Hondenleven: De blik

Je kent het wel. Zo’n blik waar de werper van de blik mee duidelijk maakt dat je iets heel erg fout hebt gedaan. Zo’n blik die je niet mis kan verstaan. Zo’n blik kreeg ik gisteravond van Blitzz. Had ik die blik verdiend? In haar ogen wel. In mijn ogen was de situatie ietwat genuanceerder. Maar het is vaak een kenmerk van de diplomatieke oplossing:  omwille van het grote belang, moeten kleine individuele belangen soms wijken. Wat was er gebeurd?

Koken

Tijdens het eten koken is de verdeling van het meubilair in de huiskamer redelijk vrijblijvend. Dat heeft ook te maken met de afwezigheid van Bella, die is namelijk in de keuken. Daardoor hoeven slechts twee honden de bank te delen. En de menselijke kant van de roedel schittert ook door afwezigheid. Ik sta te koken en Erna zit meestal te werken in haar kantoor boven.

TV-dinner

Tegen de tijd dat het avondmaal opdienwaardig is, ga ik de huiskamer ombouwen to eetkamer. Ja, wij doen aan TV-dinners. Het werk zit er dan even op en we kijken dan graag een film of een programma via een nogal slechte uitzending-gemist-app van deze of gene televisieprogrammauitbater (waarom werken al die apps zo ontzettend slecht, terwijl YouTube en Netflix laten zien dat het wel kan?).

Gereserveerd

Dat ombouwen van de huiskamer houdt ook in dat ik de bank klaarmaak voor menselijk gebruik. Er kan tijdens het eten hoogstens één hond op de bank omdat wij willen eten zonder staart of hondentong op ons bord. Het wisselt per avond wie dat is. Een soort ‘wie het eerst komt, die het eerst maalt’. Gisteravond lag Spip al heerlijk in het toegestane hoekje op de bank. Snurkend onder zijn dekentje had hij zijn plekje al gereserveerd, zo leek het.

Wortel

Helaas was hij even vergeten dat een reservering slechts beperkt geldig is. In ons restaurant geldt een ongeschreven opgestaan-is-plaatsje-vergaan regel. Dus toen ik voor de liefhebbers twee stukjes wortel aanbood in de keuken, nam Blitzz haar kans waar. Want wortel, dat blieft ze niet, maar een plekje op de bank tijdens het eten des te meer. Spip verliet zijn stek voor de wortel, maar moest tot zijn teleurstelling constateren dat alleen de zon voor niets op komt. De wortel werd duur betaald.

Vuurpijl

Blitzz had zich heerlijk genesteld in ‘zijn’ hoekje. En als klap op de spreekwoordelijke vuurpijl (andere vuurpijlen zijn wij hier geen fan van), lag Blitzz ook nog eens op ‘zijn’ dekentje. Met hangend hoofd droop Spip af naar één van de hondenbakken. Voordat het medelijden de tranen over je wangen doet stromen, haast ik mij hierbij het volgende aan te merken. De hondenbakken zijn zeer comfortabel ingericht met dikke dekens en ze zijn enigszins verhoogd om het effect van tocht effectief tegen te gaan. Er is ook nog eens een ruime keuze aan bakken. Onze honden hebben geen reden tot klagen als het om slaapplaatsen gaat.

Dekentje

Maar de sippe houding van Spip zat me toch niet lekker. Bovendien wist ik dat wij geen rustig maal zouden genieten zolang Spip zijn dekentje niet had. Resultaten uit het verleden zijn in dit geval een garantie voor de toekomst. Spip zou er alles aan doen om ons duidelijk te maken dat zijn slaapplaats niet naar zijn zin is. Dat begint met het reorganiseren van de deken die in de bak ligt. Als hij daar een grote warboel van heeft gemaakt gaat hij rondjes lopen door de kamer. Natuurlijk steeds precies in ons blikveld zodat wij goed op de hoogte zijn van het leed hem aangedaan. Nee, dat hele scenario wilde ik voor zijn.

Interventie

Ik besloot tot diplomatieke interventie. Blitzz mocht haar plekje behouden. Haar houding in deze was dermate resoluut dat ik elk overleg over dit onderwerp maar niet eens ben aangegaan. Maar ik moest Spip toch ook een handreiking doen om de rust in de roedel te garanderen. Zonder al teveel ceremonie onttrok ik het geliefde kleedje van Spip aan Blitzz haar bevallig achterwerk en installeerde Spip hiermee in de hondenbak. Knus en comfortabel. Ik klopte mijzelf op de schouder voor mijn diplomatieke talent en ging het eten opdienen.

Gezanten

Natuurlijk kwam ik er niet zo makkelijk vanaf. Er prikte iets in mijn ziel. En wat er prikte waren twee grote bruine ogen die schuin onder twee prachtige wimpers vandaan mij een blik toewierpen die mij een duidelijke boodschap brachten. De ogen behoorden Blitzz toe. Ze waren haar gezanten die mijn diplomatieke missie een motie van afkeuring deden toekomen. Het compromis van het dekentje voor Spip in ruil voor het plekje op de bank was niet in drievoud, met de wettelijk obligatoire responstijd ingediend.

Dikke huid

Ik heb ondanks deze prikkende ogen lekker gegeten. De diplomaat moet soms een dikke huid hebben. Vooral als de diplomaat verder vooruit denkt. Er zouden die avond nog verschillende momenten komen waarbij de diplomatieke betrekkingen met Blitzz hersteld konden worden.

Expressief

Maar die blik, is me toch wel bijgebleven. Verwonderlijk hoe expressief een hondenblik kan zijn. Het is een waarschuwing dat het beter is vrienden te maken dan vijanden. Zeker met deze Spaanse schone. Blitzz haar blik zou Medusa doen verstijven en de slangen op haar hoofd doen terugdeinzen.