Hondenleven: De blik die duizend schepen liet varen

Wellicht ben je bekend met de mythe van Helena van Troje. Langlopende moderne soaps zijn 5 minuten voorleesverhaaltjes vergeleken met de intriges en ingewikkelde verwikkelingen in de Griekse mythen maar kort door de bocht: Helena was de dochter van Leda en de oppergod Zeus. Leda was getrouwd met een Spartaanse koning maar Zeus verleidde haar met een list. Het is nou eenmaal een listig volkje in dat Griekse pantheon. Helena werd gedwongen te trouwen met de Spartaanse koning Menaleüs. Maar haar schoonheid was alom bekend. En zo kwam Paris op haar pad. Paris was een Trojaanse prins. Aphrodite, een ander listig lid van het pantheon, had hem beloofd dat ze er voor kon zorgen dat Helena verliefd zou worden op Paris. En zo ontvluchtte Helena haar gedwongen huwelijk naar Troje. Menaleüs haalde zijn machtige broer Agamemnon er bij er werden duizend Griekse schepen op Troje afgestuurd met de inmiddels welbekende hippische afloop.

Mythe

Natuurlijk is dit allemaal een mythe. Niemand wordt na één blik verliefd op zijn of haar partner en trouwt hem of haar en verplaatst zijn of haar hele hebben en houden naar een andere stadstaat. Oh, wacht, misschien toch wel. Ik viel op Erna door één foto die ik van haar zag. De blik op die foto veranderde mijn hele leven. Gelukkig was er geen sprake van listige Griekse goden of gedwongen huwelijks banden die ons in de weg stonden. Maar toch, zoals altijd, er zit een grond van realiteit in de Griekse mythen.

Oude Labrador

In de loop van mijn leven met Erna zijn er echter andere Helena’s verschenen. Nee, vrees niet, ik ben zo trouw als een oude Labrador. Het gaat hier om grote bruine hondenogen die met gemak duizend schepen zouden kunnen doen varen. Sterker nog, mijn hele leven wordt verrijkt door die licht melancholische, betekenisvolle blik van trouwe viervoeters. Het frustrerende is dat wij mensen maar ten dele begrijpen wat die blik betekent.

Primaire boodschap

Soms is het heel eenvoudig. Ogen die van mij naar de koelkast heen en weer bewegen geven een vrij primaire boodschap: “Etenstijd!”
Maar heel vaak heb ik geen idee wat er achter een blik schuilgaat. Vooral Blitzz is hier heel sterk in. Blitzz kan je echt aan zitten kijken op een manier zodat je weet dat er een uitgebreide boodschap wordt afgeleverd. Er vindt een diepgaande monoloog plaats waar een heel denkproces achter zit. Maar wat zegt ze dan eigenlijk? Ik heb geen idee, en ik zou er veel voor over hebben om het wel te weten.

Stella

Misschien ontstaat daarom de melancholie ook wel in de blik van een hond. Ze weten dat je ze niet helemaal begrijpt. Ook zij zouden zo graag willen dat we elkaars taal beter spraken. En wie weet komt daar binnenkort verandering in. In San Diego Californië wonen Stella en haar eigenaar Christina Hunger.  Christina is psychologe en communicatie specialist. Zij maakt gebruik van Augmentative and Alternative Communication om met haar hond te praten. Eenvoudig gezegd leert ze haar hond om te praten op een alternatieve manier, aangezien we elkaars normale manier van spreken niet kunnen verstaan. Ze maakt gebruik van zoemende knoppen om haar hond te laten praten. Iedere knop vertelt een boodschap. Stella kan door het koppelen van knoppen zelfs hele zinnen maken. Er ontstaat zo een ware conversatie met de hond. Weliswaar nog primitief, maar een hond blijkt toch veel meer te vertellen te hebben dan we lang hebben gedacht.

Bewustzijn

Deze methode wordt al langer gebruikt om mensen die om diverse redenen moeite hebben met spreken een stem te geven. Het is erg mooi om te zien dat ook honden zo uit hun woorden kunnen komen. Als ik soms in de ogen van Blitz kijk dan denk ik dat de conversaties met haar niet beperkt blijven tot “Wandelen!” of “Eten!”. Ik denk dat de kans groot is dat we een boompje op gaan zetten over de zin van het leven en de diepere betekenis van bewustzijn. Wie weet kunnen we over niet al te lange tijd converseren met onze honden zoals we dat met andere huisgenoten doen. Er gaat dan wellicht een wereld voor ons open. Ik zal echter altijd blijven houden van die stille, licht melancholische conversatie die plaats vindt via die grote bruine ogen. Daar kunnen geen woorden tegenop.