De gasprijs stijgt de pan uit. Er wordt steen en been geklaagd. Fabrieken moeten hun productie verminderen of zelfs stilleggen. Tuinders kunnen hun tomaten niet meer warm houden. En de thermostaat van de verwarming moet noodgedwongen op standje koelkast. Over dat laatste verbaas ik me wel eens. Liever gezegd: ik verbaas me erover dat bij veel mensen, ook in de winter zomerse temperaturen de norm zijn. Hartje winter en toch op een T-shirt lopen, dat is voor velen het summum van luxe en comfort. Helaas is het ook enorm energie verslindend. En daar krijgen we op steeds meer manieren de rekening voor gepresenteerd.
Verwarming
Wij hebben de verwarming nog niet aan gehad deze herfst. En ook in hartje winter komt de thermostaat niet boven de 19 graden, overdag vaak zelfs lager. In plaats van alleen een T-shirt hebben we een dikke trui aan en vaak ook nog een bodywarmer. ‘s Avonds op de bank trekken we een deken over onze benen en voeten en zo kijken we nog even knus TV voor het slapen gaan.
Braveriken
Wat een milieubewuste braveriken, denk je nu misschien. Maar het milieubewuste aspect is meer een gunstige bijkomstigheid. En braveriken, och dat valt ook nogal mee. We zwemmen in veel opzichten behoorlijk tegen de stroom in. Nee, het is veel meer een kwestie van kostenbesparing. Daarbij ook een manier om de honden te beschermen.
Moederlijk
Hoe dat zo? Even een stap terug in de tijd. Ik was nog een onderkruipsel. Letterlijk, want ik kroop nog. In die tijd hadden wij een Laeckense herder. Een lieve hond met een dikke, harige vacht. De ideale knuffelhond. Althans dat vond ik, want ik kroop regelmatig bij haar in de mand. Dat vond ze prima. Het was een moederlijk beest.
Ziek
Maar ze was vaak ziek. Veelvuldig longinfecties en aandoeningen die daar op leken. De dierenarts dacht wel te weten waar dat aan lag: de temperatuursverschillen tussen binnen en buiten. De vacht verloor haar werking door het binnen zijn. Buiten kreeg de hond het dan veel te koud. De oplossing: ze moest buiten gaan wonen. Mijn vader bouwde een grote ren buiten met een knus binnenhok in de schuur waar ze de hele dag in en uit kon lopen. In de winter, als het ‘s avonds echt koud werd, kon het binnenhok worden afgesloten zodat ze het niet te koud kreeg.
Aanspraak
Zo verhuisde Def, want zo heette ze, van binnen naar buiten. Natuurlijk mocht ze gewoon los in de tuin als wij daar bezig waren. En ze had veel aanspraak omdat wij vaak buiten bezig waren met allerlei klusjes. Maar echt huishond was ze niet meer. Dat was aan de ene kant zielig. Aan de andere kant, ze is nooit meer ziek geweest. En ze is zestien geworden. Een diep ongelukkige herder wordt geen zestien, denk ik. En zeker niet als ze elke winter ziek wordt.
Energiezuinig
Terug naar deze tijd: wij moeten er niet aan denken om onze honden niet om ons heen te hebben. Dus een grote ren buiten is uitgesloten. Maar dat van die temperatuursverschillen is me wel bijgebleven. Dus we maken die verschillen zo klein mogelijk. Ons huis is sowieso moeilijk warm te stoken. De verhuurder (ik zal geen namen noemen, maar ze kwamen beter uit een recent onderzoek dan ze verdienen) doet het minimaal noodzakelijke om de regen van onze hoofden te houden. Om nou te zeggen dat ons huis energiezuinig is, nou nee. De buitendeuren sluiten slecht, dus de wind waait over de vloer. Boven zijn nog kamers met enkel glas (wel mooi hoor, die ijsbloemen). Om ons huis op 23 graden te krijgen, hebben we een privé gasbel nodig waar Gazprom jaloers op zou worden.
Best te doen
Kortom, ook bij ons zal de gasrekening hoger uit gaan vallen. Wellicht dat ik een potje soep minder kan trekken de komende winter. Maar relatief gezien zal het bij ons misschien wel meevallen. En mocht je zelf de thermostaat een paar graden lager moeten zetten, neem van mij aan: het is te doen. Lekker knus onder een dekentje met z’n allen is best gezellig. Wel even opletten wat je de honden te eten geeft, want een winderige hond maakt het rap minder knus onder die deken!