Hondenleven: Die eet!

Tijdens een bezoek aan de dierenarts vorige week, bleek dat Blitzz te dik is. Dat is een smet op mijn blazoen. Ik zie vaak veel te dikke honden op straat en schudt dan afkeurend mijn hoofd. Weten die mensen wel hoe ongezond dat is? En nu moet ik dus hoofdschuddend de hand in eigen boezem steken. Maar laat ik de deuk in mijn ego solitair en stilletjes verwerken. Waar het om gaat is de gezondheid van Blitzz. Dat heeft nu de prioriteit. Er moeten wat pondjes af bij haar. Blitzz moet op dieet.

Sonja Bakker

Helaas voor Sonja Bakker zijn we niet naar de boekwinkel gerend om één van haar ongetwijfeld zeer effectieve boeken te kopen. Ten eerste weten we niet of methoden bedoeld voor mensen even effectief werken bij honden. Ten tweede vind ik het verdacht dat overgewicht moeilijker te bestrijden blijkt dan de snelle en makkelijke wondermethoden prediken.

Oudheid

“Mens sana in corpore sano” is een oude spreuk. In de loop der tijd is het gaan betekenen: “Een gezonde geest in een gezond lijf”. Dat deze spreuk uit zijn context is gehaald en dat de originele bedenker ervan iets anders wilde zeggen doet niks af aan het feit dat afslanken geen nieuwe trend is. Sterker nog, al ver voor de bovengenoemde spreuk uit zijn verband werd gerukt, wees de Griek Thales (geboren zo rond 624 v. Chr) al op de voordelen van een mooi, strak lijf. Blijkbaar hadden de oude Grieken ook al last van een lijf dat wat vatsig werd zo rond de mid-life crisis jaren. En als je dan die jonge, gespierde Adonissen olympisch zag sporten, dan had een Griekse filosoof toch wel weer even stof tot nadenken. Dat mag, nadenken is je vak als Griekse filosoof. Het probleem is echter dat Grieks filosoferen nogal een sedentaire aangelegenheid is. Je verbruikt misschien wel wat energie tijdens het ijsberen over de Agora, maar om nou te zeggen dat het vet van je botten smelt…

Topsport

Blitzz hoeft geen topsport lijfje te krijgen, maar overgewicht leidt tot allerlei gezondheidsproblemen. Net als bij de mens. Het is dus zaak om er wat aan te doen. De enige methode die volgens mij echt werkt is meer bewegen en minder eten, en de dierenarts was dezelfde mening toegedaan. Dus de weegschaal geeft nu 15% minder grammen aan als Blitzz haar bak is gevuld. En om Bella te behoeden voor eenzelfde euvel, doe ik bij haar hetzelfde. Al is Bella zeker nog niet te dik, er verschijnen hier en daar wat rondingen die er misschien niet helemaal horen. Spip heeft geluk, die mag nog dezelfde hoeveelheid. Hij heeft zelfs op gevorderde leeftijd nog een net whippet figuurtje.

Oorzaak

Hoe is dat nou zo gekomen? Want om een probleem aan te pakken, is het vaak erg nuttig om ook een oorzaak te kennen. Ik denk dat ik na enig nadenken (ijsberen, agora, je kent dat wel), een theorie heb die de oorzaak zou kunnen aanduiden. Natuurlijk is dankzij die theorie mijn ego direct ook van blaam gezuiverd. Dat is in de beste traditie van de vele Griekse filosofieën. Wil je iets in je voordeel veranderen, dan bedenk je een filosofie (het idee), je geeft er een mooie naam aan (het merk), schreeuwt het luidkeels over de markt (de marketing) en zie daar: je hebt een levenswijze die niet alleen prettig voelt maar ook gelegitimeerd is. En dankzij je vele volgers ook nog eens de nodige luxe oplevert (het succes). Ziedaar ook de parallellen met de afslankindustrie. Maar dit (niet geheel) terzijde.

Gemoedsrust

Mijn egostreling luidt als volgt. Er zijn twee elementen die mijn theorie vormen. Twee elementen die natuurlijk complementair zijn. Want als je iemand wilt overtuigen van een idee, is het handig om na het eerste schot direct een tweede, overtuigende knaller te hebben. In het Amerikaans heet dat ‘kick ‘m when they’re down’.

Haar

Het eerste deel van mijn theorie is dat Blitzz erg veel haar heeft. Dat maakt het lastig om de vorm van haar lijfje te zien. Het is gewoon een robe die de vorm van taille en buik goed verhult. De oplettende lezer van mijn vorige columns zal direct pareren met de opmerking dat ik deerhounds heb gehad. Ook harig. Waren die dan te dik? Nee, dat waren ze zeker niet. Vandaar mijn tweede argument, dat ik natuurlijk met enige stemverheffing naar voren breng alvorens de oplettende lezers met hun parerende opmerking komen: we zijn van voer veranderd. Ja, ja, dat is een behoorlijk overtuigende. Ieder voer heeft een andere samenstelling en zal dus meer of minder vet het lichaam binnensmokkelen.

Rijk

Het vlees dat we nu geven is blijkbaar rijker of er wordt meer van opgenomen in het lichaam dan het voer dat we eerst gaven. Maar ik ben wel dezelfde hoeveelheid blijven geven. Vandaar dat Blitzz dus is aangekomen.

Gat

Hoe sterk dit argument in eerste instantie ook lijkt, het herbergt een zwakte. Een gat in de verdediging zo opvallend dat zelfs een Griekse filosoof die niet dicht filosofeert. Namelijk: staat er geen voedingsadvies op dat nieuwe voer dan? Een aanduiding van hoeveelheid voer per kilo hond? Helaas moet ik het antwoord daarop schuldig blijven aangezien de column van een bepaalde lengte moet blijven en ik die lengte al heb overschreden. Gered door de bel, zeg maar. Mijn egodeuk is uitgedeukt. Zij het dankzij een twijfelachtige bijkomstigheid. Maar dat komt vaker voor bij de handige marketing van gewichtige ideeën.