Hondenleven: Buitengesloten

In het weekend hebben wij wel eens een luie dag. Dat lukt niet altijd, want ook in het weekend moet wel eens worden gewerkt. Zo’n luie dag begint met uitslapen. Weliswaar voor mij onderbroken door een hondenloop om half zeven.  Dan een ontbijt op bed en een film kijken. Even nergens aan denken en je mee laten slepen door de avonturen in de film onder het genot van een kop thee en een uitgebreid ontbijt. Voor de hondjes best saai zou je zeggen. Maar dat valt mee, al gaat het voor hun niet altijd helemaal zoals bedoeld. Zoals afgelopen weekend bijvoorbeeld.

Uitslaapdag

De reden dat zo’n uitslaapdag voor de honden minder saai is dan het lijkt, is dat een ontbijt op bed best een uitgebreide aangelegenheid is bij ons. Ik ben opgegroeid in een gezin waar de Britse tradities hoog in het vaandel staan. Kerst werd bij ons gevierd zoals dat in Groot Brittannië werd gedaan, lang voordat dat dankzij de commercie ook in Nederland gebruikelijk werd. Wij gingen zo’n drie keer per jaar het kanaal over en het Engels was al snel mijn tweede moedertaal.

Cooked breakfast

Een Engels ontbijt, zoals dat in het Nederlands heet, heeft in het Engels een naam die het maal beter beschrijft: a cooked breakfast. Dit culinaire wonder ons gegeven door de Britten, is iets waar ik ze altijd dankbaar voor zal zijn. Hoezeer Boris Johnson ook zijn best doet het Brits koninkrijk minder populair te maken.

Melken

Een traditioneel cooked breakfast bestaat uit een gebakken ei, gebakken tomaat, braadworstjes, een dikke plak ontbijtspek, witte bonen in tomatensaus, en in het spekvet gebakken toast. Een prima ontbijt als je in de kille ochtend om vijf uur bent opgestaan en de koeien al hebt gemolken en nog een lange, zware dag voor de boeg hebt in de ruige heuvels van Yorkshire. Een iets minder gezond ontbijt als je een luie dag hebt. De calorieën rennen je lijf binnen en vieren een vet feest!

Vetgehalte

Dus ik heb het iets aangepast. Het gebakken ei blijft, net als de gebakken tomaat. Het spek vervang ik meestal door aanzienlijk magerder ham of dunne plakjes ontbijtspek. Deze zijn in vetgehalte een fractie van de dikke plakken spek die ik vroeger in B & B’s in Groot Brittannië kreeg. Daarbij gebruik ik geen gulle hoeveelheid reuzel of boter om in te bakken maar een heel klein beetje slaolie. De braadworstjes hebben het recept helemaal verlaten en de witte bonen in tomatensaus zijn een zeldzame luxe. De toast bestaat uit zelf gebakken brood dat ik even in de broodrooster doe.

Scharrelen

Kortom, het is een grotendeels van vet ontdane versie van het traditionele cooked breakfast. Dat neemt niet weg dat ik toch wel een poosje bezig ben in de keuken. En daar zijn de hondjes blij mee. Als het weer het enigszins toestaat staat de achterdeur open dus ze kunnen lekker scharrelen in de tuin. Bovendien is het altijd feest als ik kook, want er valt weleens wat eetbaars op de grond.

Tellen

Afgelopen weekend ging er echter even iets mis. Ik was klaar met het ontbijt en haalde de hondjes naar binnen. Even tellen, één, twee, drie. Ja ze zijn binnen. Oh, wacht nog even niet vergeten dat ik de toast op het blad zet. Dat eerst even doen. Zo, klaar. Deur dicht en naar boven met het volgeladen dienblad.

Geblaf

“Wat zijn de honden toch vervelend beneden. Dat geblaf de hele tijd.”
“Even kijken wat er aan de hand is.”
De trap af. Even streng toespreken. De dames natuurlijk weer die hun waakzaamheid iets te serieus nemen.
Trap weer op.
“Wat was er?”
“Geen idee. Kat zeker.”

Het was weer even stil en de film vervolgde het verhaal.

Gedoe

Na enige tijd: toch weer geblaf beneden. Tjonge, ze zijn vanochtend wel echt vervelend zeg. Wat een gedoe. Grmbl.

Weer naar beneden. Op strenge toon een ‘Wat is er aan de hand hier’, maar al gauw hoorde ik ook geblaf uit een vreemde hoek. Het klonk ver weg en toch dichtbij en het was een bekende blaf. Even tellen, één, twee… Hé, waar is nummer drie? Spip ligt normaal onder zijn dekentje en daardoor aan het oog onttrokken. Een snelle blik in de bak waar hij normaal ligt kan dan verraderlijk bedriegen. Want hoewel de deken opgebold lag, miste het iets. Het miste een hond.

Sullig

Het bleek dat de arme, ook wel een beetje sullige Spip was buitengesloten. Tussen het binnenhalen en het toast op het blad zetten was Spip weer in alle onschuld naar buiten geslenterd en had bij terugkomst de deur gesloten aangetroffen. In eerste instantie niet erg, het was mooi weer en Spip heeft ongetwijfeld nog een rondje tuin gedaan. Maar na verloop van tijd heeft hij toch het gevoel gekregen buitengesloten te zijn en hij was toe aan een dutje onder zijn dekentje. Ook Bella en Blitzz hebben dit gemerkt en ons proberen te waarschuwen.

Hereniging

Gelukkig was de hereniging snel bewerkstelligd en Spip was na een stevige knuffel weer terug waar hij hoorde: onder zijn dekentje in zijn favoriete bak. En een avontuur dat goed afloopt is een avontuur waar je later om kan lachen. Al ben ik wel blij dat het niet hartje winter was maar mooi weer. Dus ik ga in het vervolg na het sluiten van de deur nog even een extra volkstelling doen. Want je weet nooit wanneer zo’n magere whippet er nog even tussendoor knijpt.