Als je zoals wij meerdere honden hebt, is het waarnemen van hun interacties een mooi schouwspel. Soms voel ik me net David Attenborough en krijg ik de neiging om op bijna fluistertoon het gebeuren van commentaar te voorzien. Er gebeurt altijd wat in de roedel en het is fascinerend om te zien hoe honden communiceren en oplossingen bedenken voor elkaars karaktertrekken.
Grumpy
Mazzel kan grumpy zijn, maar met een beetje speelse charme mag Bella bij hem potjes breken die de anderen niet eens mogen aanraken. Blitzz is een soort Zuster Klivia die de club bestuurt en bij ieder conflict probeert vrede te stichten door tussen de twee ‘strijdende’ partijen te manoeuvreren. Zelfs als wij één van die partijen zijn. Daarbij bromt ze als een bromtol met altijd een speeltje in haar bek. Het is een speelse brom die zoveel lijkt te zeggen als:
“Kom op, niet boos doen. Ga spelen dan komt het allemaal goed.”
Haar gebrom wakkert de boel vaak juist aan en ze wordt zelf doelwit. Het heeft dan tot gevolg dat de tweestrijd een driestrijd wordt en dat de chaos groter wordt. Maar ze heeft het in ieder geval geprobeerd en de twee die bonje hadden, hebben nu geen bonje meer met elkaar. Wel met haar helaas.
Buitenbeentje
Spip is een beetje een buitenbeentje in de groep. Hij vindt al die drukte maar niks. Dat ravotten en stoeien van Mazzel en Bella vindt hij maar eng. Luidkeels laat hij weten dat hij het heel spannend vindt. Daar lijkt ook een beetje frustratie bij te zitten want eigenlijk wil hij heel graag meespelen. Zijn manier van spelen is echter zo anders dan dat ruige stoeien. Hij wil rennen, achter een balletje aan scheuren of gewoon samen met een andere hond een wedstrijdje hardlopen doen. Dat kon hij vroeger erg fijn met Saffy, de andere whippet.
Suizen
Windhonden hebben een eigen taal binnen het hondenwereldje. Zet twee windhonden bij elkaar en ze begrijpen elkaar feilloos. Ze weten van elkaar dat rennen het mooiste is dat de wereld te bieden heeft. De wind langs je oren horen suizen, het spektakel van elkaars bochten afsnijden, zo af en toe even een body check. En daarbij luidkeels blaffen van plezier. Je hoeft het geen enkele windhond uit te leggen.
Gestel
Naast het trieste feit dat Saffy er niet meer is, komt er nog iets bij kijken waar Spip maar lastig aan kan wennen: hij wordt een dagje ouder. Rennen kan hij nog wel, maar niet meer zo hard en lang als in zijn jonge jaren. En de gevolgen doen zich ook voelen. Net als bij de baasjes, die de vijftig passeren alsof ze nog achttien zijn, heeft het gestel van Spip langer nodig om bij te komen van een sprint. Net als de baasjes vergeet hij dat nogal eens.
Genot
Gelukkig is er voor Spip een alternatief. Hij mag regelmatig met Erna mee. Je kunt Spip niet gelukkiger maken dan hem mee te nemen naar een plek waar mensen zijn. Spip is een echte mensen-hond. Dus samen met Erna uit werken gaan is voor Spip een fantastisch uitje. Of gewoon even mee naar De Beijer, het buurthuis, dat is voor hem een genot.
Happy
Soms denk ik wel eens dat Spip beter op zijn plek zou zijn in een huishouden met minder hondendrukte. Maar dan zie ik hoe hij ‘s avonds op de bank tegen Blitzz aan kruipt, samen met Bella in de tuin snoepjes zoekt, of moe maar ook helemaal happy terug komt als hij met Erna is wezen werken. Dan verdwijnt dat idee als sneeuw voor de zon. Hij had het zoveel slechter kunnen treffen.
Natuurdocumentaire
Elke hond heeft zijn of haar plekje in onze roedel. Ook Spip. Het is aan ons om ervoor te zorgen dat ze allemaal een beetje aan hun trekken komen. En verder regelen ze het zelf wel. Soms moet je als baasje gewoon even David Attenborough zijn in je eigen natuurdocumentaire en stilletjes commentaar leveren op wat je observeert.