Hondenleven: Bezoek

De bel gaat. Natuurlijk klinkt er direct geblaf. Dit is blaffen om te zeggen “De bel gaat!” Erna doet open en groet de aanbeller. Ik zit boven en hoor het blaffen veranderen. De toon gaat van “Er wordt gebeld!” naar “Er komt iemand binnen!” De deur naar de huiskamer waar de hondjes zich bevinden, zit nog dicht. Dus er is nog geen direct contact tussen bezoeker en honden. Dat verandert snel. De tussendeur gaat open en dan hoor ik de derde vorm van blaffen. De ene blaf is de andere niet.

Boven

Hoewel ik er niet bij ben, want ik zit nog boven, zie ik de scene zich beneden afspelen. Spip stopt vrij snel met blaffen. Hij wil alleen maar begroeten, fysiek contact zoeken en laten zien hoe fijn hij het vindt dat de bezoeker er is. Want Spip is een mensen-hond. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Bella haar blaf gaat een octaaf naar boven. Ook uit puur enthousiasme want zij vindt bezoek ook ‘helemaal te gek!’

Formule 1

Bij Blitzz ligt dat anders. Haar blaf verandert van staccato keffen naar een lange uithaal die nog het meeste weg heeft van een Formule 1 auto die een chicane te snel neemt. Inclusief gierende banden en juichend publiek. Blitzz is zeer nadrukkelijk niet gecharmeerd van onverwacht bezoek. En aangezien zij geen toegang heeft tot onze agenda’s is elk bezoek voor haar onverwacht. Dit leidt soms tot enige discussie tussen ons en Blitzz. Zij blijft haar ongenoegen luidruchtig kenbaar maken terwijl wij graag even een vriendelijke verbale begroeting willen uitspreken. Op normaal volume. Maar dat is bijna onmogelijk met als gevolg dat we soms met verheven stem proberen boven haar geschreeuw uit te komen en toch vriendelijk te klinken. Voorwaar niet makkelijk!

Wennen

Wij krijgen niet zo heel vaak bezoek. En door de virusperikelen van de laatste twee jaar is de bezoekfrequentie nog lager geworden. Dat helpt natuurlijk ook niet om de hondjes te wennen aan dat fenomeen. De afgelopen weken kregen we echter een paar keer achter elkaar mensen op bezoek. Mijn zus en zwager twee keer en gisteren een collega van Erna. Gelukkig zijn dit allemaal mensen met hondenervaring. Het maakt het een stuk makkelijker om de drie musketiers in het gareel te brengen zodat er op normaal geluidsniveau kan worden geconverseerd.

Gezellig

Het valt dan ook op dat Spip al gauw weer een beschut plekje opzoekt. Het bezoek is er, gezellig, nu kan ik daar stilletjes van gaan liggen genieten. Bella kruipt het liefst direct bij de gast op schoot. Het hangt natuurlijk van de gast af of dat is geoorloofd. Hoewel Blitzz uiteindelijk haar snavel toe doet, blijft ze de hele bezoekperiode alert. En de bezoeker moet het niet wagen om op te staan of zich anderszins ‘verdacht’ te gedragen want dan gaat de sirene weer aan. Dit is natuurlijk niet de bedoeling en we hebben haar nu zover dat ze enige bewegingsvrijheid van de vreemdeling tolereert. Gelukkig zijn al haar uitingen van waakzaamheid puur vocaal en niet fysiek. Het zou snel in onze verzekeringspremie te merken zijn als we elke keer gehavende broeken, rokken en jassen moeten vergoeden.

Opgenomen

Het is mooi om te zien hoe snel het bezoek wordt opgenomen in onze roedel. Elke hond speelt zijn of haar rol en ons gedrag naar de bezoeker toe bepaalt in grote mate het gedrag van onze hondjes. Zelfs Blitzz haar achterdocht wordt gedempt door het feit dat wij het blijkbaar oké vinden dat die indringer indringt. Helemaal acceptabel vindt ze het niet maar met enige resterende waakzaamheid kan ze ermee leven. Zo verloopt de rest van het bezoek in relatieve rust en kunnen we normaal converseren. Het onopgevoede, luidruchtige zooitje ongeregeld heeft plaats gemaakt voor (enigszins) opgevoede honden die zich (enigszins) weten te gedragen. Al zat Bella vanmorgen het bezoek bijna letterlijk op het hoofd. Maar ja, als zij iemand leuk vindt, dan wil ze dat ook heel graag heel duidelijk laten merken. Er mocht eens twijfel over bestaan hoe gaaf bezoek is!