Hondenleven: Apparata non grata

Onze wasmachine maakte onheilspellende geluiden. Vooral tijdens het centrifugeren klonk een raspend geluid dat ik herkende van een oude Volkswagen Polo die ik ooit heb gehad. Die auto had ik gekocht van een garage in Wageningen. Zo’n echte ouderwetse garage midden in het centrum. De baas/verkoper/hoofdmonteur was een pensioensgerechtigde man die smeerolie in zijn aderen had en zijn hart liep op gelode benzine. Hij vertelde me dat het krakende geluid uit de versnellingsbak betekende dat er een lager in die bak versleten was. Maar niet gevreesd, daar kon ik nog jaren mee doorrijden. En aangezien deze man op smeerolie en gelode benzine liep geloofde ik hem. En het zal je misschien verbazen, maar hij had gelijk. Dat Polootje heeft nog een paar jaar prima dienst gedaan.

Warm

Dus toen onze wasmachine vergelijkbare geluiden begon te maken was ik niet direct onder de indruk. Die kan nog jaren mee, voorspelde ik. Maar ik loop niet op wasverzachter en vloeibaar wasmiddel dus mijn voorspelling hield, anders dan die van de garagehouder, geen stand. De wasmachine begon steeds heftiger te kraken en puffen. En ook op koele wastemperaturen werd hij enigszins warm onder de kraag.

Klusser

Tijd voor een niet voor uitzending bedoelde aflevering van ‘Help, mijn man is klusser.” Ik hou er niet van om oude apparaten zomaar te veroordelen tot de schroothoop. Ik maak al sinds ik een schroevendraaier vast kan houden alle apparaten minstens één keer in hun werkzame leven open. Ik had een paar jaar geleden de afvoerpomp in deze machine vervangen en dat was een succes. Dus gesterkt door dat succes besloot ik ook deze klus te aanvaarden.

Bezaaid

Het was een zeer ingrijpende operatie. De huiskamer lag bezaaid met wasmachine onderdelen. Want het euvel was een kapot trommellager en die zit heel diep in de machine verborgen. Dus om daarbij te komen moest vrijwel de hele machine uitelkaar. Stapje voor stapje raakte ik steeds dichter bij mijn doel. Natuurlijk waren er tegenslagen maar vastberaden en met een zekere mate van onverschrokkenheid ratelde de moersleutel en draaide de schroevendraaier. Onderdeel na onderdeel maakte zich los van de wasmachine en tegen de lunch had ik de trommel vrijwel los van de machine.

Frisse moed

Na de lunch ging ik weer met frisse moed aan de slag. En slag is het juiste woord. Want om de lagers inclusief trommelas uit wat restte van de machine te krijgen, was enig ongebreideld geweld nodig. Alleen met ferme klappen op de as en lagers zijn deze uit hun huis te verwijderen. En dit is waar de wasdag op een drama voor de hondjes uitliep. Vooral Spip was er niet blij mee. Oud en nieuw in relatieve rust overleefd, gaat het baasje binnen oorverdovende herrie maken. Nee, Spip was er niet blij mee.

Hamerregen

Gelukkig was het aardig goed weer tussen de hagelbuien door, dus de hondjes konden even buiten vertoeven tijdens de heftigste hamerregen. En daar had ik dan eindelijk het lager in handen. Ik keek om mij heen en zag de uitgestalde ingewanden van de wasmachine. Ging ik dit nog in elkaar krijgen? Ik had tijdens het heel proces een paar foto’s gemaakt en alle schroeven en bouten lagen op volgorde van demontage. Ik was nog steeds vol goede overmoed.

Romcom

Maar natuurlijk zou dit geen columnwaardig verhaal zijn als er een happy end was. Ik schrijf immers geen romcoms hier! Bij inspectie van het oude lager zag ik dat het wel heel erg aangetast was door vocht en rotzooi. Dat zou eigenlijk niet moeten kunnen. Vocht zou niet bij het lager moeten kunnen komen. Ergens was iets gaan lekken. En dat was al een hele tijd aan de gang. Dit bleek ook bij mijn poging het nieuwe lager op zijn plaats te brengen. Dit was minstens zo lastig als het oude lager verwijderen. Het hele huis waar het lager in moest was aangetast.

Krabben

Ik heb enige tijd als volleerde wasmachinemonteur op mijn hoofd staan krabben en zoals het hoort zacht fluitend lucht laten ontsnappen tussen mijn tanden. Normaal is dit de proloog voor een stevige factuur. Gelukkig hoeft de doe-het-zelver daar niet bang voor te zijn. Er zat niets anders op dan de machine een total loss te verklaren.  Ik zag ook op andere plekken sporen van waterschade dus zelfs als ik de lager erin zou krijgen wachtte mij binnen afzienbare tijd wederom een opentrommeloperatie.

Trots

Het was natuurlijk een zaak van trots dat ik de machine weer in elkaar zou schroeven. Bovendien, een machine uit één stuk levert makkelijker in dan een grote doos vol onderdelen. Hierbij heb ik wel een beetje vals gespeeld. Enkele van de moeilijkste schroeven en bouten heb ik overgeslagen. Maar om half vijf stond er weer een toonbare, zij het nog steeds defecte machine in de kamer.

Karretjes

De volgende dagen stonden in het teken van een nieuwe wasmachine bestellen en geleverd krijgen. Daarbij moest de oude machine een paar keer verplaatst worden en de nieuwe machine geplaatst worden. Dat betekende dat ik in de weer was met karretjes en oude en nieuwe wasmachines. En elke keer stond Spip tegen de buitendeur aan. Gelukkig kon ik hem snel geruststellen. Geen gehamer meer. Maar toch: de wasmachine is wat Spip betreft vanaf nu een apparata non grata.