Als hondenbaasjes is het ons vergeven als we denken dat we de dienst uitmaken in de roedel. Zeker als we de oude hondenboekjes mogen geloven. Zijn we iets meer van deze tijd dan weten we dat de hele dominantietheorie, waarbij één wolf altijd de baas is, al een poosje op z’n derrière ligt te rusten. Toch hebben we nog wel eens de illusie dat we degenen zijn die de regels opstellen en dat de honden zich daar aan houden. Waarom is de term ‘baasje’ anders uitgevonden?
Grootheidswaanzin
Helaas blijkt bijna dagelijks weer dat de werkelijkheid zich niks aantrekt van onze grootheidswaanzin. Of laat ik het nu op mezelf betrekken, want misschien is onze roedel de enige roedel waar dit het geval is. Ik wordt namelijk dagelijks met mijn neus op een belangrijk feit gedrukt: de honden trekken zich meer van elkaar aan dan van mij. Ze laten mij denken dat ik het ‘baasje’ ben, maar om Het Goede Doel vrij te citeren: dat is een illusie met een dun laagje chroom.
Voorjaar
Vanmorgen op de wandeling werd dat weer overduidelijk. Het voorjaar zit in de lucht en dat betekent dat de honden een beetje kwispelturig zijn. Er zit om zes uur in de ochtend al meer leven in de roedel dan waar mijn nog duffe hoofd eigenlijk op is voorbereid. Daar wordt danig misbruik van gemaakt. Aangezien het ‘baasje’ nog duf is, kan er aan alle kanten aan de regels worden getornd. Vooral Bodhi, de jonge hond in de groep, vind dit een heerlijke tijd van de dag. Het is dan ook de perfecte combinatie van duf ‘baasje’ en algehele chaos. Dus Bodhi kan naar hartenlust misbruik maken van het feit dat de ogen in het achterhoofd van het ‘baasje’ nog dicht zitten. Terwijl ik de andere honden één voor één uit de krioelende kluwen haal om ze de riem om te doen, kauwt Bohdi dan op die riem en dan op die halsband. Ze weet donders goed dat dit niet mag, en ze had het bijna afgeleerd, maar ja, pubertijd en voorjaar, nietwaar.
Ongetest
Alle regels lijken te verdwijnen als sneeuw voor de zon. Geen enkele regel blijft ongetest. En met zoveel regels en zoveel honden (vier is best veel voor een duf hoofd), is de kans op succesvolle overtredingen groot. Bodhi heeft de hele morgen een vergenoegde grijns van succes op haar gezicht. De puber in overwinningsmodus.
Voorbeeldfunctie
Er is nog een ander aspect. Een element dat de wetshandhaving lastig maakt: voorbeeldfunctie. We hebben best veel bereikt in de opvoeding van onze honden, maar daar moet je wel altijd bij bedenken dat het uitgangspunt niet altijd ideaal was. Dus de bereikte hoogten van opvoedkundige excellentie zijn relatief aan het beginpunt. Zo heeft Bella een zwervend bestaan geleden. Dat betekent dat ze niet vies is van een beetje snacken op straat. En zeker in het voorjaar kauwt ze onderweg ook graag op stokjes. Ik vermoed dat dit ook te maken heeft met nervositeit. Een beetje zoals kauwgom voor sommige mensen helpt tegen de zenuwen.
Koddig
Het probleem is dat Bodhi zich op het moment enorm richt op Bella. Zeker tijdens de wandeling. Wat Bella doet, is goed, vindt Bodhi. Dus zodra Bella iets oppakt van straat, steekt Bodhi haar neus zowat in Bella’s bek om te deduceren wat ze heeft gepakt. Dat levert een koddige manier van lopen op want Bella wil dit liever niet, en Bodhi is drie koppen groter dan Bella. Maar afgezien van deze koddige manier van lopen is het ook erg leerzaam voor Bodhi. Ze leert van Bella welke prooien er te vangen zijn op straat.
Darmflora
Ik ben daar iets minder blij mee, want eigenlijk leert ze dus ongewenst gedrag van Bella. Aan de andere kant weet ik dat Bella alleen geschikte takjes oppakt en zelden of nooit iets pakt waar ik van schrik. Dus als ze die kunst aan Bodhi doorgeeft, dan leert ze in ieder geval relatief veilig ongewenst gedrag. Ik heb namelijk ook al eens gelezen dat het eten van stokjes en ander plantaardig materiaal voor honden een aanvulling is op het dieet. Er schijnen bepaalde schimmels en micro-organismen in stokjes te zitten die helpen bij een gezonde darmflora. Wie ben ik om ze dat te ontzeggen. Mijn neus kan die schimmels en micro-organismen niet onderscheiden, de neus van Bella wel. Bodhi leert via Bella waar ze wel en niet op kan knauwen onderweg. Als baasje ben je sowieso redelijk machteloos. Want een eigenwijze puber krijgt de keuze tussen iets leren wat leuk is van Bella of iets wat leuk is niet mogen van het ‘baasje’. Waar denk je dat de puber voor kiest?
Afwegen
Zo loop ik dus in de vroege ochtend allerlei zaken af te wegen. Dat terwijl ik mijn ogen open hou voor andere, soms loslopende, honden, het verkeer, vogels waar zowel Blitzz als Bodhi soms een omvertrekkende spurt naar nemen en andere ‘gevaren op de weg’. Ik kan je verzekeren dat er geen koude douche bestaat die een ‘baasje’ beter wakker maken dan met onze vier honden de ochtendwandeling doen. Zeker sinds we er een kauwgom kauwende, zich niets van de regels aantrekkende, brutale puber bij hebben. Het ‘baasje’ is in rap tempo wakker en een heleboel illusies armer.