Hondenleven: dekentje

Spip is mijn eerste whippet. Hij is niet mijn eerste windhond. Voor hem heb ik twee deerhounds gehad. Prachtige en lieve honden die allebei helaas niet oud zijn geworden (4 en 5 jaar). Zij waren wel de aanstichters van mijn voorliefde voor windhonden.

Vrolijk

Spip kwam uit niet al te beste omstandigheden bij mensen vandaan die ‘bij nader inzien geen tijd hadden voor een puppy’. Dus hij was nog heel jong toen hij kwam. Een ondervoed en spichtig hondje dat ondanks zijn slechte start vrolijk en speels was. Natuurlijk kreeg hij bij ons een totaal ander leven en veel meer aandacht.

Eigenaardigheden

Zoals zoveel honden heeft Spip zijn eigenaardigheden. Hij kan er niet tegen als de andere honden ruig aan het spelen zijn en hij zet het op een staccato blaffen met een schelheid die de pijngrens van je gehoor tart. Dit kan te maken hebben met een botsing tussen hem en Bella toen Bella nog maar net bij ons was. Dat was een pijnlijke ervaring voor hem en het lijkt erop dat hij de anderen wil waarschuwen. Alsof hij ze voor eenzelfde lot wil behoeden.

Kouwelijk

Een eigenaardigheid die Spip al vanaf het begin heeft is zijn onbedwingbare behoefte om onder een dekentje te liggen.  Hoewel de whippets van origine uit het minder dan tropische noord Engeland komen, hebben ze geen dikke vacht en geen ondervacht. Dus in de winter kan ik me er alles bij voorstellen dat je als kouwelijk windhondje een warm plekje opzoekt.  Gelukkig hebben wij bij de kringloopwinkel een aantal goede kwaliteit dekens opgesnord, dus hij heeft keuze genoeg.

Thermostaat stuk

Spip zijn thermostaat is echter nogal de weg kwijt. Het was deze zomer warm. Erg warm zelfs. De thermometer binnen wees toch vaak tegen de 30 graden Celsius aan. Buiten, in de zon was het dan helemaal niet uit te houden. De andere honden lagen op die dagen voor Pampus binnen. De gemiddelde stoommachine zou een minderwaardigheidscomplex krijgen bij het hijgen van Mazzel en Blitzz op die hete dagen.

Steengrillen

Maar Spip niet. Hij presteerde het om met enige regelmaat naar buiten te sluipen en in de zon te gaan liggen steengrillen op het terras. Totdat we hem dan ontdekten en binnenriepen. Hij zou er een zonnesteek van oplopen! Binnengekomen was het toch wel wat fris bij net geen 30 graden in plaats van de comfortabele net geen 40 graden buiten. Dus wat doet Spip: hij zoekt de dikste deken op en graaft zichzelf een hol en gaat onder drie lagen wollen deken liggen. Heerlijk knus ligt hij daar dan tevreden te slapen op de heetste dagen van het jaar.

Tijd voor een dutje

Spip is met de jaren best handig geworden in het manipuleren van dekens. De bedoeling is dat de dekens netjes vlak in de bakken liggen zodat de andere honden ook lekker kunnen liggen. We hebben dan nog wat kleedjes om Spip onder te dekken. Helaas zijn wij niet altijd in de gelegenheid om Spip onder te dekken zoals het een goed baasje betaamt. Dus zodra Spip aan voelt komen dat hij een dutje wil doen, gaat hij aan de slag. Fanatiek gravend herschikt hij de deken. Daarbij gebruikt hij zijn poten maar ook zijn kop. Eerst krult hij de deken op zodat er een holte ontstaat. Dan probeert hij verwoed zijn kop in de holte te steken, zodanig dat hij eronder kan kruipen. Dat gaat vaak goed, hoewel hij soms uit de bak rijst met een klomp deken op zijn hoofd. Hij ziet er dan meer uit als een tulband dragende sjeik dan als een whippet. Bijna even zo vaak zitten zijn lange stelten in de weg. Die lange poten zijn best handig bij het hardlopen, maar als je jezelf in een deken wilt wurmen kunnen ze aardig in de weg zitten.

Nijpende situatie

Regelmatig hoor je dan een drentelig getrippel op de houten vloer. Zo’n geluid dat de grens van irritant aantikt, maar er net niet overheen gaat. Uit nader onderzoek blijkt dit geluid te worden voortgebracht door een whippet die even aandacht vraagt voor zijn nijpende situatie: hij kan geen dutje doen want de slaapplekken zijn uit vorm.

Woelplekken

Als je dan je blik over de vele slaapplekken laat gaan (drie houten bakken, twee benches en een bank), dan zie je dat op al deze plekken een rommelig hoopje deken ligt waar geen whippet meer een touw aan vast kan knopen. Een wild zwijn zou trots zijn op de woelplekken die Spip weet te creëren. De boodschap is duidelijk: Spip heeft assistentie nodig.

Pirouettes

Spip kan je heel goed aanwijzen welke plek zijn voorkeur heeft voor het broodnodige dutje. hij pakt je even bij de hand zoals Pluk, mijn Jack Russell dat vroeger ook deed. Al ging het bij Pluk dan meestal om eten. Bij de juiste slaapplek aangekomen wordt je dan geacht de deken even recht te leggen. Spip klimt dan vergenoegd in de bak en je kunt dan een tweede deken of een kleedje over hem heen draperen. Daarmee is het bijna klaar. Want Spip staat dan steevast nog even op om nog een paar pirouettes te draaien zodat het kleedje goed om zijn lijfje gedraaid zit. Er zou eens een tochtgaatje zijn immers. Wat daarna volgt is een diepe zucht (zowel van Spip als van het baasje) en dan kan er eindelijk gedut worden. Slaap lekker, Spip.

Er zijn ongetwijfeld meer honden met eigenaardigheden. We horen ze graag van jullie (dan voelen we ons ook niet zo alleen in deze)!