leven in een ‘gewoon’ huishouden. Zoals bij veel herplaatshonden heeft dat best veel tijd en geduld gevergd. Er waren momenten in het begin dat we ons afvroegen of Bella wel in ons roedeltje zou passen. Zo druk en onbezonnen was ze. Het zit echter gewoon niet in ons DNA om een hond weer van de hand te doen, dus we hebben volgehouden. En zie daar: Bella draait volledig mee als coach-hond en ze is een heel stuk rustiger geworden. Bovendien zien we haar met de dag groeien, niet in volume maar in persoonlijkheid. Iedere dag is voor haar weer een dag dat ze laat zien dat ze blij is bij ons. Dan weet je als herplaatshondeneigenaar weer waar je het voor doet! Maar je weet ook dat er altijd rafelige randjes zullen blijven.
Euvels
Bij Bella zien we dat vooral als we haar proberen te helpen met euvels aan haar lijf. Tijdens het spelen en ravotten kan ik alles doen met Bella. Ik kan aan haar oren zitten, zachtjes aan haar staart trekken, haar lippen iets optillen, haar buik kietelen, kortom ik mag alles bij haar doen. Maar zodra ik mijn blik focus, zodra ze het vermoeden heeft dat ik iets aan haar lijf wil bekijken, verstijft ze. Ze laat dan veel wit in haar ogen zien en als ik doorga begint ze te grommen. Ze verandert in een flits van speels kameraadje in een brok spanning.
Prikje
Ook bij de dierenarts gebeurt dit. Alles is leuk en vrolijk kwispelend gaat ze mee naar binnen. Ze laat zich aanhalen en vertroetelen door de dierenarts, maar zodra er nader wordt gekeken is de spanning weer in haar lijf. En bij het geven van een prikje moet ik haar heel goed vasthouden om te voorkomen dat ze uithaalt. Gelukkig is de spanning ook gelijk weer weg als we haar weer vrij laten en ze is direct weer haar vrolijke zelf. Ook naar de dierenarts toe.
Mysterieus
Er is dus duidelijk iets gebeurd in haar verleden. Ik zie nergens littekens of andere sporen van mishandeling. Ze is wel gesteriliseerd voor ze bij ons kwam. Misschien dat er toen iets is gebeurd dat haar angst veroorzaakt. Het hoort bij het leven met een herplaatser: een mysterieus verleden. Langzaam trainen we haar om niet meer zo bang te zijn. Ik maak nu regelmatig haar oren een beetje schoon en zodra ik merk dat ik de grens van het toelaatbare bereik hou ik op, maar ik probeer wel iedere keer iets verder te gaan dan de vorige keer. Bovendien maken we er na de ‘behandeling’ een spelletje van. Dan gaan we even spelen waarbij ik ook haar oren steeds even aanraak of masseer. Dat vind ze dan weer heel fijn.
Kippenschuur
Dan is er nog een andere behandeling die ze al heeft leren ondergaan. Wat de weergoden ook op hun to-do-lijst hebben staan, de honden moeten naar buiten. Dat betekent dat we ook in de regen met de hondjes buiten lopen met als logisch gevolg dat we nat worden. Nou is onze binnenhuisarchitectuur niet bepaald van een niveau dat we ermee in een stijlvol woontijdschrift kunnen pronken. Een beetje water zal dus weinig schade aanrichten bij ons. Als voorbeeld: de lekkage van vorig jaar, die onze keuken van een privézwembad voorzag, heeft geen blijvende schade aangericht aan de vloer. De vloer is namelijk van oude planken die ooit het dak van een kippenschuur vormden. Geloof me, die vloer heeft ergere dingen meegemaakt dan een laagje water.
Paling
Toch wil ik voorkomen dat de honden zich in de kamer gedrieën in harmonie staan uit te schudden. Dus bij binnenkomst na een worsteling met de elementen buiten, droog ik ze in de gang om de beurt even af zodat het meeste water in een handdoek zit in plaats van in de boekenkast. Spip en Blitzz ondergaan dit proces geroutineerd. Spip kronkelt als een paling en vindt het heerlijk om afgedroogd te worden, Blitzz is er filosofisch onder. Ze laat me mijn gang gaan en vindt het allemaal wel best. Zoals je kunt verwachten is het afdrogen van Bella een ander verhaal.
Mustang
De eerste keren dat ik haar afdroogde werd ze zo wild als een ongetemde mustang. Met het gevolg dat ik na het afdrogen zelf net zo nat en bemodderd was als zij even daarvoor was. Nu heeft ze geleerd om relatief stil te staan en ik kan haar rustig afdrogen. Maar de opgebouwde spanning moet er toch uit. Dus zodra ik de deur van de kamer open doe vliegt ze naar binnen. Dat vliegen kun je letterlijk nemen. Binnen enkele seconden staan de bank en de koffietafeltjes niet meer op hun plek. Elk speeltje dat zichtbaar was, is minstens even in haar bek geweest en heeft haar bek weer in een mooie boog verlaten.
Let it be
Spip en Blitzz weten dit al. Zij staan verdekt opgesteld en houden zich wijselijk afzijdig. Ik weet ook wel beter. Ik droog de gang even met een andere handdoek en laat haar even gaan. Ook dat weet je als eigenaar van een herplaatser. Je kunt veel willen, maar soms moet je het advies van John, Paul George en Ringo ter harte nemen: “Let it be.”
Zo sluiten we het compromis met wilde Bella. Met kleine stapjes komen we steeds dichter bij een hond die zich weet te gedragen. Hoe ver we daarin komen is niet te voorspellen maar we zijn al heel tevreden, dus ieder stapje dat we nu zetten is bonus. En ach, die bank komt zo ook eens van zijn plaats. Prima kattebelletje dat ik moet stofzuigen.
-Henk
Mooi als je zoveel geduld hebt! Het resultaat is dan dat er twee partijen echt tevreden kunnen zijn.